Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków serdecznie zaprasza na otwarcie wystawy Jarosława Modzelewskiego w dniu 8 września (czwartek) o godz. 18.00 do Galerii DAP.
Aktualizacja: wystawa Jarosława Modzelewskiego została przełożona na luty/marzec 2006 r.
Malarz został laureatem nagrody im. Jana Cybisa, która stanowi jedną z najbardziej prestiżowych nagród w dziedzinie malarstwa, przyznawaną za całokształt twórczości przez Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków od 1973 r.
Celem nagrody jest uczczenie pamięci wielkiego artysty, którego twórczość, działalność pedagogiczna i postawa moralna miały ogromny wpływ na kształtowanie się oblicza polskiego środowiska artystycznego w powojennej Polsce. Dotychczasowymi laureatami Nagrody im. J. Cybisa byli m.in.: Tomasz Ciecierski, Leon Tarasewicz, Jerzy Mierzejewski, Erna Rosenstein, Ryszard Winiarski, Jan Dobkowski, Teresa Pągowska, Jadwiga Maziarska, Jacek Waltoś, Aleksandra Jachtoma.
Jarosław Modzelewski jest malarzem o ugruntowanej pozycji w historii polskiej sztuki współczesnej. Debiutował w końcu lat 70. obrazami przypominającymi w sposobie malowania schematyczne, płasko traktowane „tablice poglądowe”. Obnażał w nich paradoksy totalitarnych prawd, w sposób ironiczny i sarkastyczny komentował podpatrzoną rzeczywistość. Namalowany w latach 80. cykl obrazów utrzymany w konwencji rosyjskich „bukwarów” był podsumowaniem okresu trudnych doświadczeń, ilustrował wykonywanie prostych, codziennych czynności (siadanie, jedzenie, mycie się, opieranie się o ścianę, wychylanie się przez okno).
W sposób przewrotny mówił o „samotności człowieka wobec wykonywanych czynności, w ujęciu plastycznym”. Czytelny, oszczędny w formie lapidarny styl Modzelewskiego najlepiej ilustrują obrazy z drugiej połowy l. 80., których głównym motywem staje się „życie człowieka w pejzażu miejskim”. W nich po raz kolejny poprzez zastosowanie prostych form, języka przywołującego na myśl malarstwo socrealistyczne, odzywa się ironiczny stosunek artysty do świata, „przełomowych momentów historii”. To malarstwo pełne skupienia i refleksyjności, nacechowane również ogromnym ładunkiem emocji, nie odzwierciedlanych jak w przypadku większości fali „dzikich” wprost, ale zawoalowanych, czekających na odkrycie, zinterpretowanie. Malarstwo Modzelewskiego charakteryzuje skłonność do figuracji upraszczania, daleko posuniętej redukcji świata przedstawionego doskonałe opanowanie warsztatu, pełna kontrola nad poszczególnymi składnikami obrazu. Jest polem ścierania się dwóch tendencji: konstrukcyjnego ładu i dekonstrukcyjnego myślenia. Jego obrazy są przesycone osobistym światopoglądem artysty.
Jarosław Modzelewski – malarz, rysownik, pedagog. Urodzony w 1955 w Warszawie. Studiował w latach 1975-1980 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Stefana Gierowskiego. Od 1982 pracuje jako pedagog w macierzystej uczelni. W 1982 był współzałożycielem GRUPPY. Jej członkowie w swym malarstwie, a także akcjach i wystąpieniach efemerycznych oraz demonstrowanej postawie dawali wyraz napięciom, dylematom i wyborom artystycznym czasu stanu wojennego. Problemy te zawarte są też w publicystyce publikowanej w ich piśmie "Oj dobrze już" (1984-1988), którego Modzelewski był współwydawcą. W początkowym okresie twórczości artysta stosował wyabstrahowane znaki i ideogramy (cykl obrazów dyplomowych, 1980), a następnie uproszczone, powielane motywy z szablonu (Szturmujące delfiny, 1981). Podczas stypendium w Niemczech w 1984, które spędził wraz z kolegą z GRUPPY, Markiem Sobczykiem, namalował wspólnie z nim cykl czterech wielkoformatowych kompozycji na papierze. W 1985 wykonał cykl obrazów opartych na ilustracjach do podręczników języka rosyjskiego, obrazujących proste czynności, których czasownikowe określenia stanowią tytuły prac (Umywajetsia, Utirajetsia, Odiewajetsia, Stoit, Sidit, Idiot, Bieżit) W latach 1986-1989 tworzył obrazy figuralne, których forma (kolor, modelunek, perspektywa) odpowiadała zasadom realizmu, jednak charakterystyka postaci, a zwłaszcza sytuacji, w jakich były one przedstawiane, odznaczała się drażniącą niezwykłością. Artysta uzyskiwał ten efekt np. przez dublowanie figur (Fotograf. Fotograf, 1986), ujmowanie postaci w sytuacji niepewności, niewygody czy zagrożenia upadkiem (Trudności w poruszaniu się, 1987), zabiegi z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Niekiedy surrealna atmosfera wynikała wprost z tematu czy przedstawionej sytuacji egzystencjalnej ( Bezręki Cud, 1987, Niewidomy obsługujący centralkę telefoniczną, 1988), bądź z wyjątkowego nasycenia emocją samej przestrzeni pejzaży i wnętrz (Dom, Murek, 1988).
Od 1989 Modzelewski wrócił do scen figuralnych, zrazu traktowanych płasko i dekoracyjnie (Hygiene, W smutnym sklepie, 1989). W 1991, wspólnie z kolegami z GRUPPY: Markiem Sobczykiem i Ryszardem Woźniakiem oraz Piotrem Młodożeńcem, Modzelewski założył i do 1996 prowadził prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. Nawiązał też na powrót współpracę z Markiem Sobczykiem – w latach 1994-1998 namalowali wspólnie kolejne kompozycje, które wraz z "papierami" z 1984 zostały pokazane na wystawie Szesnaście wspólnie namalowanych obrazów w Warszawie w 1998. W indywidualnej twórczości Modzelewskiego cała dekada lat 90. stała pod znakiem "malowanych orzeczeń" (jak stwierdził związany z artystą krytyk i galerzysta, Jan Michalski). Powstające w tym okresie obrazy odznaczają się daleko idącym uproszczeniem, nawet schematycznością ujęć postaci ludzkich, które wykonują gesty i czynności opisane w tytułach. Wiele z tych scen odbywa się na pustych lub rozwiązywanych niezależnie od nich, abstrakcyjnych tłach (Kobieta wsiada na rower w kierunku Magdalenki, 1993).
Wrażeniu pewnej kostyczności służy też zmiana techniki malarskiej, która nastąpiła w 1997 – z olejnej na temperową. Wybrane wystawy i nagrody: 1985 – I Biennale Młodych "Droga o prawda", Wrocław (III nagroda); 1992 – Kunst, Europa, Bonner Kunstverein, Bonn; 1998 – Paszport "Polityki" za rok 1998;1999-2000 – "Aspects – Positions". 50 Years of Art in Central Europe, Wiedeń – Budapeszt.
