W Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie w poniedziałek 17 lipca o godz. 12.00 odbędzie się konferencja prasowa poświęconą otwarciom wystaw części dziewiątej i dziesiątej sezonu polskiej sztuki współczesnej „W samym centrum uwagi”. Kuratorem projektu jest Jarosław Suchan.
CZĘŚĆ 9
Joanna Rajkowska, ZOSTAW TO, instalacje przestrzenne, wideo
Kurator: Magda Pustoła
Współpraca architektoniczna: Maciej Walczyna
Otwarcie wystawy 17.07, godz. 18.00. Wystawa czynna do 27.08
Galeria Wejście, Galeria Okna, Galeria Miejsce i inne przestrzenie Zamku Ujazdowskiego
CZĘŚĆ 10
Paulina Ołowska, RAINBOW BRITE, filmy, malarstwo
Wilhelm Sasnal, USA, filmy
Kurator: Łukasz Ronduda
Otwarcie wystaw 17.07, godz. 18.00. Wystawa czynna do 27.08
Galeria 1 i 2
W konferencji udział wezmą:
artyści Joanna Rajkowska, Paulina Ołowska i Wilhelm Sasnal,
kuratorzy wystaw Magda Pustoła i Łukasz Ronduda
oraz dyrektorzy CSW Zamek Ujazdowski Wojciech Krukowski i Jarosław Suchan
Konferencja odbędzie się w Sali Kino / Audytorium
W samym centrum uwagi to wielomiesięczny projekt poświęcony polskiej sztuce współczesnej, trwający od listopada 2005 do lipca 2006. Dziesięć kolejnych części projektu składa się z blisko trzydziestu wystaw indywidualnych, pokazów, projekcji filmowych i akcji publicznych. Uczestniczą w nim artyści, którzy w debiutowali po 1989, obecnie zaś należą do najbardziej aktywnych i kreatywnych postaci polskiej sztuki.
Wystawa "Zostaw to" Joanny Rajkowskiej, prezentowana w ramach odsłony dziewiątej projektu w samym centrum uwagi, odnosi się do pamięci, obciążającej przestrzeń fizyczną, symboliczną i społeczną oraz do pragnienia znalezienia sobie w tej przestrzeni swego miejsca. Ciężka, traumatyczna przeszłość, cechująca zwłaszcza relacje polsko-żydowskie, którą naznaczone jest wiele miejsc w Polsce, utrudnia życie teraźniejszością. Dla młodych z Izraela Polska jawi się wręcz jako wielki cmentarz. Rajkowska nie stawia pamięci kolejnego pomnika, chodzi jej raczej o świadomą zgodę na to nieuniknione obciążenie, jakim jest życie w pamięci o przeszłości, o nauczenie się oddychania nią swobodnie jak powietrzem. Wystawa ma charakter nietradycyjny i nielinearny. Rozproszenie jej poszczególnych elementów oddaje sieciowy, krzaczasty mechanizm pamięci. Seria działań wpisanych w przestrzeń CSW ogniskuje się wokół projektu instalacji Dotleniacz na Pl. Grzybowskim w Warszawie, który zostanie zrealizowany w przyszłym roku. Będzie to staw o powierzchni 150 m kw., głęboki na metr, produkujący bogatsze w tlen powietrze, świeże jak po burzy. Pozytywna energia stawu odmieni charakter pl. Grzybowskiego, miejsca zapomnianego, nasyconego niechęcią, pozbawionego wyrazistej tożsamości mimo tego, że w jego przestrzeni przenikają się liczne narracje – ulica Próżna, Teatr Żydowski, kościół i Księgarnia Patriotyczna Antyk sprzedająca wydawnictwa antysemickie, siedziba Deutsche Banku i innych nowoczesnych biurowców, sklepiki z kranami i linami, powojenne bloki.
W finałowej dziesiątej odsłonie projektu w samym centrum uwagi biorą udział Paulina Ołowska i Wilhelm Sasnal, którzy należą do „nowej fali” polskich artystów, traktujących sztukę jako intensyfikację wyobraźni. Tego typu postawa artystyczna warunkuje głęboki flirt tych artystów z całym fantazmatycznym zapleczem sztuki, z jej paradygmatycznymi mediami i jej postulowaną autonomią. Przy czym, jakości te wykorzystywane są przez nich bardzo świadomie, taktycznie – mniej lub bardziej instrumentalnie. Artyści ci dokonują współcześnie specyficznej rewitalizacji pojęcia wyobraźni, bardzo obecnego w polu polskiej sztuki konceptualnej w latach 60. (sztuka niemożliwa) i 70. (np. Natalia LL i jej strategia sztuki jako sztucznej rzeczywistości czy też Marek Konieczny i jego strategia Think Crazy). Z jednej strony dążą oni do przywrócenia wyobraźni zwykłej egzystencji, z drugiej – analizują różne aspekty wyobrażeniowego wymiaru sztuki. Sztuka tych artystów sytuuje się na postulowanej przez Vincenta Crapanzano granicy / przejściu pomiędzy „tu i teraz natarczywej rzeczywistości a czasoprzestrzenią wyrażającej i spełniającej życzenia (w całej swej podstępnej bezpośredniości) wyobraźni”. Wyobraźnia / sztuka pozwala według Jeana Starobinskiego snuć, projektować opowieści, które nie muszą być zgodne z „oczywistym układem wszechświata”; pozwala nam nie tylko „ewokować obrazy, które dublują świat naszych percepcji, ale przede wszystkim jest to dystansacyjna moc, dzięki której przedstawiamy sobie odległe obiekty oraz moc, dzięki której możemy zdystansować się od obecnej rzeczywistości”.
