17 marca 2009 roku o godzinie 18.00 w Galerii Krypta u Pijarów w Krakowie odbędzie się wernisaż wystawy Stanisława Tabisza – Chrystus Frasobliwy. Stanisław Tabisz ur. w 1956 r. Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Malarstwo studiował w pracowniach doc. Zbigniewa Kowalewskiego, prof. Tadeusza Brzozowskiego, prof. Juliusza Joniaka oraz rysunek w pracowni prof. Zbyluta Grzywacza. Dyplom w 1982 roku. Obecnie profesor ASP, dziekan Wydziału Grafiki. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, projektowaniem graficznym, scenografią. Pisze i publikuje artykuły oraz eseje na temat sztuki w prasie codziennej i czasopismach specjalistycznych.
Autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych malarstwa i rysunku w Polsce i za granicą. Laureat kilku nagród w dziedzinie malarstwa. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych w kraju i prywatnych m.in. w Niemczech, Szwajcarii, USA, Austrii, Francji, Hiszpanii. W latach 1983-88 występował w kabarecie Piwnica pod Baranami. Zrealizował scenografię do koncertów Zbigniewa Preisnera, m.in. Moje kolędy na koniec wieku (Stary Teatr w Krakowie 1999, Teatr Narodowy w Warszawie 2001 r.) W latach 1995-99 był członkiem Zarządu Głównego ZPAP. Od listopada 2002 prezes Okręgu Krakowskiego ZPAP. Jest inicjatorem i kuratorem Nagrody im. Witolda Wojtkiewicza przyznawanej przez Okręg Krakowski ZPAP za najlepszą wystawę prezentowaną w Krakowie. Malarstwo i rysunek Stanisława Tabisza zaliczane są do specyficznej odmiany nurtu surrealistycznego. Tworzy wizyjne pejzaże mikro i makro kosmiczne oraz motywy z fantastycznymi zwierzętami przeniknięte poetycką atmosferą snu i magii.
W mojej rysunkowej interpretacji (Chrystus Frasobliwy) jest zdecydowanie bardziej człowiekiem aniżeli Bogiem, bo po ludzku zmaga się z czymś, niekiedy rozpacza, czyta list, siedzi zamyślony z wystruganym krzyżykiem, ostrym gwoździem, czy kolczastym berłem. Czasami odwraca głowę w stronę nieba. Niekiedy jest bardzo toporny i koślawy w swoim zachowaniu, w siedzącej, skulonej lub stojącej pozie. Zupełnie opuszczony, zawsze z cierniową koroną na głowie, ułomny, rysowany szybko, często drapieżnie, ale wokół kanonu ludowego świątka… Mój (Chrystus Frasobliwy) – to Chrystus samotny, nie mający z nikąd pomocy, poniżany, lżony, pozbawiany godności. Czasami jest to tylko i wyłącznie człowiek – z atrybutami swojej ludzkiej roli: czasami z piłką, rakietą tenisową, kierownicą samochodową, gałązką, termometrem, trąbką, chorągiewką, ale zawsze z cierniową koroną na głowie. Człowiek – kierujący się, poprzez swoje egzystencjalne doświadczenie, wstronę cierpienia Chrystusa. Identyfikujący swoje cierpienie z cierpieniem Chrystusa…
Wernisaż we wtorek 17 marca 2009 o godz. 18.00
Wystawa czynna do 31 marca 2009 wtorek-sobota 13.00-17.00
Kraków, ul. Pijarska 2