4 lipca 2009 roku o godzinie 18.00 w Warszawie odbędzie się Tekst+Muzyka Minifest. Wydarzenie zorganizowane zostało przez Komunę Otwock. To unikalna okazja, by w jednym miejscu zobaczyć – po części w nowych odsłonach – najciekawsze projekty warszawskiej awangardy, jakie powstały w minionym sezonie, w śmiały i nieprzewidywalny sposób łączące słowo i muzykę.
Program festiwalu:
4 lipca 2009 roku na Tekst+Muzyka Minifest odbędzie się: Wylewka – polska poezja nieśpiewana, wystąpią również Sexy Armpit oraz Ballady i romanse.
5 lipca 2009 roku od godziny 19.00 odbędzie się Spring of death – czytanie performatywne (nowa wersja) oraz Marcin Cecko, Cząsteksty zebrane.
Ballady i Romanse to duet, który tworzą siostry Wrońskie: Zuzanna, współtwórczyni grupy Meble, i Barbara, wokalistka i liderka zespołu Pustki. Ich pierwszym wspólnym nagraniem był utwór Ballady i Romanse na płycie Broniewski wydanej przez Raster. Trzy lata później ukazał się cały album Ballady i romanse z 14 autorskimi piosenkami sióstr. Płyta powstała późnym latem 2008 roku. Jak w nagraniach innego siostrzanego zespołu CocoRosie, niektóre efekty perkusyjne otrzymywane były poprzez uderzenia w domowe sprzęty, między którymi udało się wpleść pięć i więcej instrumentów klawiszowych. Teksty piosenek mówią o różnych sposobach spędzania czasu i napięciach, jakie rodzą się między ludźmi w XXI-wiecznej Warszawie.
Spring of Death to projekt w składzie: Marcin Liber, Paweł Dobrowolski, Krzysztof Skonieczny. Performują: Beata Zygarlicka, Krzysztof Skonieczny, Anna Sroka, Stanisław Brudny, Janusz Stolarski oraz Roma Gąsiorowska. Antigama Spring of Death to udramatyzowany kolaż tekstu, dźwięków i obrazu, którego bohaterami są ludzie gotowi na śmierć. Scenariusz czytania powstał na podstawie książek Janusza Świtaja i Pernilli Stalfelt oraz reportażu Angeliki Kuźniak i Anny Bedyńskiej.O Januszu Świtaju zrobiło się głośno, gdy w 2007 roku uderzając w klawiaturę komputera ołówkiem trzymanym w ustach, napisał list do prezydenta z prośbą o zaprzestanie uporczywej terapii.
Poprosił o prawo do decydowania o swoim życiu i swojej śmierci – domagał się odłączenia od respiratora, gdy opiekującym się nim rodzicom zabraknie sił. Za jego sprawą na nowo rozgorzała zażarta dyskusja o eutanazji, a Świtaj stał się symbolem człowieka gotowego na śmierć. Mała książka o śmierci Stalfelt to podręcznik sztuki umierania adresowany do dzieci, zaś reportaż Kuźniak i Bedyńskiej to portret ludzi planujących własny pogrzeb. Janusz Świtaj Czytanie performatywne to zdarzenie interdyscyplinarne – kompilacja tekstu, aktorskiej improwizacji, muzyki i obrazu, której elementy przenikają się polifonicznie i synchronicznie dopełniają, wywołując u widza synestetyczne wrażenia. Projekt zrealizowany został w Teatrze Studio.
Cząsteksty prezentowano do tej pory w odcinkach na Chłodnej 25, a teraz po raz pierwszy zebrane w całość (a dokładniej w część pierwszą) , to kolejna odsłona solowego poetyckiego projektu Marcina Cecko. Poeta wykorzystuje w nim rozmaite przyrządy językowe i techniczne by wprowadzić widza w nowy rodzaj osobistej, lirycznej opowieści. Głównym bohaterem Cząstekstów jest odprysk, fragment. Roztrzaskane zdania, rozbijane na czynniki pierwsze słowa dryfują między znaczeniami niczym fala kwantowa, jednak towarzysząca temu procesowi opowieść przywraca je do symbolicznej, zrozumiałej dla odbiorców sfery.
Opowieść krąży wokół antropologii, historii wszechświata i roli, jaką pełni świadomość w kołowrocie życia, śmierci, wsi, miasta, miłości, czereśni i seksualności. W tle Warszawa, gry komputerowe początku XXI wieku oraz dylematy bioetyczne przeciętnego Polaka: czy pozwolić na eksperymenty z komórkami macierzystymi? Co to są czarne dziury? Jak obejść 200. urodziny Karola Darwina?
Przede wszystkim zależy mi na komunikatywności, dbam by pewne poziomy były czytelne, ciekawe, a nawet zabawne dla osób, które niekoniecznie zainteresowane są hermetycznym zjawiskiem literackim jakim jest poezja/ Marcin Cecko
Pokazowi towarzyszą projekcje, muzyka oraz żywy człowiek.
Formację Sexy Armpit tworzą Mei i Marta Nieznayu. Działają od lutego 2008 roku. Tworzą antymuzykę pełną niepokojących, niekoniecznie przyjemnych dźwięków. Na swoim koncie mają jedną płytkę o tytule Brain Eater. Marta uwielbia wyć do mikrofonu i nagrywać różne dźwięki. Mei komponuje piosenki, gra na keyboardzie i harmonijce ustnej. Grały m.in. w Ufie i wrocławskim BWA
Wylewka to projekt, w którym perły literatury polskiej mieszają się z tekstem współczesnym. Podkład stanowić będą polskie utwory poetyckie wywodzące się z różnych porządków. Słowo wzniosłe zmiesza się z opisem obyczaju. Wysokie zmiesza się z niskim. Skandowane wiersze Szarzyńskiego czy Wyspiańskiego zostaną zestawione z liryzmem rozmów robotników robiących wylewkę i z melodią ulicznej ankiety. Wypełnienie stanowią słowo mówione oraz perkusja.Wylewka realizuje się poprzez formę recitalu, przy czym z założenia stara się ją przekroczyć, rozsadzić.
Podstawą jest tu dialog perkusji i słowa mówionego, skandowanego, krzyczanego. Wylewka jest pastiszem wieczorku poezji śpiewanej. Pojawią się klasyczne, czasem wręcz wyjęte ze szkolnych lektur, polskie teksty poetyckie przedstawione w niekonwencjonalnych aranżacjach i surowe cytaty z rzeczywistości zamknięte w poetyckiej frazie. Gotowe numery przeplatają się z improwizowaną konferansjerką.
4 i 5 lipca 2009 roku
Komuna Otwock
ul. Lubelska 30/32, Warszawa
