W dniach od 12 do 16 listopada 2009 roku w przestrzeni wystawienniczej Espace Champerret w 17. dzielnicy Paryża będzie prezentowany obraz Mirosława Wszołka Kain, który został przyjęty na tegoroczny paryski Salon Jesienny.
Salon Jesienny (Salon d’Automne) to nazwa corocznej prestiżowej wystawy organizowanej w Paryżu od 1903 r. Początkowo eksponowali tam swoje prace głównie awangardowi malarze, rzeźbiarze, graficy i architekci tworzący w opozycji do sztuki oficjalnej, wspieranej przez instytucje i uczelnie rządowe. Na kolejnych Salonach Jesiennych miały miejsce liczne prowokacje, skandale artystyczne i polityczne. Tu wystawiali fowiści, kubiści, ekspresjoniści, artysci zaangażowani w konflikty społeczne i polityczne. Szybko dołączyli do grona wystawiających muzycy, fotograficy, przedstawiciele kinematografii, autorzy prac z dziedziny rzemiosła artystycznego, projektanci książek. Z Salonem Jesiennym byli związani m.in.: Georges Rouault, André Derain, Henri Matisse, Georges Braque, Raoul Dufy, Pablo Picasso, Marc Chagall, Amedeo Modigliani, Auguste Rodin, Camille Claudel, Frantz Jourdain, Le Corbusier, Claude Debussy, Arthur Honegger, Robert Doisneau, Man Ray, a także Polacy – Tadeusz Makowski, Henryk Gotlieb, Eugeniusz Eibisch, Eugeniusz Zak (związani École de Paris) oraz współcześni artyści jak np. Jarosław Godfreyow (1990), Mirosława Smerek-Bielecka (2001), Beata Czapska (2007,2008), Bogna Lewtak-Baczyńska (2008 r.).
Dzisiejszy Salon preferuje różnorodność stylistyczną, formalną w ramach tradycyjnych dziedzin sztuki i rzemiosła (z założenia uczestnicy powinni utrzymywać się z działalnosci artystycznej), niemniej zgodnie z duchem czasu mogą brać udział w wystawie autorzy murali, sztuki cyfrowej, instalacji video, performance. Jury Salon d’Automne selekcjonuje dzieła w kilku kategoriach warsztatowych. Po ekspozycji, która trwa kilka dni, nadal można obejrzeć prace w publikowanym, również na stronie internetowej katalogu. Salon Jesienny nadal pozostaje w opozycji do sztuki oficjalnej, która w dzisiejszych czasach przybrała zdaniem organizatorów kostium sztuki współczesnej, dewaluującej np. tradycyjne malarstwo, a jej preferencje wynikają z dyktatury galerii, domów aukcyjnych, mediów oraz nierównego podzialu środkow publicznych przeznaczonych na rozwój sztuki. Wielkim problemem jest upadek edukacji artystycznej dotowanej przez państwo (Manifest – petycja Contre le pompiérisme d’Etat, Pour la diversité – przeciwko pompieryzmowi państwa i za różnorodnością).
Mirosław Wszołek (ur. 1952 r. w Gliwicach) jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (filia w Katowicach). Maluje obrazy. Studiował w pracowni prof. Macieja Bieniasza. Mówi o swojej twórczości: kubizm jako kierunek jest dla mnie jednym z największych osiągnięć w kreowaniu wartości formalnych w malarstwie. Jest dla mnie inspiracją w wyrażaniu treści. Ciągle pracuję nad formą przedstawiania problemów które mnie nurtują. Kain jest tego przykładem. Malarstwo ma ciągle przyszłość.
Artysta ma na swoim koncie liczne wystawy malarstwa, zarówno indywidualne, jak i zbiorowe, w kraju i za granicą (m.in. Arsenał – 1988, I Międzynarodowe Triennale Rysunku pod patronatem Tadeusza Kulisiewicza w Kaliszu – 1986, przyjęcie pracy na światowy konkurs malarstwa w Tokio – 1981, projekt i wykonanie modelu przestrzennego na EXPO`93 w Korei). Zajmuje się również projektowaniem wnętrz, polichromii w obiektach sakralnych oraz witraży (AWF Katowice). Posiada uprawnienia konserwatorskie Z okazji wizyty papieża Jana Pawła II w Gliwicach (1999 r.) przygotowywał wystrój ołtarza na lotnisku.
