Nakładem Zamku Królewskiego na Wawelu ukazała się książka Dzieje budowy renesansowego zamku na Wawelu, około 1504-1548, autorstwa Andrzeja Fischingera i Marcina Fabiańskiego. Jest to pierwsze od ponad stu lat pełne, naukowe opracowanie historii wznoszenia krakowskiej rezydencji króla Zygmunta Starego – prawdziwa gratka dla specjalistów, ciekawa lektura dla wszystkich zainteresowanych dziejami i architekturą najważniejszej polskiej rezydencji królewskiej.
Początki wawelskiej rezydencji polskich władców sięgają połowy XI wieku – ślady ówczesnej wczesnoromańskiej budowli można jeszcze dziś znaleźć w północnym skrzydle obecnego zamku. W kolejnych wiekach to niewielkie palatium było rozbudowywane – znaczącą rolę odegrali tu królowie Władysław Łokietek (za jego czasów powstała m.in. wieża Łokietkowa), a także jego syn Kazimierz Wielki, który we wschodniej części wzgórza stworzył imponującą gotycką rezydencję, składającą się z kilku budynków skupionych wokół nieregularnego dziedzińca. Za panowania Władysława Jagiełły dobudowano tzw. wieżę Duńską, wtedy też powstała Kurza Stopka. W tym stanie zamek przetrwał do pożaru w roku 1499. Pięć lat później Aleksander Jagiellończyk rozpoczął przebudowę. Jego dzieło od 1507 roku kontynuował Zygmunt I Stary. I to właśnie ten okres jest tematem wspomnianej książki, będącej owocem wieloletnich badań autorów nad dokumentami oraz architekturą zamku przy okazji jego pełnej konserwacji w latach 1990-1999.
Autorzy książki szczególną uwagę poświęcili też zagadnieniom praktycznym, na ogół pomijanym w tego rodzaju opracowaniach: jak sprostano potrzebom kilkusetosobowego dworu w zakresie zaopatrzenia w wodę, zapewnienia podstawowej higieny i bezpieczeństwa pożarowego. Na podstawie źródeł pisanych, głównie rachunków królewskich i przekazów kronikarskich, szczegółowo przedstawiono fazy budowy oraz ustalono pierwotne funkcje znacznej części pomieszczeń dotąd znane tylko cząstkowo.
Książka to pierwszy z dwóch zamierzonych tomów. Kolejny będzie sumarycznym katalogiem fryzów, drewnianych stropów i fragmentów kamieniarki renesansowej.
Andrzej Fischinger (1928 – 2005) był doktorem historii sztuki i wieloletnim pracownikiem Zamku Królewskiego na Wawelu. Był jego głównym inwentaryzatorem (1957-1978), od 1959 r. kierownikiem działu złotnictwa, a w latach 1990-1997 wicedyrektorem ds. konserwatorskich. Życie zawodowe poświęcił Wawelowi, stając się niekwestionowanym znawcą problematyki artystycznej i konserwatorskiej Wzgórza Wawelskiego. Przez wiele lat prowadził badania poświęcone głównie architekturze i rzeźbie nagrobnej XVI stulecia w Polsce, a także nowożytnemu złotnictwu w Polsce. Liczne publikacje na ten temat, wykłady i odczyty przyniosły mu opinię jednego z najznamienitszych badaczy renesansu i manieryzmu w dziejach polskiej historii sztuki. Andrzej Fischinger to autor wielu prac, studiów, artykułów, katalogów. Wydał m.in. wraz z Dariuszem Nowackim Złotnictwo dawnych Prus Królewskich i Książęcych w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu. Do śmierci 18 czerwca 2005 roku pracował nad monografią źródłową rezydencji królewskiej na Wawelu, lecz jej nie dokończył.
Marcin Fabiański to profesor historii sztuki, absolwent historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, a od 1982 roku wykładowca w Instytucie Historii Sztuki. Od 1997 roku pełni funkcję wicedyrektora ds. konserwatorsko-technicznych Zamku Królewskiego na Wawelu. Bibliografia jego prac obejmuje około 100 pozycji, głównie na temat historii nowożytnych muzeów, nowożytnego malarstwa włoskiego (w tym dwie ważne książki o Correggiu), oddziaływania Włoch na sztukę nowożytną w Polsce oraz na temat konserwacji Wawelu. Obecnie przygotowuje wydanie drugiego tomu monografii renesansowej przebudowy zamku na Wawelu wraz z ogrodami oraz publikację na temat recepcji Krakowa i jego sztuki przez współczesnych od schyłku wieku XIV do połowy XVII.
