4 lutego 2010 roku o godzinie 19.00 w Galerii Art Sations Foundation w Poznaniu odbędą się wernisaże dwóch wystaw: Huberta Czerepoka – Conspiratorium i Anselma Kiefera – Das Haar. Wystawy będą czynne od 5 lutego do 13 kwietnia 2010 roku.
Hubert Czerepok – Conspiratorium
Głównym tematem w twórczości Huberta Czerepoka są relacje pomiędzy fikcją a prawdą w wydarzeniach historycznych. To nie fakty same w sobie interesują artystę najbardziej, ale sposób w jaki mutują i ulegają formalnym i semantycznym przekształceniom. Czerepok rozwijając przez szereg lat swoje artystyczne zainteresowania, nie ograniczył się do jednego medium. Artysta starannie wybiera najbardziej odpowiednie dla zobrazowania tematu środki ekspresji. Stąd jego prace to nie tylko rysunki i fotografie, ale także instalacje video oraz instalacje video połączone z konstrukcjami architektonicznymi.
Jedną z takich instalacji video, jest praca z 2009 roku zatytułowana Devil’s Island. Została ona zrealizowana po wyprawie artysty na wybrzeże Kourou w Gujanie Francuskiej (słynnej kolonii jenieckiej, do której zsyłani byli francuscy więźniowie polityczni, między innymi Alfred Dreyfus). Zniesławiona Île du Diable pomiędzy rokiem 1852 a 1951 była domem dla ponad 70 000 więźniów. Wydaje się więc, że to co zainteresowało Czerepoka, to silnie przeplatające się wraz z faktami nieścisłości historyczne, podyktowane w pewnym stopniu romantyczną wizją wyspy, w spopularyzowanym bestsellerze Henri Charrière‘a słynnym Papillon na wpół biograficznej, a na wpół wymyślonej opowieści o udanej ucieczce z tej wyspy – więzienia.
Częścią wystawy są również dwie serie rysunków zrealizowanych w 2009. Pierwsza to Seances (after Disasters of War), zainspirowane sztychami Goyi Okropności wojny, a druga to najnowsza seria ukazująca ruiny zniszczonych kościołów.
Obie serie to czarno – białe prace na papierze, pozbawione tła. Przykuwają uwagę prostotą linii oraz kreślarską czystością przedstawionych kompozycji. Każda z nich wydaje się być niezakłócona zbędnymi informacjami wizualnymi, które mogłyby uniemożliwić analityczny ogląd tragicznych wypadków. W przypadku zniszczonych modelowanych przez czarne cienie kościołów, obraz wydaje się zdominowany przez statyczne linie, oraz potęgującą przygnębienie ciszę.
Zaprezentowany wybór prac, zmusza do refleksji nie tylko na temat prawdy historycznej, ale również uwarunkowań, które nieustannie popychają ludzkość ku samounicestwieniu.
Hubert Czerepok (ur. w 1973 r.) w 1999 r. otrzymał dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (w pracowniach prof. Izabelli Gustowskiej i prof. Jana Berdyszaka). W 2001 r. brał udział w programie Narodowej Akademii Sztuk Pięknych w Oslo, w latach 2002-2003 studiował w Akademii im. Jana Van Eycka (Instytut Badań i Produkcji Sztuk Pięknych, Designu i Teorii w Maastricht), w latach 2004 – 2005 w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Antwerpii. W latach 1998 – 2001 ze Sławkiem Sobczakiem prowadził galerię ON. W latach 2000 – 2002 ze Zbigniewem Rogalskim stworzył artystyczny duet Magisters. W kręgu zainteresowań Czerepoka są takie tematy, jak środowisko artystyczne i jego mechanizmy, analiza elementów determinujących ludzkie zachowania czy analiza przestrzeni publicznych. Artysta wykorzystuje w swojej twórczości różne teorie spiskowe, czerpiąc inspirację z materiałów przekazywanych przez mass media.
Anselm Kiefer Das Haar, czyli w pejzażu przemyśleń…
Od początku lat 70. Anselm Kiefer czerpie inspiracje nie tylko z historii Niemiec, miejsca swego urodzenia, ale także z wielowątkowości mitologii europejskiej, która jest dla artysty niekończącym się źródłem inspiracji. Poza lekturą książek naukowych i ogromną pasją do astronomii fascynuje się szamanizmem. Począwszy od lat 90. studiował Kabałę czerpiąc z niej bogactwo symboli i mitów o powstaniu świata, które mają wielki potencjał interpretacyjny. Element religijnej i mitologicznej ikonografii artysty dopełnia historia współczesna. Wraz z Günterem Grassem, Anselm Kiefer uważany jest za głos świadomości Niemiec w historii współczesnej.
Obraz zaprezentowany na wystawie jest częścią bardzo ważnej serii zainspirowanej poezją Paula Celana, rumuńskiego poety żydowskiego pochodzenia.
Bezkresny krajobraz pustych pól pokrytych błotem i śniegiem, ujmują widza swoją odległą perspektywą. Warstwowo nałożona farba ewokuje strukturę ziemi. Trójwymiarowy aspekt obrazu rozbudowany jest poprzez zawieszone na płótnie pełnowymiarowe krzesła, fragmenty gałęzi oraz olbrzymi pęk włosów.
Dla Anselma Kiefera płótno Das Haar to medium przekształcające widza w świadka wojny. Wojny, której echo obrazuje pusty rozległy pejzaż, oraz ciemne, ciche niebo. Na płótnie zawieszone są trzy krzesła: na jednym znajdują się gałęzie, na przeciwnym snopek z ludzkich włosów. A symboliczne puste krzesło w samym środku pola wizualnego, czeka na widza. To właśnie to puste krzesło, zaprasza do zajęcia miejsca w centrum obrazu oraz w historii. Siadając tyłem do pola wizualnego, widz staje się jego integralną częścią. Z obserwatora przekształcony zostaje w nieodłączny element krajobrazu. Jest więc nie tylko pasywnym obserwatorem, ale również świadkiem borykającym się z kwestią odpowiedzialności oraz odbioru drugiej wojny światowej. Das Haar, formułuje nową relację pomiędzy artystą a obserwatorem, widzem a przeszłością.
Anselm Kiefer (ur. w Donaueschingen w 1945 r.) malarz, rzeźbiarz, autor instalacji, jeden z najważniejszych artystów swojego pokolenia. W 1966 roku porzucił studia prawnicze, by rozpocząć edukację artystyczną na uczelniach we Freiburgu, Karlsruhe i w końcu w Düsseldorfie, gdzie w latach 70. studiował w pracowni Joseph’a Beuys’a. Swoją karierę artystyczną rozpoczynał jako fotograf i performer. Szybko jednak odnalazł swój styl na pograniczu dwóch mediów – malarstwa i rzeźby kreując charakterystyczne i wielkoformatowe płótna – obiekty. Kiefer w swoich pracach dotyka tematów związanych z tożsamością narodu niemieckiego, pamięcią kolektywną, traumą Holocaustu, rozliczeniem z historią i doświadczeniami wojny, a także z cykliczną odnową życia.
Mieszka i pracuje w Barjac w Prowansji, gdzie od 1992 roku znajduje się jego studio. Swoje dzieła prezentował w najbardziej prestiżowych muzeach i galeriach na świecie, m.in. MoMA w Nowym Yorku (1987), Neue Nationalgalerie w Berlinie (1991), The Metropolitan Museum w Nowym Yorku (1998), Royal Academy w Londynie (2007) czy San Francisco Museum of Modern Art (2006).
