W dniach od 14 do 21 listopada 2010 roku w Teatrze im. J. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim potrwają XXVII Gorzowskie Spotkania Teatralne. W ramach Gorzowskich Spotkań Teatralnych będzie można zobaczyć:
Dzikie żądze
Reżyseria: Zenon Dadajewski, Stefan Friedmann
Teatr Bajka w Warszawie
Państwo Griffin to zamożne małżeństwo w zaawansowanym średnim wieku, mieszkające w bogatej dzielnicy Londynu. On jest prezesem dużej firmy pracującej na zlecenie państwa, ona przystojna, nieco znudzona, ale raczej dama. Dorobili się synka na Oxfordzie i wiejskiego domku pod Londynem. Są ustabilizowani i coraz bardziej znudzeni. Wszystko im się układa poza jedną rzeczą. Przestał wychodzić im seks, a wiedzą , że: regularne uprawianie seksu podnosi sprawność organizmu, zwiększa jego wydolność i dotlenia każdą komórkę. Pobudza krążenie. Jedna namiętna noc może zastąpić kilka godzin na siłowni, całując się spalamy około 20 kalorii, a podczas stosunku od 100 do 300 kalorii. W księgarni odkrywają wyjątkowy podręcznik ZREALIZUJ SWOJE FANTAZJE dr Leopolda Baumgartnera. Żeby ratować małżeństwo i obudzić żądze postanawiają wprowadzić go w życie.
O północy przybyłem do Widawy, czyli opis obyczajów III
Reżyseria: Mikołaj Grabowski
Teatr Imka w Warszawie
Mikołaj Grabowski: w programie do spektaklu Opisu obyczajów w Teatrze STU (1990r.) pisałem: Cykl ten będzie trwał tak długo, aż wyczerpie się interesujący materiał u autora; warto bowiem dzisiejszemu Polakowi przyjrzeć się epoce saskiej, epoce przedrozbiorowej, epoce, w której stanowiliśmy sami o sobie i porównać owe obyczaje z dzisiejszymi. Słowa napisane początku lat dziewięćdziesiątych, tkwiły we mnie każąc myśleć nad kolejnym Opisem, bo materiał autora, do którego od czasu do czasu wracałem, kusił swoją, mądrością, pięknością i śmiesznością. W tym spektaklu postanowiłem zderzyć namiętności Jędrzeja Kitowicza, (wspomagając się trochę Henrykiem Rzewuskim i fragmentami jego Pamiątek Soplicy) z relacjami obcokrajowców zwiedzających nasz kraj w czasach stanisławowskich. Te dwa ścierające się punkty widzenia w stosunku do Polski i natury Polaka są kanwą tego spektaklu. Z tego sporu wynika wiele – gorycz, śmiech, przerażenie, ból, czułość, głupota, niedorzeczność, mądrość, tkliwość; bo to wszystko toczy ze sobą nieustanny bój. W Polsce wczoraj i dziś.
Diabeł w purpurze
Reżyseria: Romuald Szejd
Teatr Scena Prezentacje w Warszawie
Prapremiera polska. W 1658 roku Mazarin, pierwszy minister za rządów regentki Anny Austriaczki, sprawuje władzę absolutną we Francji. Świadomy, że jest śmiertelnie chory, doprowadza do końca edukację swojego chrześniaka, młodego Ludwika XIV, realizując swój ostatni polityczny majstersztyk za pomocą zręcznych zabiegów dyplomatycznych, w których jest niedościgłym mistrzem, Mazarin negocjuje traktat pokojowy między Francją a Hiszpanią za cenę małżeństwa między Ludwikiem XIV a hiszpańską infantką, Marią Teresą. Po drodze musi usunąć Marię Mancini, własną siostrzenicę, która zdobyła serce młodego króla i może zrujnować wielkie plany kardynała….
Cyrano de Bergerac
Reżyseria: Leszek Bzdyl, Krzysztof Kopka
Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy
Cyrano de Bergerac to klasyczna miłosna opowieść kostiumowa. Rzecz dzieje się w siedemnastowiecznej Francji. Bohater – autentyczna postać poety-awanturnika – zakochuje się w swojej kuzynce Roksanie, ale jako posiadacz ogromnego nosa czuje się za brzydki, żeby wyznać jej uczucie. Tymczasem Roksanie wpada w oko kadet z oddziału Cyrana, Christian, młodzieniec urodziwy, ale zupełnie pozbawiony daru słowa. Podszeptując mu do ucha czułe frazy dla Roksany i pisząc za niego miłosne listy, Cyrano rozbudza miłość kuzynki, która dopiero po wielu latach dowie się, kogo naprawdę pokochała. W legnickiej inscenizacji w intrygującą całość zlewają się kobiety i wojna, teatr i rzeczywistość, taniec i słowo, miłość i przemijanie.
Akompaniator
Reżyseria: Grzegorz Chrapkiewicz
Teatr Syrena w Warszawie
Bohaterów sztuki jest dwoje: wielka śpiewaczka operowa i skromny, ukryty w jej cieniu, akompaniator. Pianista akompaniuje śpiewaczce od trzydziestu lat i kocha się w niej beznadziejnie, nigdy jednak nie odezwał się do niej ani słowem. Wreszcie postanawia przemówić i wyznać jej swoje uczucie. Wybiera do tego jednak najmniej odpowiedni moment… Akompaniator to znakomita komedia, pełna napięcia i zaskakujących zwrotów akcji. Ta uwertura na kobietę, mężczyznę i fortepian podejmuje w przewrotny i ironiczny sposób temat wielkiej namiętności, której towarzyszy piękna muzyka i … bardzo dużo absurdalnego humoru.
Kwartet
Reżyseria: Robert Czechowski
Lubuski Teatr w Zielonej Górze
Wzruszająca i inteligentna komedia z wyższych sfer artystycznych. Jej bohaterami jest czworo słynnych gwiazd operowych, które los po wielu latach połączył na nowo, tym razem w domu spokojnej starości dla emerytowanych muzyków. Kwartet to sztuka łącząca pokolenia, kontynuująca cykl komedii z morałem, zabawnej, ale i pozostawiające miejsce na zadumę i refleksję.
Encyklopedia duszy rosyjskiej
Reżyseria: Tomasz Kireńczuk, Piotr Sieklucki
Teatr Nowy w Krakowie
To autobiograficzne przedstawienie Edwarda Linde-Lubaszenki, które Teatr Nowy przygotował w ramach obchodów wielkiego jubileuszu 50- lecia pracy artystycznej tego wybitnego krakowskiego artysty. Spektakl Encyklopedia duszy rosyjskiej to nie tylko opowieść o współczesnej Rosji, ale przede wzystkim o fascynacji, strachu, uwielbieniu i nienawiści, a więc o uczuciach, które od wieków – zwłaszcza w Polsce – kierowane są w stronę tego kraju. Spektakl składa się z dziesięciu odsłon, w których dwaj przypadkowo spotykający się mężczyźni zaczynają rozmawiać o Rosji. Szybko okazuje się, że obaj reprezentują rózne wizje tego czym, czym była i czym mogłaby zostać Rosja. Ich naturalna rosyjska zapalczywość, skłonność do zaglądania do kieliszka staje się źródłem wielu konfliktów. Te szybko obrają się w żarty, albowiem jak pytał etorycznie Wiktor Jrofiejew: czy w ogle możliwym jest rozmawianie o współczsnej Rosji na poważnie? Swoją błyskotliwą grą Edward Linde-Lubaszenko i Piotr Sieklucki udowadniają, że o Rosji na poważnie można rozmawiać tylko poprzez dowcip i ironię. To własnie w nich odnaleźć można esencje rosyjskiej duszy.
Wokół Szekspira
w interpretacji Andrzeja Seweryna
Szekspir. Seweryn. Scena. Słowo.
Teksty genialnego dramaturga w interpretacji genialnego aktora udowadniają, że w teatrze najważniejsze jest SŁOWO. Ból, ironia, miłość, rozpacz, błazeństwo – Seweryn oddaje bezbłędnie każdą emocję skomplikowanych szekspirowskich postaci. Czasem ledwie dostrzegalnym gestem, jak muśnięcie nieskończoności; czasem ekspresja rozsadza ciało i scenę. Studium ludzkiej natury w wielu odsłonach udowadnia, że Seweryn potrafi zagrać wszystko. Aby powstał wielki spektakl, wystarczy tylko odpowiedni Aktor i Słowo.
Andrzej Seweryn: Moim ABC aktorstwa jest tekst Hamleta
