Dnia 15 grudnia 2010 roku o godzinie 18.00 w Galerii Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki w Krakowie zostanie otwarta wystawa Joanny Pawlik Balans.
Wystawa jest szczególną prezentacją, nad którą artystka pracowała ponad rok, tworząc dokument tego, w jaki sposób fizyczne doświadczenia odciskają piętno na psychice człowieka. Jest to wystawa o wspólnocie utraty, o próbie znalezienia swojego odpowiednika w innej osobie. Obok samej artystki w projekcie biorą udział między innymi: Katarzyna Rogowiec (dwukrotna Mistrzyni paraolimpijska z Turynu), Ewa Zielińska (polska lekkoatletka) oraz inne kobiety, które doświadczyły amputacji. Istotnym elementem tej prezentacji są relacje i spotkania artystki z innymi kobietami, ale także stosunek dziewczyn do swojej niepełnosprawności.
Prace Joanny Pawlik są dowodem poszukiwań wspólnych elementów, dowodem na balansowanie z emocjami, poszukiwanie porozumienia. Filmy, które możemy zobaczyć na wystawie, przedstawiają sposoby radzenia sobie w publicznych sytuacjach, zachowania innych osób wobec kobiet po amputacjach, czy próby utrzymania równowagi. Są przy tym pełne pozytywnych emocji. Joanna Pawlik przedstawiła bohaterki z czułością i empatią. Oglądając jej filmy można doświadczyć wirtuozerii dnia codziennego, skupić się na szczegółach i czynnościach zwykle dla nas banalnych, na które nie zwracamy uwagi, jak jedzenie, bieganie, czy zwykły taniec.
Artystka bada kondycję ciała dotkniętego kalectwem. Sprawdza, czy możliwe jest przekroczenie poczucia własnej ułomności, obserwuje jej związki z otoczeniem. Próbuje zrozumieć wpływ jaki wywiera na nią kontakt z innymi ludźmi, zaznacza swoje miejsce w niekoniecznie przychylnie nastawionym świecie. Joanna Pawlik traktuje twórczość jako przestrzeń umożliwiającą wyrażenie własnych emocji, lęków i cierpienia, ale także jako miejsce pozwalające na odbudowanie poczucia własnej wartości.
Joanna Pawlik poprzez swoje działania pragnie zburzyć sytuację nietolerancji, braku zrozumienia i wykluczania. Przedstawia niepełnosprawne kobiety jako niezależne, silne i odważne osoby podkreślające swój indywidualizm oraz samowystarczalność. To przedstawienia, które udowadniają, że tożsamość bynajmniej nie musi być oparta na braku, a wręcz przeciwnie – na pozytywnie wykorzystanym nowym życiu, budowaniu własnej wartości poprzez akceptację. Dzięki temu projektowi możemy się przekonać, że balansu i równowagi (zarówno fizycznej, ale przede wszystkim emocjonalnej) nie da się osiągnąć w pojedynkę.
W wieku dziesięciu lat straciłam nogę.
Od tamtego czasu zadaję sobie pytanie
dotyczące odciętego kawałka ciała:
co z nim się stało?
Joanna Pawlik (1974) ukończyła studia na wydziale malarstwa ASP w Krakowie. Autorka wielu wystaw indywidualnych (m. in. Spacer, Galeria Czarna, Warszawa 2009, Bez Śladu, Otwarta Pracownia, Kraków 2006), jej prace pokazywano także na wystawach zbiorowych. Laureatka nagród, wyróżnień oraz stypendiów, m.in.: Lexmark European Award 2003, wyróżnienie na 37. Biennale Bielska Jesień w 2005, nagroda główna na Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko 5 w 2008, stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, stypendium Młoda Polska czy ostatnio polski finał Henkel Art.Award 2009. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych m. in. w kolekcji Bunkra Sztuki w Krakowie.
Mieszka i pracuje w Krakowie. Twórczość Joanny Pawlik, artystki wideo i malarki, oscyluje pomiędzy zagadnieniami społecznych mechanizmów wykluczenia a osobistymi przestrzeniami odczuwania. Jest artystką skupiającą się na badaniu własnych emocji, odnajdywaniu porozumienia pomiędzy artystką i matką, dla której własne doświadczenia i życie wewnętrzne stają się materiałami, z których buduje swoje projekty. Sztukę traktuje jako platformę ścierania się pojęć takich jak miłość, rozstanie, utrata, krzywda, cierpienie, śmierć, narodziny.
Otwarcie: 15 grudnia 2010 r., godz. 18:00
Wystawa czynna od 16 grudnia 2010 do 30 stycznia 2011
Bunkier Sztuki
pl. Szczepański 3a
31-011 Kraków
