16 stycznia 2011 roku w Teatrze Współczesnym w Warszawie po raz dwusetny zostanie wystawiony Napis – sztuka goszcząca na deskach teatru od roku 2006.
Pewnego dnia w windzie domu przeciętnych, politycznie poprawnych obywateli Europy pojawia się obelżywy napis. Napis dotyczy nowego lokatora. Z pozoru mało znaczące wydarzenie przeradza się w nie lada aferę, a lokatorzy domu, osoby bez widocznych ułomności, uchodzące za spokojne i zrównoważone, przeciętnie obyte, zmieniają się w stado hien.
O Géraldzie Sibleyras prasa francuska pisze, że jest autorem, na którego można liczyć i z którym trzeba będzie się liczyć! Jest młody, ma pomysły, talent i styl.
I dodaje: to pełen werwy, władający ostrym piórem i poczuciem humoru żartowniś. […] Wpada w szał na widok głupoty ludzkiej, która niesie ze sobą stereotypy i tak zwane prawdy niepodważalne, poznawane podczas lektury kolorowych pisemek.
Prapremiera Napisu odbyła się w Paryżu w 2004 w teatrze Petit Montparnasse. Zebrała nominacje do Molierów i nagrodę za jedną z ról.
Fragmenty recenzji:
[…] Doskonale to jest skonstruowane. Dawno też nie widziałem spektaklu, w którym wszyscy aktorzy, a jest ich tu szóstka, graliby jak super drużyna hokejowa. Każdy na swojej pozycji strzeleckiej albo obronnej prowadzi krążek z lekką pewnością ręki, zwodzi przeciwnika, by tym skuteczniej oddać nagły strzał. I nieważne, czy to wytrawni wyjadacze komedii, jak Marta Lipińska i Krzysztof Kowalewski, przypisani raczej dramatowi Agnieszka Pilaszewska, Janusz Michałowski i Leon Charewicz czy najmłodsza i najmniej znana, ale zawsze doskonała Monika Krzywkowska.Warszawski Napis jest nie tyle o poprawności politycznej czy pokrętnościach języka fałszującego faktyczny stan rzeczy, ile o przeklętych skutkach modnych teoryjek na temat właściwego sposobu bycia nowoczesnego społeczeństwa. Przemoc nowych rytuałów każących starym repom zachowywać się jak stado baranów usiłujących bez przerwy być na bieżąco jest w stanie zgwałcić w białych rękawiczkach każdą niezależność i indywidualną wolność.
Ta lekka francuska farsa ma niespodziewany ciężar poważnego ostrzeżenia przed totalitaryzmem w dowolnej postaci.
Jacek Sieradzki, Tadeusz Nyczek, Przekrój nr 1, 05 stycznia 2006
Napis, Teatr Współczesny w Warszawie
16 stycznia 2011 roku
reżyseria: Maciej Englert
scenografia: Marcin Stajewski
kostiumy: Anna Englert
W obsadzie:Marta Lipińska, Monika Krzywkowska, Agnieszka Pilaszewska, Leon Charewicz, Krzysztof Kowalewski, Janusz Michałowski
