Od 19 maja do 16 października 2011 roku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu można oglądać wystawę Polityka i etyka. Prace z kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu.
Wystawy przygotowana została z okazji III Festiwalu Filozofii im. Leszka Kołakowskiego Okna, organizowanego przez Ośrodek Kultury i Sztuki Resursa Obywatelska w Radomiu. Jest wystawą o szczególnym znaczeniu dla Muzeum i czynna będzie aż do 16 października 2011 roku.
To czwarty pokaz kolekcji w roku jubileuszu 20-lecia działalności Muzeum. Wystawa prezentuje dzieła sztuki z różnych okresów powojennej Polski (od przełomu lat 40. i 50. po pierwsze lata obecnego stulecia). Ukazują zmieniającą się rzeczywistość polityczną i społeczną. Twórcy wskazywali, w jaki sposób władza realizowała zadanie prowadzenia polityki, która – zgodnie z definicją Arystotelesa – powinna być sztuką rządzenia dla wspólnego dobra. Z dzieł odczytać można ocenę etyczną.
Na początku lat 50. władza ludowa oczekiwała od artystów zaangażowania, czyli służby propagandzie. Byli twórcy, którzy podjęli się tego zadania. Sprzeciwiało się temu środowisko krakowskich nowoczesnych. Manifestacją buntu młodszych artystów przeciw socrealizmowi była wystawa w warszawskim Arsenale w 1955 roku. Teraz radomska wystawa wskazuje artystów z Arsenału jako pierwsze z debiutujących po socrealizmie pokoleń, dla którego moralność artysty jest ważna. Z ich sztuki nie odczytujemy jednak sprzeciwu wobec władzy.
Od lat 60. sytuacja zaczęła się zmieniać (przełomowy był rok 1966, kiedy odbyła się w Krakowie pierwsza wystawa WPROST). Artyści pytali o aspekty etyczne działań władzy i zachowań ludzi. Twórcy buntowali się; jedni kpili z politycznej propagandy, inni – już w latach 80 – ukazywali system przemocy i zbrodnie aparatu władzy. Jeszcze inni z ironią opowiadali o własnych zachowaniach. Dzieła skłaniały do refleksji o polityce państwa i problemach etycznych. Ważny jest czas przemian ustrojowych (1988-92).
Twórcą największej liczby dzieł pokazanych na wystawie jest Edward Dwurnik. Inni malarze warszawscy to Krystyna Brzechwa, Jacek Sienicki, Łukasz Korolkiewicz, Krzysztof Wachowiak, Ryszard Woźniak i Marek Sobczyk. Ważni są krakowianie: Zbylut Grzywacz, Leszek Sobocki i Jacek Waltoś z tzw. grupy Wprost, także ich mistrz Adam Hoffmann. Rzeźbiarze krakowscy: Jerzy Bereś i Maria Pinińska-Bereś, a także warszawscy: Barbara Falender, Sylwester Ambroziak oraz Maciej Szańkowski jako autor projektu -niezrealizowanego – pomnika Radomskiego Czerwca. Są też prace twórców z Katowic, Wrocławia, Olsztyna, Kielc, Radomia. Muzeum prezentuje na tej wystawie sztukę, której twórcy poszukiwali formy dla swojego protestu moralnego (jak nazwał podobną postawę poetów Miłosz).
Wystawa prezentuje ponad 120 dzieł, autorstwa 45 twórców (obrazy, rysunki, grafiki, rzeźby, plakaty); 48 prac to dary zgromadzone w akcji darów dla pierwszego w Polsce muzeum sztuki współczesnej.
Autorzy zgromadzonych i prezentowanych dzieł: Sylwester Ambroziak, Jerzy Bereś, Maciej Bieniasz, Henryk Błachnio, Krystyna Brzechwa, Izaak Celnikier, Witold Chomicz, Jerzy Ćwiertnia, Jerzy Duda-Gracz, Edward Dwurnik, Barbara Falender, Antoni Fałat, Zbigniew Frączkiewicz, Zbylut Grzywacz, Tadeusz Hajnrych, Adam Hoffmann, Krzysztof Jackowski, Ewa Kierska, Łukasz Korolkiewicz, Wiesław Kruczkowski, Bronisław Wojciech Linke, Zbysław Marek Maciejewski, Krzysztof Mańczyński, Maria Markowska, Mariusz Mikołajek, Eugeniusz Mucha, Zdzisław Nitka, Marek Oberländer, Maria Pinińska-Bereś, Marek Sapetto, Jacek Sienicki, Barbara Skąpska, Hieronim Skurpski, Marek Sobczyk, Leszek Sobocki, Eugeniusz Get Stankiewicz, Paweł Susid, Maciej Szańkowski, Krzysztof Wachowiak, Jacek Waltoś, Mieczysław Wejman, Ryszard Woźniak, Andrzej Wróblewski, Jakub Zajdensznir.
Wystawa czynna od 19 maja do 16 października 2011 r.
Muzeum Sztuki Współczesnej
Oddział Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu
26-600 Radom
Rynek 4/5
(Dom Esterki i Dom Gąski)
