W dniach 28 i 29 maja 2011 roku Wrocławski Teatr Współczesny zaprezentował krakowskiej publiczności swój najnowszy projekt Różewicz rozrzucony. W Hali PTG Sokół teatr przedstawił Kartotekę w reż. Michała Zadary, a na Dużej Scenie Narodowego Starego Teatru – Białe małżeństwo w reż. Krystyny Meissner.
Wśród gości krakowskich spektakli znaleźli się m.in. dyrektorzy krakowskich teatrów Henryk Jacek Schoen, Krzysztof Orzechowski, Rektor krakowskiej PWST Ewa Kutryś, scenograf Krystyna Zachwatowicz, recenzenci i młoda publiczność.
W ramach projektu Różewicz rozrzucony 10 czerwca o godz. 18.00 scenograf Łukasz Błażejewski poprowadzi ulicami krakowskiej dzielnicy Kazimierz art-procesję pt. PROCESJA MOJEGO CIAŁA. Zwieńczeniem krakowskiej odsłony projektu będzie Miasto Różewicz, przedsięwzięcie, w którym znani krakowscy aktorzy będą czytać dzieła poety w różnych punktach miasta. Czytania odbędą się 18 czerwca w ramach Krakowskiej Nocy Teatrów.
14 czerwca Kartoteka zostanie pokazana w Radomsku – rodzinnym mieście Tadeusza Różewicza – jako prolog do Różewicz Open Festiwal. Od 1 do 4 grudnia – na zaproszenie Teatru Narodowego w Warszawie – WTW wystąpi z Białym małżeństwem i Kartoteką.
7 czerwca – transmisją Białego małżeństwa w reż. Krystyny Meissner w TVP Kultura – we Wrocławskim Teatrze Współczesnym rozpocznie się przegląd spektakli Różewiczowskich, noc filmów o Tadeuszu Różewiczu oraz dwudniowe działania Miasto Różewicz – w różnych punktach Wrocławia wybitni artyści czytać będą utwory Poety, który w październiku tego roku obchodzić będzie 90. urodziny. Na zakończenie – 12 czerwca o godz. 16.00 planowana jest debata pod hasłem Zbieranie Różewicza czyli dramaturg na warsztacie.
Tadeusz Różewicz w swej twórczości dramaturgicznej mierzył się i wchodził w ostry spór zarówno ze współczesną cywilizacją i kulturą, jak i formą dramatyczną, prowadząc swój dramat ku granicom gatunku. Jego spór z teatrem objawiał się zarówno w kompozycji dramatów, z których wiele ma charakter scenariuszy, jak i w licznych autorskich komentarzach, didaskaliach, wyznaniach autora. Z taką samą siłą intrygował, jak i irytował krytyków i reżyserów wizją teatru niemożliwego, starając się wyrugować z dramatu działanie zewnętrzne.
Zbieranie Różewicza to debata – zamykająca czerwcowe obchody święta Poety we Wrocławskim Teatrze Współczesnym – z udziałem teoretyków, znawców jego twórczości dramaturgicznej oraz praktyków teatru, reżyserów różnych pokoleń; tych, którzy dramaty Różewicza inscenizowali wielokrotnie, jak i tych, którzy nigdy w swej twórczości scenicznej po jego teksty nie sięgnęli.
