10 listopada 2011 r. o godzinie 18.00 Galeria Sztuki Współczesnej BWA Sokół w Nowym Sączu otwarta zostanie wystawa Michała Brzezińskiego Fake Art.
Michał Brzeziński to artysta wierny medium wideo, który od ponad dziesięciu lat stara się o przywrócenie sztuki wideo jako sztuki eksperymentalnej, który neguje jej oswajanie i anektowanie do roli narzuconej przez kontekst tradycyjnych sztuk plastycznych. Stara się odkrywać nowe elementy zarówno w montażu, jak i estetyce obrazu tego medium. Ta wystawa jest kolejnym przełomem w jego twórczości, która owocowała już wieloma kontrowersjami.
Jako, że nie są to kontrowersje natury politycznej, a estetycznej jego twórczość jest daleka od skanadlizowania i populizmu. Jednak w kontekście sztuki jest ona zaiste wulkaniczna, a po erupcji kolejnych idei Brzezińskiego krajobraz intelektualny zostaje zmieciony z powierzchni i zaczyna się definiowanie nowej przestrzeni estetycznej.
Wydawać by się mogło, że tak nasycona intelektem twórczość musi pozostać sucha i niedostępna. Brzeziński dokonując swojej rewolucji ideologicznej ustanawia jednak na powrót sztukę fajną (fine art), ekspresyjną, intrygującą, efektowną, a może nawet efekciarską. W tym sensie jego idea może wnikać organicznie w umysł odbiorcy, nie powodując awangardowej odrazy do artefaktu sztuki, który pełni rolę podrzędną wobec idei. Efekciarstwo jest więc rodzajem interfejsu komunikacyjnego otwierającego wyobraźnię, czy emocje, jest formą inwokacji.
Na czym polega idea wystawy Fake Art? Sztuka zdaniem Brzezińskiego ma charakter znakowy. Znak to materialny nośnik (medium) oraz przedmiot do którego on odsyła (znaczenie). Wideo cyfrowe natomiast nie posiada podstawowych cech charakterystycznych dla innych mediów, piksel nie jest cechą grafiki wektorowej, a płaskość obrazu nie jest cechą obrazu 3d, a każdy obraz może być różnymi sposobami drukowany, czy wyświetlany.
Artefaktami, cechami widocznymi są więc cechy ostatecznej formy prezentacji, a nie cechy obrazu cyfrowego. W tym sensie obraz cyfrowy jest doskonałą potencjalnością – jego cechą jest brak cech. Brzeziński tworzy pojęcie d-effect, aby oddać podwójną relację efektu i defektu, aby podważyć estetykę failure przez wprowadzenie pojęcia fake.
Jakie to ma skutki dla estetyki obrazu cyfrowego? Sztuka medialna tradycyjnie stawia znak równania między znaczeniem, a nośnikiem, eksplorując właściwości estetyczne nośnika. Powstają tautologiczne formy odsyłające znaczeniowo rzekomo do samego medium. Fake art ma być przekroczeniem tej konstrukcji i odesłaniem od obrazu cyfrowego do innych mediów, jako że wideo cyfrowe nie posiada samoistnych cech i nie może naiwnie odsyłać do siebie.
W tym sensie idea sztuki według Brzezińskiego zbliża się więc do klasycznej sytuacji znanej ze sztuki figuratywnej, która ukazuje w medium znaczenia zewnętrzne np. jelenia za pomocą olejnej farby malowanej na płótnie, lub projekcji świetlnej na ścianie. Sztuka klasyczna stawia też równanie między formą, a treścią. Brzeziński na nowo ustanawia znak w epoce cyfrowej. Jednak zamiast symulowania jelenia, lub ukazywania samego medium Fake art dąży do falsyfikowania innych mediów. Posługując się jednym medium wizualizuje niemożliwe konstrukcje innego, ironizuje i tworzy absurdalne wyniki badań.
Brzeziński symuluje np. eksplozję nanocząstek złota, lub proces inkubacji bakterii, który obliczany jest w przestrzeni 3d na podstawie kodu DNA wirusa grypy. Z punktu widzenia nauki są to więc działania absurdalne, nie mające miejsca w naturze, nie odkrywające, ani nie obrazujące prawdy o świecie. Jednak w kontekście sztuki zyskują one wymiar estetyczny, często metaforyczny, lub symboliczny.
Tego typu struktury infekujące naukę i przekształcające ją w sztukę są aktualizacjami sztuki konceptualnej. Działania na obiektach, obrazach, artefaktach procesu poznawczego zmierzają do zatarcia oczywistości wyciąganych wniosków, a czasem do fabrykacji teorii które będą miały wymiar społeczny, polityczny, religijny, czy nawet mistyczny. Jednak on powstanie jedynie w wyniku interpretacji sfałszowanego faktu.
Otwarcie wystawy: 10 listopada 2011 r., godz. 18.00 (sala II pietra)
10 listopada – 11 grudnia 2011 r.
Galeria Sztuki Współczesnej BWA SOKÓŁ w Nowym Sączu
ul. Kościuszki 34
Nowy Sącz
