Od 21 września w Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy można oglądać wystawę Wielość w jedności. Techniki wklęsłodruku w Polsce po 1900 roku.
Wystawa Wielość w jedności. Techniki wklęsłodruku w Polsce po 1900 roku obrazuje dzieje jednej z klasycznych już grup technik graficznych – wklęsłodruku. Na ekspozycji przedstawiony zostanie zespół ponad 200 plansz graficznych, autorstwa wybitnych twórców, dla których główną formę artystycznej wypowiedzi od strony warsztatowej stanowił i stanowi druk wklęsły. Tradycyjne techniki metalowe, zarówno cięte (miedzioryt, mezzotinta, sucha igła), jak i trawione (akwaforta, akwatinta, miękki werniks, odprysk) uzupełnią techniki wklęsłodruku realizowane na nietypowych podłożach (fluoroforta, ceratoryt i aktualne niekonwencjonalne rozwiązania). Pomiędzy tym bogactwem samodzielnych technik zaistnieją grafiki wykonywane w technikach mieszanych i autorskich.
Zespoły grafik, obejmujące wybrane zagadnienia problemowe, ukażą najważniejsze zjawiska w historii i współczesności wklęsłodruku, m.in. genezę kształcenia w zakresie technik metalowych w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, rozwój tej dziedziny grafiki w środowisku warszawskim, znaczenie I Konkursu Graficznego im. Henryka Grohmana w Zakopanem (1911) i bogactwo eksperymentów warsztatowych w dwudziestoleciu międzywojennym w oparciu o dominujące ośrodki Krakowa i Warszawy oraz kształtujące się środowiska – Lwowa i Wilna.
Bogaty zespół tak różnorodnych rycin zobrazuje przemiany jakie zaistniały w obrębie tradycyjnych technik metalowych i pokrewnych, zarówno w zakresie zagadnień warsztatowych, jak i formalno-stylistycznych oraz ikonograficznych. Na tytułową wielość złożą się m.in. subtelne suche igły Józefa Pankiewicza, głęboko trawione akwaforty Jana Rubczaka, wielobarwne akwatinty Wandy Komorowskiej, monochromatyczne akwatinty Zofii Stankiewicz oraz przypominające szkice miękkie werniksy Józefa Mehoffera.
Podobną różnorodność wykorzystania możliwości techniki – w innym wydaniu formalnym i tematycznym – zobrazują światłocieniowo rysowane akwaforty Mieczysława Wejmana, rozedrgane fakturalnie płaszczyzny plansz Haliny Chrostowskiej (techniki metalowe mieszane), przesycone światłem mezzotinty Włodzimierza Kotkowskiego, wirtuozersko cięte miedzioryty Krzysztofa Skórczewskiego, wyciszone barwne akwatinty Barbary Narębskiej-Dębskiej oraz wielkoformatowe, ekspresyjne w formie i kolorze plansze Henryka Ożoga (sucha igła z mezzotintą).
Odmienne efekty fakturalne przybliżą grafiki powstałe w wyniku eksperymentowania z matrycą, widoczne w planszach Krzysztofa Tomalskiego i Marcina Surzyckiego lub stanowiące połączenie skrajnych technik druku, np. wklęsłego z cyfrowym, stosowane w pracach Andrzeja Węcławskiego i Mateusza Dąbrowskiego. Ingerencją w przestrzeń są wycięte po konturze formy Grzegorza Hańderka (intaglio), a multiplikacją motywu, ukazującą bogactwo rozwiązań warsztatowych – plansze Stanisława Wejmana (barwna akwaforta z akwatintą). Odbitki stanowe, wersje kolorystyczne i matryce do wybranych technik częściowo odsłonią tajemnice graficznego warsztatu.
Wielość w jedności. Techniki wklęsłodruku w Polsce po 1900 roku
Wernisaż: 21 września 2012 r.
Wystawa potrwa do 2 grudnia
Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego
Ul. Mennica 8
Galeria Sztuki Nowoczesnej – Czerwony Spichrz na Wyspie Młyńskiej,
Ul. Grodzka 7-11
Bydgoszcz
