Od 22 października praca Wacława Palessy Akt z gramofonem (1931) będzie pokazywana w ramach ekspozycji Figura. Sztuka pierwszej połowy XX wieku ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie, przygotowanej specjalnie dla Fundacji Ernsta Barlacha w Güstrow (Meklemburgia-Pomorze Przednie).
Niezwykły Akt z gramofonem, należący do szczecińskiej kolekcji od 1980 roku, mógł zapaść w pamięć starszych bywalców galeryjnych. Kiedy w 1993 roku włączono go do wystawy nowoczesnego malarstwa polskiego, prezentowanej w parterowych salach Muzeum Sztuki Współczesnej – Oddziału Muzeum Narodowego w Szczecinie, przedstawienie wywołało podobne reakcje, jak podczas pierwszego pokazu Manetowskiej Olimpi i – okładanej rzekomo parasolkami przez zniesmaczonych widzów.
Obraz Palessy trafił na wiele lat do muzealnych pracowni konserwatorskich i dopiero po 17 latach, włączony do ekspozycji Sztuki Piękne. Zbiory artystyczne Muzeum Narodowego w Szczecinie, wrócił do sal wystawowych na Wałach Chrobrego. Od 4 czerwca do 26 sierpnia tego roku uświetnił salonowo wyeksponowane dzieła Szkoły Warszawskiej podczas spektakularnej wystawy Sztuka wszędzie. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 1904–1944 w stołecznej Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki. Stamtąd przeniesiono go na ekspozycję Bruno Schulz. Rzeczywistość przesunięta w Muzeum Literatury.
Podczas najbliższego pokazu w Niemczech sąsiadować będzie z najcenniejszymi dziełami figuratywnymi pierwszej połowy XX wieku, między innymi Béli Czóbela, Xawerego Dunikowskiego, Ernesta de Fioriego, Käthe Kollwitz, Tadeusza Makowskiego, Tomy Rosandicia i Maksa Slevogta. Na zakończenie swojego tournée znów ucieszy oczy szczecinian, których organizatorzy zapraszają od lutego 2013 roku na polską odsłonę wystawy Figura. Sztuka pierwszej połowy XX wieku ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie.
Wacław Palessa (1902 Warszawa–1976 Warszawa), był przedstawicielem neotradycjonalistycznych nurtów dwudziestolecia międzywojennego. Studia rozpoczął w Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie, a od 1925 roku przeniósł się do klasy Tadeusza Pruszkowskiego w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych. Ów wpływowy malarz, jeden z najważniejszych pedagogów tego czasu, ukształtował zainteresowania artystyczne młodego twórcy, zachęcając do badań nad sztuką dawnych mistrzów i kładąc nacisk na wywiedzioną z tych historycznych wzorców warsztatową perfekcję.
Kontrast dwóch sposobów malowania charakteryzuje szczeciński Akt z gramofonem, którego wzorowaną na Olimpii (1963) Édouarda Maneta bohaterkę otaczają szkicowo ujęte rokokowe sprzęty buduaru i fakturowo opracowane ornamenty. W 1931 roku artysta wziął udział we wspólnej ekspozycji obu ugrupowań w genewskim Musée Rath. Znamienne dla sztuki środkowoeuropejskiej francuskie odwołania, zarówno formalne, jak i ikonograficzne, powróciły ze szczególną siłą w drugiej połowie lat trzydziestych. Palessa, nawiązując do cyklów Claude’a Moneta, tworzył wówczas pejzaże o lekkiej materii malarskiej i zielonkawo-szarej kolorystyce . W 1939 roku obronił dyplom. Po II wojnie światowej był członkiem grupy Zachęta (1956–1969); wystawiał w kraju oraz za granicą, między innymi w Szanghaju i Pekinie.
Wacław Palessa, Akt z gramofonem
Praca będzie pokazywana od 22 października
Fundacja Ernsta Barlacha
Güstrow
