Po sukcesie zeszłorocznego koncertu Polish Icons, w tym roku fanów Festiwalu Sacrum Profanum w Krakowie czeka druga odsłona projektu, której bohaterem będzie Witold Lutosławski. Na scenie w hali ocynowni ArcelorMittal Poland, z utworami mistrza zmierzą się DJ’e związani m.in. z kultowymi wytwórniami płytowymi Ninja Tune i WARP: Clark, Oneohtrix Point Never, Mira Calix i Emika.
Kiedy w ubiegłym roku inaugurowaliśmy na Sacrum Profanum projekt Polish Icons nie spodziewaliśmy się aż tak pozytywnego oddźwięku wśród publiczności. To właśnie wtedy na jednej scenie spotkał się Kronos Quartet z reaktywowanym po latach duetem Skalpel, a także z innymi artystami wytwórni Ninja Tune, przedstawiając niezwykłe aranżacje twórczości Pendereckiego, Lutosławskiego, Kilara i Góreckiego.
W tym roku – Roku Witolda Lutosławskiego – postanowiliśmy kontynuować cykl i przedstawić wykonawcom sceny elektronicznej jego dwie kompozycje: Muzykę żałobną oraz Preludia i fugę. Nasze zaproszenie przyjęli Clark, Oneohtrix Point Never, Mira Calix i Emika. Efekty ich przygody z muzyką celebrującego 100. rocznicę urodzin kompozytora, a także spotkania z AUKSO Orchestra pod batutą Marka Mosia poznamy w projekcie Polish Icons 2. Lutosławski- mówi Filip Berkowicz, dyrektor artystyczny festiwalu.
Projekt Polish Icons 2. Lutosławski będzie prezentacją repertuaru ikony muzyki polskiej XX wieku – Witolda Lutosławskiego w nowych, zaskakujących, odważnych aranżacjach przygotowanych przez artystów sceny elektronicznej i klubowej. Program zostanie oparty na dwóch utworach Witolda Lutosławskiego: Muzyka żałobna (1954-58) oraz Preludia i fuga (1970-72). Koncert złoży się z czterech części: każdą z nich otworzy AUKSO Orchestra prezentując oryginalną wersję wybranego utworu Witolda Lutosławskiego. Po niej, artyści sceny elektronicznej: Clark, Oneohtrix Point Never, Mira Calix i Emika zaprezentują remixy, opracowania lub utwory, dla których twórczość kompozytora będzie jedynie punktem wyjścia.
CLARK (właściwie Chris Clark) – to związany z wytwórnią Warp Records angielski twórca muzyki elektronicznej. Kiedy w 2006 roku ukazał się jego album Throttle Furniture muzyk zmienił pseudonim artystyczny na Clark. Na albumy Throttle Furniture oraz Body Riddle trzeba było czekać aż trzy lata. Utrzymane w starannym stylu utwory nie stronią od stanowiących podstawę złożonych rytmów zmanipulowanych sampli perkusyjnych. Podczas trasy koncertowej rozpoczętej pod koniec 2006 i trwającej przez cały rok 2007, Clark występował jednak z prawdziwym perkusistą (często był to Rob Lee, znany również pod pseudonimem Wax Stag). W 2009 roku kompozycja Clarka stanowiąca cover mediolańskiej piosenki znalazła się na kompilacji Warp20 (Recreated). W roku 2010 twórca skomponował również muzykę do choreografii Tilted Fawn w wykonaniu artystki tańca współczesnego Melanie Lane. 2 kwietnia zeszłego roku ukazał się jego album Iradelphic. W poszukiwaniu nowej palety brzmień i źródeł inspiracji Clark odwiedził Australię, Berlin, Walię, Brukselę, Kornwalię, Norwegię i Londyn.
Sam artysta tak opisuje pracę nad albumem:
Chyba nigdy wcześniej nie nagrywałem w tak wielu różnych miejscach; dużo czasu spędziliśmy w Snape w hrabstwie Sussex, pracując w terenie, przy akompaniamencie perkusji orkiestrowej i klawesynów. Korzystaliśmy z rozmaitych narzędzi, od zabytkowych mikrofonów jeszcze z okresu zimnej wojny po mikrofony do laptopa, zdarte taśmy magnetofonowe, dyktafony. Wszystko nam się przydało.
Emika – to pochodząca z Wielkiej Brytanii artystka o czeskich korzeniach. W młodości zgłębiała tajniki fortepianu i klasycznej kompozycji, w okresie przejścia od drum and bassu do dubstepu można ją było spotkać na pierwszych imprezach organizowanych w Bristolu przez Pincha. Pozostaję częścią tej kultury również dzisiaj, gdy jest to już kultura o światowym zasięgu – mówi artystka. Dzięki klasycznemu wykształceniu Emika wprowadza do dynamicznie rozwijającego się obszaru muzyki elektronicznej powiew świeżości. Mroczne dźwięki i wymowne partie wokalne, firmowanego przez Ninja Tune wydawnictwa artystki, spowodowały w świecie niemałe zamieszanie. Emika mieszka w Berlinie, gdzie pracuje jako realizatorka dźwięku w firmie Native Instruments, ale coraz częściej sięga do swoich czeskich korzeni. W Berlinie artystka odkryła legendarny klub Berghain. W 2010 artystka rozpoczęła w Berghain nagrania terenowe, które złożyły się na bibliotekę sampli, udostępnioną przez Emikę wszystkim współpracującym z klubem producentom i didżejom. W efekcie powstała kompilacja Fünf wydana z okazji jubileuszu klubowej wytwórni Ostgut Ton. Dotychczas Emika współpracowała z takimi artystami jak Marcel Dettmann, Tommy Four Seven, Pinch, Nick Hoppner, Paul Frick, Brand Brauer Frick oraz Amon Tobin. Jej debiutancki album ukazał się pod szyldem wytwórni Ninja Tune w październiku 2011 roku, rok później wydano kolejne utwory: 3 Hours, stworzony we współpracy z Jimmym Edgarem oraz Chemical Fever. Premiera najnowszego albumu artystki pod szyldem Ninja Tune DVA planowana jest w czerwcu tego roku.
Mira Calix – to mieszkająca w Wielkiej Brytanii wielokrotnie nagradzana kompozytorka, artystka i performerka. Związana jest z wytwórnią Warp Records, w której ukazało się już pięć jej albumów. Z początku muzyka Miry miała przede wszystkim charakter elektroniczny; w ostatnich latach artystka wprowadza jednak do swoich tworzonych na potrzeby instalacji, filmu, teatru i opery kompozycji również elementy klasycznej instrumentacji. Komponuje dla instytucji, takich jak Royal Liverpool Philharmonic, Royal Shakespeare Company, Aldeburgh Festival, The British Film Institute, Opera North oraz The Manchester International Festival. W ramach rozlicznych tras koncertowych prezentowała się na festiwalach Sonar, Transmediale i Latitude, w salach koncertowych Royal Festival Hall, Teatru Maryjskiego w Petersburgu i Lincoln Center. Regularnie współpracuje z muzykami i artystami z innych dziedzin sztuki. W 2010 roku współpracę z United Visual Artists przy stworzonej na zamówienie Opera North instalacji Chorus wyróżniono w kategorii interaktywnej Prix Ars Electronica. Rok później nominację do British Composer Award zdobyła ścieżka dźwiękowa do opery filmowej Fables – efekt współpracy z artystami Flat-E. W 2012 roku powstała pierwsza rzeźba muzyczna Miry Nothing Is Set In Stone – stworzona na zamówienie burmistrza Londynu i Oxford Contemporary Music przy współpracy z Muzeum Historii Naturalnej oraz Exhibition Road Group monolityczna instalacja stanowiąca część London 2012 Festival, programu kulturalnego towarzyszącego igrzyskom olimpijskim. Obecnie Mira pracuje nad stałą instalacją dla miasta Bath, której otwarcie zaplanowano na wiosnę 2013 roku. Obok Thomasa Adesa będzie również gościem specjalnym tegorocznego festiwalu Metropolis Music w Mebourne Recital Center.
Oneohtrix Point Never – za tym pseudonimem kryje się Daniel Lopatin, czołowy amerykański kompozytor współczesnej sceny elektronicznej. Po sukcesie wydanej w 2009 roku dwupłytowej antologii Rifts, przypieczętowanym rok później krążkiem Returnal droga Lopatina do sławy może się zdawać błyskawiczna. Miłość artysty do syntetyzatorów polifonicznych sięga już jednak czasów dzieciństwa i eksperymentów z improwizacją na należącym do ojca modelu Roland Juno-60, instrumencie, któremu – podobnie jak Lucille B.B. Kinga – artysta pozostał na zawsze wierny. Jego ostatni album Replicato cykl utworów elektronicznych bazujących na dźwięku lo-fi uzyskanym z kompilacji reklam telewizyjnych. Oparte na samplach medytacje Lopatina mają charakter niezwykle liryczny, ale nie tylko: w tle pojawiają się również przeformatowane głosy wprowadzające do typowo amorficznych, ambientowych utworów swoisty element narracji. Spokojne, syntetyczne brzmienie Returnal stopniowo nabiera tempa, przenosząc się w bardziej mroczne, rozpędzone rejony dzięki wykorzystaniu samplerów, filtrów analogowych, manipulacji taśmą, pianina akustycznego, pogłosów i bardzo niskich częstotliwości. 17 grudnia 2011 roku pod szyldem PopRally ukazało się premierowe multimedialne wykonanie Reliquiary House z udziałem OPN i artysty wizualnego Nate’a Boyce’a, stworzone specjalnie dla Museum of Modern Art jako nowoczesna ilustracja do znajdujących się w zbiorach muzeum modernistycznych rzeźb. Daniel skomponował również muzykę dla eskadry 16 kwadrokopterów (robotów latających), które w ramach pokazu Meet Your Creator wykonały taniec oraz manipulację dźwiękiem i światłem na Saatchi & Saatchi New Directors’ Showcase 2012.
AUKSO Orchestra – w 1998 roku grupa absolwentów Akademii Muzycznej w Katowicach wspólnie z Markiem Mosiem, wybitnym skrzypkiem, dyrygentem i kameralistą, powołała do życia orkiestrę, która miała być dla nich czymś więcej, niż miejscem pracy – obszarem artystycznych poszukiwań i twórczego rozwoju, wspólnego kreowania sztuki najwyższej wartości. Tak narodziło się AUKSO – z greckiego: wzrastanie. Młodzi muzycy, których zainteresowania wykraczają daleko poza ramy repertuaru klasycznego, szczególną uwagę poświęcają muzyce polskiej, chętnie i z powodzeniem sięgając po dzieła współczesne. Prawykonania swoich utworów powierzali dotąd zespołowi m.in. Z. Bujarski, C. Duchnowski, W. Kilar, A. Lasoń, P. Moss i G. Pstrokońska-Nawratil. AUKSO koncertuje w kraju i za granicą, a w historię orkiestry wpisana jest jej współpraca z artystami tej miary co Jerzy Maksymiuk, Marc Minkowski, Piotr Anderszewski, Andrzej Bauer, Kaja Danczowska, Władysław Kłosiewicz, Janusz Olejniczak czy Olga Pasiecznik. Od 2000 roku na Podlasiu odbywa się rokrocznie Letnia Filharmonia AUKSO, której gospodarzem jest orkiestra. Artyści występują na festiwalach (m.in. Wielkanocnym Ludwiga van Beethovena, Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień), nagrywają płyty z polską muzyką współczesną m.in. utwory G. Bacewicz, H.M. Góreckiego, W. Lutosławskiego, W. Kilara i Z. Preisnera. Sięgają strefy pogranicza: łączenia klasyki z jazzem, rockiem, szukania wspólnego dla nich mianownika – lub odwrotnie: zabawy przeciwieństwami i zderzania odrębnych muzycznych języków. AUKSO koncertowało i nagrywało m.in. z Leszkiem Możdżerem, Tomaszem Stańko, Urszulą Dudziak, Michałem Urbaniakiem, czy Motion Trio. W ramach Europejskiego Kongresu Kultury we Wrocławiu we wrześniu 2011 roku AUKSO brało udział w dwóch niezwykłych projektach – z udziałem ikony sceny elektronicznej Aphex Twina oraz Jonny’ego Greenwooda z Radiohead. Pokłosiem drugiego spotkania jest płyta z kompozycjami K. Pendereckiego oraz J. Greenwooda wydana w marcu 2012 nakładem amerykańskiej wytwórni Nonesuch.
22 września 2013 r., godz. 18.00
Polish Icons 2. Lutosławski
Hala oscylowni ArcelotMittal Poland, Kraków
Festiwal Sacrum Profanum, 14-21 września 2013 roku
