Oh Boy! w kinach od 25 kwietnia

25 kwietnia w polskich kinach pojawi się komedia Oh Boy!, uznana przez Europejską Akademię Filmową za Odkrycie Roku. Film został świetnie przyjęty przez niemieckich widzów i sprzedany do regularnej dystrybucji w Stanach Zjednoczonych.

Tom Schilling w „Oh Boy!”, reż. Jan Ole Gerster (źródło: materiały prasowe dystrybutora)

Oh Boy! jest laureatem prestiżowych German Film Awards – niemieckich Oscarów – w sześciu kategoriach: Najlepszy Fabularny Film Pełnometrażowy, Najlepszy Scenariusz, Najlepszy Reżyser, Najlepsza Pierwszoplanowa Rola Męska (Tom Schilling), Najlepsza Drugoplanowa Rola Męska (Michael Gwisdek) i Najlepsza Ścieżka Dźwiękowa.

Niemieckie stowarzyszenie krytyków filmowych uznało Oh Boy!’a za Najlepszy Debiut 2013 roku. Na Festiwalu Black Nights w Tallinie film zdobył Nagrodę Publiczności oraz Red Herring Award przyznawaną przez jury, które zostało urzeczone poczuciem humoru, reżyserską przenikliwością i ekonomią użytych środków, które pozwoliły na przywołanie w pełni rozpoznawalnego doświadczenia współczesnej alienacji.

Oh Boy! to debiut trzydziestopięciolatka Jana Ole Gerstera, absolwenta scenariopisarstwa i reżyserii na Akademii Filmu i Telewizji w Berlinie (DFFB). Doświadczenie zdobywał też na warsztatach filmowych X-Filme Creative Pool, dzięki którym miał okazję pracować na planach dwóch filmów Toma Tykwera – Księżniczka i wojownik (2000) oraz Niebo (2002). W 2003 roku asystował Wolfgangowi Beckerowi podczas realizacji Good Bye Lenin! kręcąc jednocześnie dokument na temat kulisów produkcji filmu. Jest też autorem wielu reklam, teledysków oraz biograficznego dokumentu na temat Yanna Tiersena, francuskiego kompozytora i autora ścieżki dźwiękowej do filmu Amelia (2001).

Gerster z dużym poczuciem humoru sportretował pokolenie współczesnych dwudziestolatków. Jego film porównywany jest do filmów Woody’ego Allena, a za sprawą zastosowania czarno-białych zdjęć, może też kojarzyć się z Frances Ha. Głównym bohaterem filmu jest Niko, który zamiast studiować, żyje chwilą, włóczy się po mieście i zachwyca ludźmi, których spotyka na swojej drodze. Z dyskretną ciekawością obserwuje i analizuje ich sposoby radzenia sobie z codziennością. Nie zauważa jednak, jak szybko sam staje się outsiderem. Jego dziewczyna decyduje się zakończyć ich związek, ojciec odcina mu pieniądze na życie, a psycholog określa go mianem mężczyzny niezrównoważonego emocjonalnie. To tylko lekarska diagnoza czy wielka metafora? W międzyczasie w życiu Niko pojawia się też osobliwej urody blondynka, która przypomina mu, ile cierpienia wyrządził jej w przeszłości oraz nowy sąsiad – szukający w nim partnera do wódki, zakąski i zwierzeń. Tymczasem Niko niczego nie pragnie tak bardzo, jak kubka dobrej kawy…