20 lipca zmarł Włodzimierz Odojewski, autor kanonicznego Zasypie wszytko, zawieje i Oksany. Pisarz miał 86 lat.
Włodzimierz Odojewski urodził się 14 czerwca 1930 roku w Poznaniu. Od 1971 roku przebywał na emigracji. Mieszkał w Monachium i Warszawie. Był nie tylko prozaikiem, lecz także autorem słuchowisk radiowych, dramatopisarzem i publicystą.
Przynależał także do tzw. pokolenia „Współczesności”, czyli generacji artystów debiutujących około roku 1956. Odojewski swoją pierwszą powieść wydał nieco wcześniej, bo w roku 1951 – wtedy ukazała się Wyspa ocalenia zaprezentowana na falach Polskiego Radia.
Moją ambicją jest ukazywanie świata, który odszedł, w opowiadaniu, w powieści, żeby nie odszedł także z naszej pamięci. Tak więc przywołuję czas przeszły z jego ludzkimi emocjami, ludzkim bólem, lękami, miłością, nienawiścią, a jednocześnie z jego historycznymi faktami
(Włodzimierz Odojewski)
W 1974 roku opublikował epicką powieść Zasypie wszystko, zawieje – historyczny fresk opowiadający o okrutnej, bratobójczej walce między Ukraińcami a Polakami w czasie drugiej wojny światowej – która przeszła do kanonu polskiej literatury powojennej.
Czasem wydaje mi się, że rozumiem wszystko, czasem, że nic. Oczywiście, tobie zależy na tej ziemi w sensie jak najbardziej dosłownym, bo jej kawałek jest twoją rodzinną własnością od kilku wieków, i także w przenośnym, bo uważasz, że to twój kraj. Ukraińcy mówią, że to wyłącznie ich kraj i macie iść stąd precz. Ale na dobrą sprawę ty i tobie podobni nie jesteście nikim innym, jak Ukraińcami. Czy też Rusinami. W końcu to jedno i to samo. Nie o nazwę przecież chodzi. W którymś tam pokoleniu zmieniliście wyznanie, najczęściej zaś język, czasem i to, i tamto równocześnie, nie przestaliście jednak być Rusinami. Jesteście więc wy, mówiący po polsku – dawna szlachta czy chłopi, wszystko jedno – autentycznymi synami tej ziemi. Zatem o co nienawiść? O język? Też nie. (…) Nie język zatem ani narodowość rozgranicza. Myślałem dawniej, że nędza i bogactwo. (…) Więc i ten podział: nędza – bogactwo, niczego nie wyjaśnia. (…) Może przyczyna tego, co tu się dzieje, tkwi gdzie indziej? Może jak mozaika składa się z wielu elementów, których nie umiem poskładać?
(fragment książki Zasypie wszystko, zawieje)
Odojewski był laureatem wielu nagród literackich, m.in. Nagrody Kościelskich (1966), nagrody Związku Pisarzy Polskich na obczyźnie i londyńskich „Wiadomości”, Nagrody Jurzykowskiego (1974). W roku 2000 nominowano go do Nagrody Literackiej Nike za książkę Oksana – pierwszą po 25 latach przerwy powieść opowiadającą o śmiertelnie chorym mężczyźnie, który postanawia porzucić dawne życie i wyruszyć do Włoch w poszukiwaniu ostatnich chwil szczęścia.
Najważniejsze powieści i opowiadania:
- Opowieści leskie, Warszawa 1954
- Upadek Tobiasza, Warszawa 1955
- Dobrej drogi, Mario! Kretowisko, Warszawa 1956
- Spisek Czarnych Orłów, Warszawa 1957
- Żeglarze Króla Jegomości, Warszawa 1957
- Białe lato, Poznań 1958
- Miejsca nawiedzone, Łódź 1959
- Zmierzch świata, Warszawa 1962,
- Kwarantanna, Warszawa 1960
- Czas odwrócony, Warszawa 1965, 2002
- Wyspa ocalenia, Warszawa 1964
- Zasypie wszystko, zawieje…, Paryż 1973
- Zabezpieczanie śladów, Paryż 1984
- Zapomniane, nieuśmierzone…, Berlin 1987
- Jedźmy, wracajmy…, Kraków 1993
- Oksana, Warszawa 1999
- Bez tchu, Warszawa 2002
- Milczący, niepokonani. Opowieść katyńska, Warszawa 2003
- …i poniosły konie, Warszawa 2006
- W stepie, ostach i burzanie i inne opowiadania, Warszawa 2009