Prezentowane w Muzeum Narodowym w Gdańsku ryciny (13) i rysunki (2) Maxa Liebermanna z muzealnej kolekcji należą do cennego zespołu prac gromadzonych przed władze Stadmuseum Danzig na początku minionego stulecia, pośród których poczesne miejsce zajmowały dzieła niemieckich artystów współczesnych.
Twórczość Liebermanna wpisuje się, obok dokonań Maxa Slevogta i Lovisa Corintha, w wielki przewrót artystyczny, jakim był impresjonizm. Owe twórcze poszukiwania i nowatorskie rozwiązania, które docierały z Paryża, widać szczególnie w pracach rysunkowych i graficznych artysty, obrazujących jego spontaniczną, nieskrępowaną wypowiedź artystyczną. Szybka, wrażliwa kreska oddaje ruch, wrażeniowość i ulotność uchwyconej przez artystę chwili.
Impresjonizm niemiecki to kierunek w sztuce, który – podobnie jak we Francji – powstał jako reakcja na malarstwo akademickie końca XIX wieku. W odróżnieniu od dotychczasowego „oficjalnego” nurtu skupiał się na utrwaleniu przeżycia wewnętrznego i nastroju. Charakteryzował się nieskrępowanym gestem artystycznym oraz tematyką oscylującą wokół życia miasta i ulicy, towarzystwa w barach i kafejkach, szeroko rozumianego pleneru. Artyści niemieccy tworzący w nowym nurcie byli skupieni wokół tzw. Berlińskiej Secesji – ugrupowania powstałego w 1898 roku. Przewodniczącym nowopowstałej grupy był Max Liebermann.
Oscar Kokoschka zapytany w ankiecie do Neue Weltbühne o najwybitniejszego twórcę niemieckiego odpowiedział: „Max Liebermann, artysta który z pewnością nie umarł z powodu uwiądu starczego”.
Przed wojną, poza prezentowanymi rysunkami na wystawie, w zbiorach Stadmuseum znajdowało się jeszcze siedem rysunków artysty oraz dwa obrazy olejne. Obecnie dzieła te są uznane za zaginione.
Cykl Rewolucjoniści sztuki: Max Liebermann (1847–1935)
Kuratorki: Alicja Andrzejewska-Zając, Maja Mociewicz
Od 20 lipca do 13 października 2017 roku
Oddział Sztuki Dawnej, Muzeum Narodowe w Gdańsku
