28 listopada w Galerii Re:medium w Łodzi odbędzie się wernisaż wystawy Stefan Wegner (1901-1965). Obrazy i projekty z lat 50. XX wieku, która jest trzecią odsłoną projektu Współobecność. Artyści awangardowi w kręgu Władysława Strzemińskiego.
Postać i dokonania Stefana Wegnera zarówno w zakresie działalności społecznej, jak i osiągnięć artystycznych są nierozerwalnie związane z powstaniem w Łodzi w latach 30. XX w. środowiska artystów awangardowych. W historii Łodzi lata 30. XX wieku charakteryzuje niezwykle ożywiona działalność artystyczna i wystawiennicza. W pawilonie Miejskiej Galerii Sztuki w Parku im. H. Sienkiewicza, która w latach 1931-1939 funkcjonowała jako jedyna w Polsce filia stołecznego Instytutu Propagandy Sztuki, w roku 1933 miała miejsce ważna wystawa Grupy Plastyków Nowoczesnych. Stefan Wegner uczestniczył w niej prezentując 7 obrazów, w tym dwa autoportrety. Wielokrotnie, podobnie, jak Karol Hiller, wystawiał podczas Salonów IPS-u w Łodzi i Warszawie; cały czas pracował w komitecie redakcyjnym Formy. Wystawa Stefan Wegner (1901-1965). Obrazy i projekty z lat 50. XX wieku jest czwartą ekspozycją z cyklu Współobecność. Artyści awangardowi w kręgu Władysława Strzemińskiego organizowaną przez Miejską Galerię Sztuki w Łodzi w ramach obchodów roku awangardy 2017. Po raz pierwszy ukazuje projekty reklam odnalezione przez córkę Artysty Panią Izabelę Wegner Bartczak i obrazy z lat 50. XX w. z kolekcji prywatnej.
Stefan Wegner (Sosnowiec 1901 – Łódź 1965). Malarz, rysownik, grafik, dekorator wnętrz, teoretyk sztuki, pedagog, publicysta. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1922–1927) u Władysława Jarockiego, Ignacego Pieńkowskiego, Józefa Pankiewicza i Felicjana Kowarskiego, gdzie w 1927 roku zrobił dyplom na Wydziale Malarstwa i Rzeźby. W latach 1930-1939 nauczał w szkołach średnich w Łodzi. Brał czynny udział w życiu Zrzeszeniu Artystów Plastyków. Wystawiał w Instytucie Propagandy Sztuki w Łodzi i w Warszawie. W 1931 roku nawiązał bliski kontakt z Karolem Hillerem, Katarzyną Kobro i Władysławem Strzemińskim, którzy wprowadzili go w kręgi polskiej awangardy. Był członkiem grupy artystycznej Plastycy Nowocześni, powstałej z inicjatywy grupy a.r. Współredaktor czasopisma Forma (1933–1938). W latach 30. XX w. prezes Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Po II wojnie światowej współorganizator wraz z Leonem Ormezowskim, Władysławem Strzemińskim i Romanem Modzelewskim Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi, profesor i rektor tej uczelni (lata 1949–50). Bliski współpracownik W. Strzemińskiego i rzecznik myśli awangardowej. W 1950 roku, wkrótce po wyrzuceniu z PWSSP Strzemińskiego, został odwołany z uczelni na własną prośbę. Powrócił w 1957 roku i początkowo prowadził wykłady z estetyki. Współpracował z Klubem Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie. Był członkiem grupy Piąte Koło, także później brał udział w spotkaniach w ZLP w Łodzi organizowanych przez grupę Nowa Linia. W latach 1957 i 1959 był członkiem komitetu organizacyjnego Wystaw Sztuki Nowoczesnej w warszawskiej Zachęcie. Wystawiał w Krzywym Kole w Warszawie. W swej sztuce twórczo przeszedł przez lekcję kubizmu, konstruktywizmu, unizmu i surrealizmu. Pod wpływem unizmu Strzemińskiego tworzył cykle pejzaży morskich, w których dochodziły do głosu nurtujące go problemy, związane z różnymi aspektami widzenia.
Współobecność. Artyści awangardowi w kręgu Władysława Strzemińskiego, Stefan Wegner (1901-1965). Obrazy i projekty z lat 50. XX wieku
Kuratorka: Elżbieta Fuchs
koordynatorka projektu: Małgorzata Dzięgielewska
Wernisaż: 28 listopada, godz. 18.00
Czas trwania wystawy: od 28 listopada do 9 grudnia 2017 roku
Miejska Galeria Sztuki w Łodzi
Galeria Re:Medium w Łodzi, ul. Piotrkowska 113