Najbardziej obecną dojmującą właściwością form Adama Myjaka wydaje się swoiste rozchwianie, wydanie na wiatr, na pustkę, niespokojna relacja z rozległą przestrzenią.
Obserwując optyczny ruch swoistego zawierzenia fizycznie istniejących Rzeźb nieskończonej przestrzeni, odbiorca jakby przebywał w misterium ekspresywności. Adamowi Myjakowi w [rozwijanej od lat 60. XX wieku do dzisiaj] twórczości udaje się pochwycić ekspresyjność w stanie poczęcia. Najnowsze ekspozycje tego wybitnego, uznanego w międzynarodowym obiegu sztuki artysty, stają się okazją do współodczuwania tej niezwykłej ruchliwości. Wiosną 2017 r. szczególnie pięknie figuracje Adama Myjaka dialogowały w Spotkaniu z natchnionymi wyobrażeniami świętych postaci rokokowego mistrza Jana Jerzego Pinsla w Muzeum jego imienia we Lwowie [oddziale Lwowskiej Narodowej Galerii Sztuki].
W strefę biało-błękitnawej, jakby z obłoków wzniesionej Kolumny Adama Myjaka, nadlatywał osiemnastowieczny, potężny, sensualny, androgyniczny anioł. Grupa trzynastu lśniących na podobieństwo naczyń liturgicznych postaci współczesnego artysty, wskazywała na piękno całego zabytkowego wnętrza o kolebkowym sklepieniu, wypełnionym iluzjonistycznym malarstwem religijnym o świetlistej, delikatnej kolorystyce i jakby sławiącej żywioł powietrza kompozycji. To dawny kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Placu Cłowym we Lwowie. […]
Wybitny pisarz Krzysztof Karasek pisał „Myjak wyprowadził swój świat z ciszy. Z zasłuchania, z kontemplacji. Najpierw były to formy na wpół symboliczne, jakieś sakralne dyski pełne tajemnicy i światła, jak diadem słońca na głowie Echnatona, apollińska tarcza czy zegar Majów, płaskie z obydwu stron talerze, budzące skojarzenie z wyobrażeniami słońca, lustra, które nie świecą, lecz w których zostało zatrzymane światło. Przywołując je można snuć tylko analogie, tropiąc związki z antropologią kultury […]. […] Wielkie milczenie wylewało się z tych form, milczenie jak przed narodzinami głosu. […] Znowu jak zawsze człowiek sam na sam z nienazwanym Bogiem. Sięga do gwiazd i w głąb struktury materii”.
Tekst: Dorota Grubba-Thiede
Adam Myjak. Rzeźba
Od 9 grudnia 2017 roku do 14 stycznia 2018 roku
Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie
