1 lutego w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej otwierają się dwie wystawy: Spokojne dni, spokojne noce Roberta Bubla oraz Drobne ranki, piękne zmierzchy Pauliny Poczętej.
Wystawa Roberta Bubla prezentuje dwa najnowsze cykle prac powstałych w 2017 roku: Królestwo oraz Spokojne dni, spokojne noce. Pierwszy cykl, z którego płócien przebija nastrój melancholii, poświęcony jest wątkom osobistym artysty; dotyczy utraty; drugi prezentuje obrazy, które – wbrew tytułowi – odnoszą się do nieustannego poczucia zagrożenia towarzyszącego naszym czasom, obrazują niepokoje egzystencjalne artysty. Kilka obrazów z lat 2014–2016, związanych tematycznie z oboma cyklami, uzupełni bielską wystawę.
Interesuje mnie to, by opowiadając historie z bliskiego otoczenia – dosłownego, czy mentalnego; z tego, co mnie otacza, czego doświadczam – w szerokim sensie i rozumieniu; by wychodząc od tego bliskiego, dotknąć czegoś uniwersalnego. By porozumieć się z widzem, znaleźć coś, co jest wspólne nam, ludziom, niezależnie od tego na jakich podwórkach i w jakich częściach świata się wychowaliśmy – mówi Robert Bubel.
Robert Bubel (urodzony w 1968 r.) jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie; dyplom w 1997 r. Artysta zajmuje się malarstwem, rysunkiem oraz fotografią. Laureat II nagrody w II Ogólnopolskim Konkursie Malarskim im. Leona Wyczółkowskiego w Galerii Miejskiej BWA w Bydgoszczy (2016) i wyróżnienia Pisma Artystycznego „Format” w 42. Biennale Malarstwa Bielska Jesień 2015 w Galerii Bielskiej BWA. Uczestnik wystawy 43. Biennale Malarstwa Bielska Jesień 2017 w Galerii Bielskiej BWA.
Paulina Poczęta – artystka, mówiąca o sobie „jestem dziwną kolekcjonerką zdarzeń i emocji”, prezentuje na wystawie prace z ostatnich kilku lat: rysunki i kolaże rysunkowe z cyklów Odrobina człowieczeństwa i Ślady po bańkach oraz obiekty pt. Lekcja skarpet. Poprzez działania artystyczne Paulina Poczęta przywraca znalezionym przedmiotom ich wartość, nadaje im nowy sens. W obrazach, opartych w dużej mierze na autoportrecie, porusza problem samotności człowieka, odwołuje się do tematyki pamięci i wspomnienia.
Moja codzienna praktyka twórcza to gimnastykowanie się z codziennością; odszukiwanie, fotografowanie, zestawianie i przetwarzanie istniejących „realiów” w projekcje własnych wizualnych sentymentów, odkrywających mikrosensy i bezsensy otoczenia oraz mnie samej. Uprawiam zbieractwo artystyczne, kolekcjonuję schodzone skarpety, zapisuję strzępy zdań, rysuję – uwznioślając farsę, maluję – zwłaszcza siebie. Bawię się w wizualne piekło/niebo, starając się być uważną na tę całą niezauważaną niepotrzebność – mówi artystka.
Paulina Poczta (ur. w 1980 roku) jest absolwentką cieszyńskiego Instytutu Sztuki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach; dyplom obroniła w 2005 roku; w 2013 r. otrzymała tytuł doktora sztuki. Zajmuje się rysunkiem, tworzeniem obiektów, grafiką i malarstwem. Jest autorką ponad dwudziestu wystaw indywidualnych; uczestniczką ok. stu wystaw zbiorowych w kraju i za granicą. Od niedawna mieszka w Bielsku-Białej.
Robert Bubel, Spokojne dni, spokojne noce
Paulina Poczęta, Drobne ranki, piękne zmierzchy
Od 1 do 25 lutego 2018 roku
Galeria Bielska BWA w Bielsku-Białej
