23 marca w Centrum Konferencyjnym POLIN odbyła się prezentacja prac nagrodzonych w programach Fundacji im. Stefana Kuryłowicza. Relacje pomiędzy naturą a ekologią oraz problem parawaningu na polskich plażach to główne tematy prac laureatek programów Fundacji im. Stefana Kuryłowicza – Konkursu TEORIA i Stypendium PRAKTYKA 2017. Kinga Zemła, Ewelina Wiciak i Barbara Romańska to architektki, które warto obserwować w tym roku.
W przybliżeniu 50% światowej energii wytwarzanej przez ludzi pochłania budownictwo (architektura), a 75% budownictwo oraz transport ludzi (architektura w relacji z infrastrukturą, czyli funkcjonowanie miast). Takiego udziału procentowego nie da się zignorować, więc idea rozwoju zrównoważonego, która ma powstrzymać nadciągającą katastrofę, stała się – przynajmniej w założeniu – wiodącą tendencją projektową – zauważa Kinga Zemła, autorka eseju Architektura naturalna, laureatka Konkursu TEORIA 2017.
Odpowiedzialność architekta za stan środowiska naturalnego jest głównym tematem eseju Architektura naturalna, nagrodzonego w Konkursie TEORIA 2017. Jego autorka – Kinga Zemła – stawia tezę, że współczesne miasta stają się w coraz większej mierze naturalnym środowiskiem życia człowieka. Ich formę urbanistyczną w kontekście zagrożeń ekologicznych należy traktować tak samo poważnie, jak segregację śmieci, ekologiczne formy transportu czy ogrzewania. Kinga Zemła nie szuka jednak naiwnych eko-utopii, nie postuluje „powrotu do natury”. Zastanawia się nad konkretnymi rozwiązaniami dla „miast przyszłości”, włączając do swojej architektonicznej perspektywy cybernetykę czy biotechnologię.
Stypendium PRAKTYKA 2017 przyznane przez Fundację im. Stefana Kuryłowicza otrzymały Ewelina Wiciak i Barbara Romańska. Ich projekt pt.: Parawanowiec to prowokacyjna, dobrze przemyślana propozycja rozwiązania problemu wszechobecnych parawanów na polskich plażach. Architektki nie zajmują się socjologiczną analizą parawaningu, nie oceniają. Jak same mówią: ich rolą nie jest interwencja, tylko zaproponowanie architektonicznego rozwiązania przekształcającego chaos w system.
Plażowa struktura w procesie powstawania niczym nie różni się od nieprojektowanych miast bliskowschodnich. Tak jak one kształtowana jest w spontaniczny sposób. Każdą realizację należy rozpatrywać w kontekście miejsca. Przestrzenie w mieście odbieramy jako całość. Bądźmy świadomi tego, co robimy. Mądrze planując uwrażliwiamy ludzi na piękno – podkreślają laureatki Stypendium PRAKTYKA 2017.
Pomysł Eweliny Wiciak i Barbary Romańskiej polega na realizacji okrągłych struktur z plastycznego materiału opartego na piasku, które użytkownicy plaż mogliby przekształcać według własnych potrzeb. Takie rozwiązanie wymusza „koizolację” plażowiczów, zapewnia im wygodę i intymność (kluczowe czynniki dla zjawiska parawaningu), jednocześnie wprowadzając ład estetyczny.
Prezentacja prac nagrodzonych w programach Fundacji im. Stefana Kuryłowicza odbyła się 23 marca 2018 roku w Centrum Konferencyjnym POLIN. Wystąpienia laureatek poprzedziły wykład z cyklu Od wizji do projektu, który w tym roku wygłosiła Odile Decq. W swoim wystąpieniu zatytułowanym Architecture Thinking Odile opowiadała o swoich najważniejszych realizacjach architektonicznych i designerskich oraz o swojej działalności pedagogicznej. Skorzystała również z okazji żeby upomnieć się o równouprawnienie kobiet przypominając, że do dzisiaj muszą one każdego dnia walczyć o swoje prawa zarówno w zawodzie architekta, jak i poza nim.
W skład jury konkursu TEORIA weszli: Ewa P. Porębska, Grzegorz Piątek, Jacek Purchla, Bogna Świątkowska i Marta Urbańska, zaś stypendium PRAKTYKA przyznawali: arch. Przemo Łukasik, arch. Dorota Szlachcic, arch. Agnieszka Szultk, arch. Aleksandra Wasilkowska oraz Mieczysław Godzisz.
Prezentacja prac nagrodzonych w programach Fundacji im. Stefana Kuryłowicza
23 marca 2018 roku
Centrum Konferencyjnym POLIN w Warszawie
