Na przestrzeni ostatnich kilku lat Kozyra i Szumska intensywnie współpracowały ze sobą w ramach projektów autorskich Kozyry – podczas realizowanego w Izraelu rozbudowanego przedsięwzięcia artystyczno-badawczego Szukając Jezusa oraz przy zrealizowanym w konwencji baśni filmie Opowieść zimowa, dla którego oprawą scenograficzną była siedziba współtworzonego przez Szumską Teatru Cinema w Michałowicach koło Jeleniej Góry.
Wystawa w Muzeum Narodowym w Szczecinie, w ramach której zaprezentowana zostanie wielokanałowa wideoinstalacja Faces (2006) Kozyry oraz obrazy Szumskiej z rozbudowanego (rozpoczętego w 2013 roku) cyklu Portrety w zawieszeniu, jest pierwszym wspólnym wystąpieniem artystek. Dotychczas ich indywidualne kariery twórcze przebiegały niezależnie i według odmiennych scenariuszy.
Kozyra od czasu swojej pracy dyplomowej (Piramida zwierząt, 1993) obronionej w słynnej Kowalni – pracowni prowadzonej przez prof. Grzegorza Kowalskiego na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych – stale skupiała na sobie uwagę zarówno krytyki, jak i całej opinii publicznej, uchodząc za enfantre terrible polskiej sceny artystycznej. Jej kolejne przedsięwzięcia otaczała atmosfera skandalu i sporu. Jednocześnie z roku na rok artystka umiejętnie budowała silną pozycję na międzynarodowej scenie artystycznej, zdobywając szereg prestiżowych wyróżnień (między innymi na 48. Biennale Sztuki w Wenecji), a jej prace trafiały do liczących się kolekcji sztuki najnowszej w kraju i za granicą.
Szumska na początku lat 90., po ukończeniu studiów w pracowni prof. Jerzego Krechowicza w gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych, wraz z mężem Zbigniewem Szumskim wycofała się z konwencjonalnie pojmowanego życia artystycznego przenosząc się do Michałowic – niewielkiej, peryferyjnej miejscowości położonej na Dolnym Śląsku, z dala od artworldu. W Michałowicach Szumscy skupili wokół siebie grupę artystów, aktorów i tancerzy, tworząc Teatr Cinema – autorską formułę o awangardowym rodowodzie. Kariera artystyczna Szumskiej (będącej w Cinemie scenografką, fotografką, aktorką i menadżerką) przebiegała odtąd głównie w ramach pracy zespołowej i podejmowanych wspólnie produkcji na pograniczu teatru, performansu i sztuk wizualnych.
Specyficzna dla Cinemy estetyka – poetycka orkiestracja obrazu, dźwięku i ruchu scenicznego – zyskała szybko międzynarodową renomę. Od połowy lat 90. do dziś zespół intensywnie podróżuje, goszcząc na najważniejszych światowych festiwalach teatrów alternatywnych i poszukujących. Szumska-malarka funkcjonowała przez wiele lat na obrzeżach sceny artystycznej. Od roku 2013, wraz ze zmianą tematyki (z dominującego dotychczas w jej pracy pejzażu na studia portretowe), jej obrazy ponownie pojawiły się w obiegu. W ramach kilku wystaw indywidulanych (m.in. w Wałbrzychu, Legnicy i Jeleniej Górze – uznanej za najciekawsze wydarzenie roku w dziedzinie sztuk wizualnych) Szumska zaprezentowała się jako wrażliwa obserwatorka współczesności i znakomita malarka, umiejętnie łącząca zainteresowania antropologiczne oraz inspiracje teatralne.
Wspólna prezentacja Kozyry i Szumskiej pokazuje dwie charyzmatyczne osobowości twórcze o odmiennych temperamentach i artystycznych biografiach, odwołując się do tych obszarów ich praktyki artystycznej, na których mogą się spotkać i podjąć inspirujący dialog.
Katarzyna Kozyra (ur. w Warszawie w 1963 roku) – rzeźbiarka, fotografka, autorka performansów, filmów, instalacji wideo oraz akcji artystycznych. Absolwentka Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1998 roku odbyła gościnnie studia podyplomowe w Hochschule für Graphik und Buchkunst w Lipsku, w pracowni Nowych Mediów u prof. Helmuta Marka. Działania Kozyry przyczyniły się do powstania tzw. sztuki krytycznej, a także miały istotny wpływ na kształt współczesnej kultury, będąc nieraz punktem wyjścia do szerszej dyskusji. W 2012 roku artystka otworzyła Fundację Katarzyny Kozyry, która spośród innych fundacji zajmujących się sztuką współczesną wyróżnia się przez koncentrację swoich działań na wspieraniu aktywności kobiet w obszarze kultury i sztuki, podejmowanie projektów o znaczącym wymiarze społecznym oraz artystycznym.
Katarzyna Szumska (ur. w 1958 roku w Szczecinie ) – zajmuje się malarstwem, scenografią fotografią i wideo. Absolwentka Wydziału Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom obroniła w 1983 roku u prof. Jerzego Krechowicza. Od 1992 roku współtworzy Teatr Cinema, awangardową formację działającą na pograniczu sztuk wizualnych i teatru ruchu. Jest laureatką nagrody Niezależnej Fundacji Popierania Kultury Polskiej im. Jerzego Bonieckiego i dwukrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w roku 2011 i 2014). W latach 2014–2017 współpracowała przy realizacji projektu Katarzyny Kozyry Szukając Jezusa (zdjęcia, kamera wideo, praca badawcza).
Twarze. Katarzyna Kozyra, Katarzyna Szumska
Kuratorzy: Marlena Chybowska-Butler, Magdalena Lewoc
Otwarcie wystawy: 26 kwietnia 2018 roku, godz. 18.00
Wystawa czynna do 1 lipca 2018 roku
Muzeum Narodowe w Szczecinie, Muzeum Sztuki Współczesnej, ul. Staromłyńska 1
