„Nie interesuje mnie absolut formy, kolor, ale treść. Strona wizualna winna transmitować treść. […] Dlatego prace moje zawierają elementy anegdoty, działam skojarzeniami” – Władysław Hasior mówił w wywiadzie dla „Panoramy” 1967, nr 14. Gdzie indziej podkreślał, że sposób traktowania materii w sztuce ma gwarantować określone przeżycie.
Do historii sztuki wszedł dzięki swoim entropicznym pomnikom i bazującym na estetyce postludowej asamblażom (montażom). Te ostatnie na salony sztuki wprowadziły powszedniość estetyczną tamtego czasu, która zderzona z ikonografią zarezerwowaną dla wyrażania rzeczy wzniosłych zbudowała język mówienia o traumie wojennej dostępny dla klasy społecznej i pokolenia Hasiora.
Wystawa jest pokazem monograficznym. Wybór asamblaży z Gorzowskiej kolekcji został uzupełniony Notatnikami Fotograficznymi oraz wczesnymi pracami Hasiora, by pokazać jego sposób myślenia o akcie tworzenia i warsztat artysty. Program towarzyszący zbuduje dla publiczności tło ogólnopolskie i międzynarodowe sztuki lat pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Tytuł wystawy to odnoszący się do dostrzegania w rzeczach zwyczajnych piękna termin Gastona Bachelarda, jednego z ulubionych autorów artysty, oraz tytuł jednej z najbardziej zaczytanych książek w biblioteczce Hasiora.
Władysław Hasior. Wyobraźnia poetycka
Kuratorka: Ewa Tatar
Wernisaż: 26 października 2018 roku, godz. 18.00
Wystawa czynna do 9 grudnia 2018 roku
Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim
