15 lipca 2011 roku o godzinie 19.00 na bulwarze pomiędzy Mostem Świętokrzyskim a Średnicowym nad Wisłą w Warszawie rozpoczyna się kolejny sezon Parku rzeźby nad Wisłą – projektu Stowarzyszenia Edukacji i Postępu STEP – prezentującego w nadwiślańskiej przestrzeni prace site-specific młodych artystów z ASP.
Na okres wakacji bulwar znów zamieni się w Park pełen niebanalnych, intrygujących rzeźb, które stworzone zostały z myślą o tym specyficznym terenie. Konkurs wygrało sześć projektów, które w jakiś sposób swoją ideą, rolą czy tworzywem odwołują się do rzeki i jej nabrzeży.
Otwarciu pierwszych trzech projektów 15 lipca 2011 roku o godzinie 19.00 towarzyszy koncert Fofaksejka.
Projekty:
- Urządzenie do słuchania Wisły – Norbert Delman
Tuba akustycznie wzmacniająca szumy i dźwięki rzeki. Ma wzbudzać potrzebę słuchania natury i przypominać o niej, jej odgłosach, szmerach i szeptach, w miejscu, gdzie bywają one zagłuszane przez zgiełk miasta.
- Warkocz – Olga Micińska
Organiczna istota wynurzająca się z rzeki. Może budzić skojarzenia zarówno z symbolami kulturowymi (pierwiastek żeński w obrzędach, warkocz Syreny) jak i elementami bardziej przyziemnymi, np. przeciwpowodziowymi wałami. Może również pełnić funkcję wygodnych siedzisk, wypełnionych piaskiem i dostosowujących się kształtem do osoby odpoczywającej.
- Leżak – Alicja Raczkowska
Założenie projektu mieści się w koncepcji minimalistycznego przedmiotu powiększonego. Jest to klasyczny plażowy leżak, tylko pięciokrotnie większy. Zbudowany tak jak prawdziwy, jednak przeznaczony do korzystania przez kilka osób jednocześnie. Ma być zachętą dla ludzi do przebywania nad Wisłą, traktowania nabrzeża jako miejsca wypoczynkowego. Stanowi także dialog z inicjatywą, podjętą przez władze miasta, wybudowania deptaka i plaży po przeciwnej stronie rzeki.
Wkrótce otwarcie następnych projektów:
Kurioza nad Wisłą – Bruno Althamer i Diana Grabowska
Grupa figur/ rzeźb, budowanych z odpadów, a następnie oblekanych wizerunkiem.
Wyławiamy z tłumu konkretne postaci, znane nam z ulicy, których wizerunek jest nam dobrze znany i oswojony. Następnie przełamując stereotypowy sposób ich postrzegania, umieszczamy je w specjalnie wymyślonym dla nich kontekście, stwarzając iluzję rzeczywistości. Dopiero bliska konfrontacja stwarza warunki do podjęcia dialogu.
Wśród postaci znajdą się np. facet z wrednym ryłem i domkiem dla barbie, medytujący dresiarze, czy dziewczyna z brodą w czerwonej sukience.
Architekton światła – Jan Kargul
Rzeźba z piaskowca będąca poszukiwaniem możliwie najciekawszej formy wyrażającej energię, jaką jest światło.
Dom – Patrycja Świerż
Plan domu w skali 1:1 wraz z wycieraczką i przedsionkiem, namalowany na schodach, ma tworzyć wrażenie pewnej izolacji i intymności kojarzonej z przebywaniem w zamkniętym pomieszczeniu i równocześnie otwartości, nieograniczoności wypływającej z naturalnego położenia miejsca. Także wybór schodów jest nieprzypadkowy – to tam latem ludzie, tak jak w domu, spotykają się, by spędzać wspólnie czas, odpocząć, porozmawiać.
Otwarcie pierwszych trzech projektów: 15 lipca 2011 roku o godzinie 19.00.
Miejsce: Warszawa, bulwar nad Wisłą, pomiędzy Mostem Świętokrzyskim a Średnicowym