W dniach od 7 do 15 października 2011 r. we Wrocławiu podczas VI edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog będzie można obejrzeć m.in. adaptacje dzieł najwybitniejszych autorów rosyjskich i europejskich, przygotowane przez teatry z Polski i całego świata.
- Teatr Milagros, La Reina (Chile), Nikolai Gogol, Płaszcz, reż. Paola Giannini, Aline Kuppenheim –Teatr na Świebodzkim, 7 października 2011 r., godz. 15.00, 8 października 2011 r., godz. 19.00
Wszyscyśmy wyszli spod Płaszcza Gogola – powiedział kiedyś Dostojewski. Nie mógł chyba przewidzieć, że półtora wieku później ta nowelka będzie wciąż miała tak głębokie i aktualne znaczenie, nie tylko zresztą w Santiago de Chile.
Płaszcz to klejnot, którego nie wolno ominąć. Zespół przekazuje uniwersalne wartości, takie jak tolerancja, demokracja, sprawiedliwość. Przekazuje też przesłanie, że istnieje szansa na osiągnięcie lepszego świata.
Marietta Santi, La Hora
Paola Giannini (ur. 1977 r.) – po dwóch latach studiów na Akademii Sztuk Pięknych zdecydowała się na zmianę emploi i studia teatralne, które ukończyła w 2001 r. Jako aktorka pracowała w teatrze, filmie i telewizji. W roku 2005, poruszona nowelą Gogola Płaszcz postanowiła przenieść ją na scenę.
Spotkanie z Aline Kuppenheim i praca nad spektaklem doprowadziły do założenia własnej grupy teatralnej, z która obecnie przygotowuje drugi lalkowy spektakl. Praca dla tego teatru to mój własny “Płaszcz” – mówi Giannini.
- Toneelgroep Amsetrdam, Amsterdam (Holandia), Tom Lanoye wg. A. Czechowa, Rosjanie! Płatonow spotyka Iwanowa, reż. Ivo van Hove – Studio Telewizyjne, 7 października 2011 r., godz. 18.00, 8 października 2011 r., godz. 18.00
Na potrzeby najnowszego projektu Toneelgroep Amsterdam Tom Lanoye dokonał radykalnej adaptacji wczesnych dramatów Antoniego Czechowa, prowokując – po raz pierwszy w historii teatru – bezpośrednie spotkanie Iwanowa z Płatonowem.
Ivo van Hove tworzy portret ludzi rozpaczliwie szukających kozła ofiarnego, którego można by złożyć na ołtarzu własnego, pełnego frustracji życia. Piorunująco precyzyjny portret współczesnego Rosjanina, którym – bez względu na narodowość – może być każdy.
Ivo van Hove (ur. 1958 r.) – jeden z filarów europejskiego teatru. Rozpoczął karierę w 1981 r. wystawiając własne sztuki, bardzo szybko zaczął przewodzić kolejnym scenom: flamandzkim AKT, Akt-Vertikaal i De Tijd; od 1990 do 2000 był dyrektorem Het Zuidelijk Toneel.
W latach 1998 -2004 szefował Holland Festival, na którym corocznie prezentował swój wybór międzynarodowych spektakli teatralnych, muzycznych i tanecznych. Wykłada na wydziale dramatycznym Konserwatorium Królewskiego w Antwerpii. Od 2001 jest dyrektorem generalnym Toneelgroep Amsterdam.
Sztuki w jego reżyserii od lat goszczą na wszystkich liczących się europejskich festiwalach. Bardzo dużo reżyseruje gościnnie, również w USA (w New York Theatre Workshop wystawił m. in.: Jeszcze wspanialsze pałace O’Neilla i Heddę Gabler Ibsena (za oba te spektakle dostał prestiżowe nagrody OBIE). Pracuje też dla teatru telewizji publicznej NPS.
Jego osobną pasją reżyserską jest opera. Ma w dorobku wiele znaczących spektakli operowych, w Antwerpii zrealizował m. in. cały Wagnerowski cykl Pierścienia Nibelungów. Dla Joop van den Ende Productions wystawił znany musical The Rent.
Najsłynniejsze spektakle ostatnich lat zrealizowane z zespołem Toneelgoep to m.in. Anioły w Ameryce, Tonego Kushnera, Rzymskie Tragedie oparte na tragediach Szekspira, Premiera Johna Cassavetesa, Rocco i jego bracia Luchino Viscontiego, Teorema oparta na dziełach Piera Paolo Pasoliniego i Antonioni – project oparty na dorobku Michelangelo Antonioniego, Szepty i krzyki Ingmara Bergman, Głos ludzki Jeana Cocteau oraz Trylogia letniskowa Carlo Goldoniego.
Wśród wielu ważnych nagród, jakie otrzymał w swej karierze, szczególnie prestiżową i niecodzienną jest tytuł Rycerza Orderu Sztuki i Nauk Humanistycznych przyznany w 2004 przez rząd Francji.
- PWST Kraków, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu, Bytom (Polska), Not to Be, na podstawie Hamleta Wiliama Szekspira, reż. Cezary Tomaszewski – Wrocławski Teatr Współczesny, Scena na Strychu, 11.10.2011 r., godz. 21.00, 12.10.2011 r., godz. 18.00
Przedstawienie dyplomowe studentów czwartego roku Wydziału Teatru Tańca z Bytomia to śmiała teatralna inscenizacja, daleka od tradycyjnej analizy Hamleta i jego rozważań być albo nie być. Młodzi artyści stawiają sobie za cel przewietrzenie tekstu Szekspira i sprawienie, aby zabrzmiał wiarygodnie.
To pierwsze przedstawienie dyplomowe, jakie kiedykolwiek zaprosiłam do udziału w festiwalu Dialog. Warto pokazać energię tych młodych artystów.
Krystyna Meissner, dyrektorka Festiwalu Dialog – Wrocław
Cezary Tomaszewski (ur. 1976 r.) – reżyser, choreograf, performer i muzyk. Twórca nagrodzonej przez Theater Heute i Falter (najlepszy młody reżyser i najlepsza off-owa produkcja roku 2009 w Austrii) autorskiej wersji operetki Lehara Wesoła Wdówka, obsadzonej przez cztery polskie sprzątaczki, oraz głośnej inscenizacji madrygałów Monteverdiego m.m.m. bar.okowa uczta z Capella Cracoviensis, wystawionej w barze mlecznym w Krakowie. Współpracę z Janem Peszkiem zaczął 2 lata temu od realizacji Wesela Figara Mozarta na Festiwalu Bachowskim z Świdnicy.
Inne projekty autorskie Tomaszewskiego m.in.: Last Temptation of Saint Bernardette, Dance Tetralogy, Strawberry Muffin, czy inscenizacje oper Amadigi di Gaula Haendla i La Scala di Seta Rossiniego – pokazywane były w teatrach i na festiwalach w Austrii, Holandii, Polsce, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii. Zapraszany do udziału w programach wymiany i stypendiach dla młodych najzdolniejszych twórców: IDEE, Expedition i TURBO (Wiedeń, Amsterdam, Paryż).
- Teatr Provisorium, Lublin (Polska), Fiodor Dostojewski, Bracia Karamazow, reż. Janusz Opryński – ATM Mała Hala, 10.10.2011 r., godz. 16.00 i 20.30
Janusz Opryński próbuje przebudzić bohaterów jednej z najsłynniejszych powieści światowej literatury. W jego inscenizacji Braci Karamazow jurodiwi, święci, szaleńcy, święci idioci prowokują nas do potężnego wysiłku, którego celem jest ponowne odkrycie własnej duchowości.
Opryński zrobił spektakl z rzędu tych, które nie dają zasnąć, bo coś po nich zaczyna nam gadać w mózgu. Do których nieustannie wracamy pamięcią, analizujemy jeszcze raz i jeszcze.
Łukasz Drewniak, Dziennik. Gazeta Prawna
Janusz Opryński (ur. 1954 r.) – absolwent polonistyki UMCS. Członek Teatru Provisorium od 1976 roku. Reżyser. Pracował przy wielu projektach teatrów niezależnych jako reżyser i w funkcjach administracyjnych (m. in. Teatr Ósmego Dnia). Od 1995 r. jest dyrektorem ds. artystyczno – programowych Centrum Kultury w Lublinie.W 1996 był jednym z inicjatorów i kreatorów międzynarodowego festiwalu Konfrontacje Teatralne, którego dziś jest dyrektorem.
Reżyserował pierwsze wspólne dzieło połączonych teatrów Koniec wieku wg Dżumy Alberta Camusa. Współautor sukcesów legendarnego już dziś spektaklu Ferdydurke oraz kolejnych spektakli Teatru Provisorium i Kompanii Teatr: Do piachu wg Różewicza, Trans Atlantyku wg Gombrowicza, Homo Polonicus wg Piwowarskiego (reżyseria wspólnie z Witoldem Mazurkiewiczem).
Równolegle z pracą teatralną realizuje obecnie projekt Jak żyć?– cykl spotkań z filozofami, pisarzami, profesorami, podejmujących dyskusję o tradycyjnej i współczesnej myśli filozoficznej koncentrującej się wokół szeroko pojętej umiejętności życia. Spotkania te opatrzone są autorskim czytaniem fragmentów traktatów filozoficznych i powieści.
Ważnym elementem spotkań Jak żyć? był cykl wykładów prof. Cezarego Wodzińskiego Próby z Dostojewskim, podczas których prezentowane były fragmenty nowego tłumaczenia powieści Bracia Karamazow.
7 – 15 października 2011 r.
Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego
ul. Rzeźnicza 12,
50-132 Wrocław
