Do 8 stycznie 2012 roku w BWA – Galeria Zamojska można oglądać wystawę Łukasza Konieczko Realność obrazu.
Łukasz Konieczko – artysta malarz, urodzony w 1964 roku w Krakowie. W latach 1984-1990 studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1988 roku staż stypendialny w pracowni prof. Wernera Knauppa w Akademie der Bildenden Künste w Norymberdze. Dyplom z wyróżnieniem w 1990 roku w pracowni doc. Zbigniewa Grzybowskiego.
Od 1990 pracownik Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, od 2005 zatrudniony na stanowisku profesora ASP, prowadzi pracownię malarstwa na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki (od 2011 kierownik Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego). Aktualnie pełni obowiązki prorektora d.s. studenckich w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.Stypendysta Ministra Kultury i Sztuki (1990, 1991).
Autor trzynastu wystaw indywidualnych (Kraków 1988, 1992, 1994, 1998, 2003, 2010; Legnica 1992; Sanok 1993; Lubin 1996; Nowy Sącz 2001; Elbląg 2007; Rzeszów 2008). Udział w ponad sześćdziesięciu wystawach w kraju i za granicą (Litwa: 1991; Francja: 1992; Niemcy: 1992, 1993, 1994, 1995, 1997, 2001, 2002; Holandia: 1992; USA: 1992, 1993, 1994; Szwajcaria: 1994; Szwecja; 1995; Belgia: 1995; Dania: 1998; Ekwador: 2005: Chorwacja 2008: Hiszpania 2010, 2011).
Zaklinacz przestrzeni
Zmiany, jakim ulega malarstwo przez wieki, nie naruszają jego istoty, jaką stanowi przeniesienie zjawisk z trzeciego wymiaru w drugi. Otwartą kwestią pozostaje sposób, w jaki malarz ów cel realizuje, a więc jaki rodzaj malarstwa uprawia i jakimi środkami formalnymi operuje. Twórczość Łukasza Konieczki wydaje się być dobrym przykładem, dowodzącym nie zawsze zauważanej oczywistości powyższej tezy. Klasyczna, pikturalna, absolutnie abstrakcyjna materia malarstwa, wtłoczona jest tu w przedzielone pionową osią sześciokąty blejtramów, z niezwykłą sugestią narzucające widzowi doznanie oglądania bryły w silnej perspektywie. Fascynujące jest to, że wrażenie przestrzenności płaskiego obiektu (szczególnie manifestujące się w reprodukcjach pozbawionych fizycznej grubości obrazów), autor osiąga niezwykle prostymi środkami wyrazu, całkowicie odległymi od jakichkolwiek figuratywnych skojarzeń. To znalezienie przezeń właściwej relacji dynamiki malarskiej strukturydo geometrycznego rygoru płócien daje taki właśnie rezultat.
Jeden z cyklów Łukasza nosi tytuł Realność obrazu; to mądry, trafiony tytuł, choć – jak sądzę – równie dobrze mógłby kończyć się on znakiem zapytania, na które odbiorca tej sztuki sam powinien znaleźć odpowiedź.
Adam Wsiołkowski
Łukasz Konieczko
Realność obrazu
BWA – Galeria Zamojska
Zamość