Do 22 lipca w toruńskiej Galerii Sztuki Wozownia można oglądać wielkoformatowe pixlowe dzieła grupy Urban Art oraz film wideo o Globalpix – firmie zajmującej się recyclingiem nadprodukcji artystycznej.
Pixlowe obrazy poprzez swoją tematykę oraz formę wizualna nawiązują do pop-artu i pop-kultury. Przedstawiają tematy powszechnie występujące w kulturze masowej, które stały się wręcz jej ikonami, takie jak: Mona Lisa, Marlin, czy Lara Croft (2003). Powstają również płótna nawiązujące do gorących tematów przedstawianych w mass-mediach. Jako przykład można wymienić Upadek muru, Protestujących robotników (2009), które mówią o problemach społecznych, czy Dolly (2003) – nawiązującą do problemu klonowania. Również forma plastyczna pixlowych obrazów koresponduje z popkulturą. Małe kwadraciki koloru przypominają piksele z ekranu telewizora, czy komputera. Natomiast ich oglądanie przypomina oglądanie telewizji o zbyt małej rozdzielczości.
Jednocześnie pixlowe obrazy – poprzez swoje wartości formalne – przypominają malarstwo neoimpresjonistów. To oni malowali plamkami koloru położonymi blisko siebie, które przy oglądzie z odpowiedniej perspektywy zlewały się w jednolity obraz. Pixlowe obrazy składają z zamalowanych kwadratowych pól, które jednak – w przeciwieństwie do dzieł neoimpresjonistów – nie zlewają się w wyraźny obraz. Pixlowe prace można oglądać z dwóch perspektyw: z bliska wyglądają jak mozaika kolorów i przypominają płótna z nurtu abstrakcji geometrycznej, natomiast podczas oglądu z daleka pojawiają się kształty, rozpoznawalne obrazy – jednak są to tylko ich zarysy. Obrazy nigdy nie są dostatecznie wyraźne. Ich nieostrość powoduje również, że aby dowiedzieć się co przedstawiają, aby odczytać przedstawiony kształt odbiorca musi wyostrzyć widzenie i dorysować brakujące pola koloru. Odczytanie przedstawionych form jest wiec uwarunkowane nie tylko widzeniem, ale również wiedzą.
Do wyprodukowania obrazów pixlowych wykorzystywane są zużyte płótna malarskie. Na ogłoszenie w prasie odpowiadają artyści, którzy oddają na potrzeby firmy im już niepotrzebne płótna. W Globalpix są one darte na wąskie pasy, z których później wyplata się siatkę. Powstaje w ten sposób coś na kształt patchworku. Ostatnim etapem produkcji obrazów jest malowanie kwadratowych pól płótna, tak aby powstała zaplanowana kompozycja. Należy zaznaczyć, że nie wszystkie pola są malowane, niektóre pozostawia się w ich naturalnym kolorze, jeżeli nie zakłóca to ogólnej kompozycji płótna.
Grupa Urban Art – założona w 1985 roku przez Anne Peschken i Marek Pisarsky’ego. Przedmiotem ich zainteresowania od około 2005 roku jest sztuka zaangażowana społecznie. Wtedy też powstał projekt artystyczny Wędrująca boja, która miał swoją kontynuację w 2009 roku w Wędrującej Boi wzdłuż muru Berlińskiego. Projekt polegał na stworzeniu wędrującego pomnika, w którego powstawanie mogła być czynnie zaangażowana okoliczna społeczność. Kontakt pomiędzy pomnikiem a ludźmi był nawiązany poprzez umieszczenie boi w często uczęszczanych, popularnych miejscach. Dodatkowo posiadała ona ekran, na którym były wyświetlane hasła, sentencje wprowadzane przez uczestników projektu. Trzy lata później został zrealizowany kolejny prospołeczny projekt Elevated Pastoral. Artyści zmontowali przyrządy do ćwiczeń z małymi ekranami, na których pojawiały się krótkie filmiki. Aby włączyć wyświetlanie filmu należało uruchomić urządzenie, czyli zacząć ćwiczyć. Projekt ten został zrealizowany w mieście północnej Anglii Berwick-upon-Tweed, gdzie otyłość jest jednym z największych problemów społecznych. Był to więc projekt zaangażowany w troskę o zdrowie okolicznej społeczności.
Również w 2005 roku miało miejsce rozpoczęcie długoletniego projektu Urban Art, czyli otwarcie firmy Globalpix. Działała ona w różnych miejscach: w Bukareszcie w 2005 roku, w Nowej Hucie w 2006 roku, w Steinhöfel w 2007 roku i w Berlinie na przełomie 2009 i 2010 roku. Jej pracownikami byli członkowie tamtejszych społeczności: studenci z Bukaresztu, pracownice huty, bezrobotne kobiety ze Steinhöfel czy dokształcająca się młodzież z Berlina. Firma Globalpix aktywizowała te grupy społeczne dając im szansę na pracę, na zdobycie kwalifikacji zawodowych i ogólnie na rozwiniecie się. Działanie firmy łączyło w sobie dwa aspekty – jednej strony była to działalność społeczna: firma badała warunki pracy, udział pracowników w zarządzaniu oraz możliwości komunikacyjne w firmie. Z drugiej strony była to działalność artystyczno-produkcyjna, a mianowicie recycling nadprodukcji artystycznej i tworzenie pixlowych obrazów.
od 22 czerwca do 22 lipca
Galeria Sztuki Wozownia
ul. Rabiańska
Toruń
