W warszawskiej Zachęcie trwa wystawa “Prace konceptualne & w hołdzie Celanowi”. Wystawa obejmuje dwa okresy twórczości artysty: od roku 1968 do roku ok. 1974 i od 1980 do połowy lat 90., którym można z pewnym uproszczeniem przypisać dwa kierunki stylistyczne: konceptualny i informel.
Prace konceptualne, nasycone treścią polityczną, odzwierciedlają sprzeciw artysty wobec panującego wówczas na Węgrzech “miękkiego” socrealizmu oraz ostrej cenzury nowoczesnych kierunków artystycznych.
W tej grupie dzieł znajdują się prace-cytaty (z Paula Celana, Ludwiga Wittgensteina, Györgya Lukácsa), krótkie literackie teksty Laknera i Protest-wiersz inspirowany myślą Romana Ingardena czy też książki-obiekty, usytuowane w specyficznym, politycznym kontekście, zawiązane sznurem lub przekształcone w topór. W drugiej sali przeważają dzieła poświęcone tematyce śmierci i Holocaustu, utrzymane w stylistyce informel. Inspirację dla nich stanowiła poezja Paula Celana: Fuga śmierci, Liczby, zbiór wierszy Der Sand aus den Urnen (Piasek z urn), a także pierwszy zachowany, średniowieczny tekst w języku węgierskim, Mowa Pogrzebowa.
Być może ostatnie dzieła z tej serii, inspirowane poematem Liczby i przedstawiające nieskończone rzędy cyfr, powstały również z inspiracji przyjaciela Laknera, Romana Opałki. Obrazy te stanowią pomnik wszystkich ofiar wojennych i ofiar ludobójstwa XX wieku.
