Nakładem Fundacji Bęc Zmiana ukazała się książka Markusa Miessena – niemieckiego architekta, badacza i wykładowcy, pt. Koszmar partycypacji.
Nie ma tutaj porad, jak przebudować miasto ani nawet – jak to bywa w publikacjach Rema Koolhaasa czy Roberta Venturiego – jak je lepiej zrozumieć. Nie jest to książka o tym, co robić, ale o tym, czego unikać. Nie stanowi ona katalogu dobrych praktyk, jest raczej przewodnikiem po polu minowym. Miessen zaprasza na swoisty seans terapeutyczny, abyśmy sobie uświadomili, jak sami się oszukujemy i pozbawiamy zdolności do działania na rzecz realnej, a nie fasadowej zmiany. To książka szczególna. Autor mówi wprost to, co wielu z nas podskórnie przeczuwa: jesteśmy wciągani do współudziału w wielkiej ściemie. Pokazuje, jak zupełnie niepostrzeżenie pewien ideał przerodził się we własną karykaturę. Dlatego książka ta powinna zostać w Polsce starannie przeczytana. Potem można, a nawet należy się z nią rozstać. Ale trzeba zrobić to z właściwych powodów. (Z przedmowy Kacpra Pobłockiego)
Markus Miessen to architekt, badacz i wykładowca, dyrektor agencji Studio Miessen, partner berlińskiego studia architektonicznego Office i dyrektor Architectural Association Winter School Middle East w Dubaju. Uznawany za czołowego specjalistę od spraw partycypacji na polu sztuki i architektury. Autor i współautor licznych publikacji, m.in. When Economies Become Form – Micro-Economic Models as Spatial Prescriptions in Northeast Brazil (2009) i The Nightmare of Participation (2010).
Markus Miessen, Koszmar partycypacji
Wydawca: Fundacja Bęc Zmiana
Warszawa 2013
