Do 8 lutego w Fundacji Profile w Warszawie będzie można oglądać wystawę fotografii Krzysztofa Wodiczko pt. Przejście 1969-1979.
Krzysztof Wodiczko, jeden najwybitniejszych artystów sztuki współczesnej znany jest polskiej i międzynarodowej publiczności z pionierskich działań na rzecz sztuki publicznej. Autor przeszło 90 projekcji zrealizowanych w różnych częściach świata oraz szeregu Pojazdów i Instrumentów należy do najbardziej znaczących twórców formułujących krytyczny i utopijny zarazem dyskurs sztuki.
Wystawa zatytułowana Przejście skoncentrowana jest na mniej znanej, wczesnej praktyce artystycznej Wodiczki z dekady lat 70. W Fundacji Profile można zobaczyć prace artysty z tamtego okresu, rekonstrukcje niezachowanych realizacji, projekty, rysunki oraz dokumentację fotograficzną jego pierwszych akcji w przestrzeni publicznej. W ramach wystawy przypomniane są performatywne działania artysty jak Przedmiot do widzenia i słyszenia (1970) zrealizowany wspólnie z Szabolcs Eszteny i Elzbietą Góral oraz Akcja w przestrzeni (1972) zrealizowana wspólnie Włodzimierzem Borowskim i Janem Świdzińskim.
Wgląd w praktykę artystyczną Wodiczki z lat 70. umożliwiają rekonstrukcje jego dwóch kluczowych dla tamtego czasu prac: przestrzennej realizacji Przejście, zniszczonej po jej prezentacji w 1972 roku w Galerii Współczesnej w Warszawie oraz projekcji Odniesienia (1976) dotyczącej związków między estetyką i polityką. Projekcyjna praca Odniesień sytuująca sztukę w kontekście politycznym i długi, pierwotnie 20-metrowy, korytarz Przejścia z systemem luster będący metaforą przejścia do problematyki społecznej, wyznaczają dwa zasadnicze wątki wczesnej twórczości Krzysztofa Wodiczki, które miały kontynuację w jego późniejszej praktyce i podtrzymywaniu krytyczno-utopijnego wymiaru sztuki.
Krzysztof Wodiczko urodzony w Warszawie w 1943 roku, mieszka i pracuje w Nowym Jorku, Bostonie i Warszawie. Artysta multimedialny, teoretyk sztuki, wykładowca akademicki. Jest profesorem Art, Design and Public Domain w Harvard University w Cambridge, wykłada również w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1980 roku zrealizował przeszło 90 projekcji w kilkunastu krajach na różnych kontynentach. Projekcje z użyciem slajdów i techniki wideo, we wnętrzach galerii i muzeów oraz na fasadach budynków i pomnikach, o wymowie politycznej i społecznej, podejmowały kwestie praw człowieka, demokracji, przemocy, alienacji. Począwszy od krakowskiej projekcji na Wieży Ratuszowej (1996), artysta ożywia ważne dla miast monumenty lub budowle obrazami i głosami uczestników projekcji.
Jest twórcą szeregu projektów, Pojazdów i Instrumentów, w latach siedemdziesiątych tworzył projekty alegoryczne — Pojazdy, traktujące o granicach wolności w przestrzeni politycznej ówczesnej Polski. W kolejnych dekadach kontynuował prace nad urządzeniami i pojazdami projektowanymi z myślą o bezdomnych, emigrantach, weteranach, wyobcowanych: Pojazd bezdomnych (1988–1989), Poliscar (1991), Laska tułacza (1992), Porte-Parole (1993), Egida (1998), Roz-broja (1999), Pojazd weteranów wojennych (2008).
W pracach z ostatnich lat artysta inicjuje publiczną debatę na temat losu weteranów i potrzeby przeformułowania sposobu myślenia o historii i pamięci wojny, antywojennym pomnikiem był jego projekt przekształcenia paryskiego Łuku Triumfalnego w Światowy Instytut Zniesienia Wojny, miejsce, które miałoby funkcjonować jako symboliczna konstrukcja i zarazem aktywne centrum wspierające analityczne i twórcze podejście do działań na rzecz zniesienia wojny. Ten radykalny projekt artysta przedstawił w wydanej przed rokiem książce Abolition of War, 2012, (polskie wydanie: Obalenie wojen, MOCAK, Kraków 2013)
Krzysztof Wodiczko, Przejście 1969-1979
Wystawę możemy oglądać do 8 lutego 2014 roku
Fundacja Profile
ul. Hoża 41
Warszawa
