Centrum Kultury w Lublinie zaprasza 26 lutego o godz. 18:00 na spotkanie z okazji XX – lecia Galerii Białej. Spotkanie odbędzie się w dawnej Sali Białej (obecnie Sali Czarnej CK), gdzie przez pierwsze 5 lat Galeria Biała organizowała wystawy. Wstęp wolny.
W programie: prezentacja wyboru dokumentacji wystaw od 1985 do 2005 roku. Specjalny pokaz filmu Heleny Włodarczyk zatytułowanego "Stacja Waliły – Wenecja" z udziałem reżyserki i bohatera filmu – Leona Tarasewicza, którego wystawa zainaugurowała działalność Galerii Białej 26 lutego 1985 roku.
[Fot. Twórcy Galerii Anna Nawrot i Jan Gryka]
Biała sztuka
To podstawowy termin odnoszący się do cyklu wystaw indywidualnych oraz zbiorowych w 2005 roku, które wpisują się w jubileusz XX-lecia Galerii Białej 1985-2005 oraz jest wyrazem artystycznej wspólnoty. Wspólnoty opartej na sztuce jako na niezbywalnej wartości, związanej z podstawową zasadą kreacji: wolnością.
„Biała sztuka” jest odniesieniem do nazwy Galerii Białej, niezmiennej od początku jej powstania. Biel określa również czystość intencji artystycznych, które w ciągu 20 lat stają się nieustającym aktem zmierzającym do ukonstytuowania sztuki wolnej od politycznych i komercyjnych nacisków – mówią twórcy. W naszym poczuciu proces budowania "Białej ligi" zamknięty w 20-tu latach wspólnych zmagań, doprowadził do skrystalizowania takiego kontekstualnego obszaru, który uaktywnia różnorodne kreacyjne procesy, skutkujące ciągłym odradzaniem się przyjętych zasad. Dzięki temu do artystów, którzy rozpoczynali pracę galerii, dołączają ciągle młodzi. Oni to przewartościowują zastane sytuacje, generując nowe artystyczne sensy wpisując się w „Białą sztukę”. Ostatecznie ten proces staje się ciągłym polem negocjacji w transkulturowym sensie.
(…) Sztuka bez komentarza, sztuka powstająca w sposób tak naturalny jak sieć pająka lub osadzająca się na gałęziach szadź. Sztuka zbliżająca się do rytmów natury, nimi inspirowana i z nich czerpiąca siłę. Kilka lat później Ryszard Płaza znalazł dla tej sztuki nazwę – ‘biała sztuka’. Biała jak nasycone bólem prześcieradła Anny Nawrot. Biała jak zasypująca wszystko mąka Jana Gryki.
Galeria Biała stroniła od artystycznych manifestów i deklaracji. Nie próbowała programować sztuki. Pozostawała otwarta na wielość i różnorodność postaw, ciągle gotowa przyjmować nowe koncepcje artystyczne. To, co ją wyróżniało, to wyczulenia na miejsce, na lokalną tradycję, na lubelskie środowisko, w którym działa i które chciała wspierać (…). Galeria pozwalała konfrontować to, co własne, rodzące się w kręgu Instytutu Wychowania Artystycznego UMCS, z tym, co przychodziło z zewnątrz, z innych ośrodków, nieraz bardzo odległych. Dzięki Białej życie artystyczne Lublina stało się bogatsze, bardziej zróżnicowane, a Lublin, miasto zasłużone dla promowania nowej sztuki w Polsce, nie zniknął z artystycznej mapy kraju (…) – pisze G. Dziamski, Galeria Biała: pytanie o sztukę naszego czasu, z katalogu Galeria Biała 1985-2000, Lublin, 2000.
[Fot. Wystawa Leona Tarasewicza zainaugurowała działalność Galerii 26 lutego 1985 r.]
Galeria Biała działa nieprzerwanie od 1985 roku w ramach Centrum Kultury w Lublinie. Jest niekomercyjną galerią autorską, kierowaną przez Annę Nawrot i Jana Grykę. Na przestrzeni 70m2, które obecnie zajmuje stara się ukazywać nowe zjawiska i tendencje sztuki najnowszej w rozmaitych przejawach i formach. Punktem wyjścia programu Galerii stała się chęć wytworzenia własnej "przestrzeni artystycznej", budowanej na bazie aktualnej sztuki oraz poszukujących i niekonwencjonalnych artystów. Galeria posiada bogate archiwum zawierające dokumentację wystaw, katalogi, książki o sztuce oraz pisma artystyczne i druki.
W trakcie dwudziestu lata istnienia Galeria Biała zorganizowała ponad 300 wystaw i spotkań, w tym cykle i wystawy zbiorowe prezentujące sztukę galerii poza Lublinem, m.in.
"Lublin-transport" – Galera Stodoła w Warszawie (1988)
"Biała – sztuka bez ścian" – Galeria Centrum Kultury w Katowicach i Galeria BWA w Krakowie (1994)
"Biała – sztuka bez ścian" – Galerii BWA w Krakowie (1994)
"Unter einem Dach" w Podewil w Berlinie (1995)
"Dziewięć kwadratów dla Białej" – Muzeum Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (1997)
"Miejsca sygnowane" – Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski w Warszawie (1999)
"Biała sztuka" – Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu (1999)
"Forum galerii niezależnych i innych miejsc sztuki w Polsce" – Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku (2000)
"Postacademia" – Centrum Sztuki Współczesnej w Kijowie (2002)
Nowe przestrzenie sztuki lat 90-tych (1996 – 1998) cykl wystaw z udziałem następujących artystów: Mirosława Maszlanki, Piotra Kurki, Mikołaja Smoczyńskiego, Grzegorza Klamana, Jana Gryki, Marka Kijewskiego, Mirosława Filonika, Leona Tarasewicza, Joanny Rajkowskiej, Joanny Hoffmann, Krzysztofa Sołowieja Agaty Michowskiej, Sławomira Beliny, Marka Targońskiego, Hanny Łuczak i Grzegorza Sztwiertni oraz prezentacja dokumentacji w galeriach: Wschodniej z Łodzi, „ON i AT z Poznania, Potockiej i Zderzak z Krakowa, Prowincjonalnej ze Słubic i Wyspa z Gdańska.
Pozawydziałowe przeginanie w kierunku możliwości otwarcia oczu na otoczenie, światło, naturę i medytację sztuki (1999-2000) wspólny projekt Młodego Forum Sztuki Galerii Białej i Gościnnej Pracowni Leona Tarasewicza w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie z udziałem: Magdaleny Mącik, Barbary Kasprzyckiej, Dariusza Kocińskiego, Pawła Szczerepy, Leszka Hetmana, Katarzyny Korzenieckiej, Andrzeja Ćwikły, Wojciecha Gilewicza, Alicji Łukasiak i Bartosza Leszczyny.
Uwaga malarstwo! (2003 – 2004) cykl wystaw z udziałem polskich malarzy różnych pokoleń: Doroty Podlaskiej, Roberta Maciejuka, Edwarda Dwurnika, Pawła Susida, Piotra C. Kowalskiego, Dominika Lejmana, Leona Tarasewicza, i Tomasza Ciecierskiego.
W latach 2000 – 2003 odbył się cykl wystaw z udziałem artystów: Jana Gryki, Ireny Nawrot, Mirosława Maszlanki, Krzysztofa Sołowieja, Roberta Maciejuka, Leona Tarasewicza i Anny Nawrot, stale współpracujących z Galerią Białą. Ich twórczość w zasadniczy sposób określa zjawisko „Białej Sztuki”, budującej tożsamość galerii i jej funkcjonowanie od 1985 roku. Ponadto Galeria Biała gościła artystów zagranicznych: Rudiego van Dijka (Holandia), Sigrun Jakubaschke (Niemcy), Kingę Arayę (Kanada) i Henka Vischa (Holandia).
Pod koniec 2004 roku wystawa Ireny Nawrot zainaugurowała cykl wystaw indywidualnych w ramach jubileuszu XX-lecia Galerii Białej. W ramach projektu zobaczymy wystawy: Jana Gryki, Katarzyny Korzenieckiej, Roberta Maciejuka, Krzysztofa Sołowieja, Mirosława Maszlanko, Danuty Kuciak, Roberta Kuśmirowskiego, Elizy Galey, Leona Tarasewicza, Bogny Burskiej i Anny Nawrot.
Ponadto od 1996 roku Galeria realizuje program edukacyjny zatytułowany Młode Forum Sztuki skierowany do studentów Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie, który prowadzi Jan Gryka. Dotychczas w jego ramach odbyło się kilkanaście wystaw zbiorowych i indywidualnych w nowej przestrzeni lubelskiego Centrum Kultury (tzw. Korytarz Akademii). Wybrani uczestnicy tego programu brali udział w ogólnopolskich wystawach młodej sztuki polskiej, m. in. "Model do składania" w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2000) – Dariusz Kociński, Andrzej Ćwikła, Leszek Hetman, "novart.pl" w Krakowie (2002) – Eliza Galey, Alicja Łukasiak, Robert Kuśmirowski, Dariusz Kociński, "Supermarket Sztuki III" w Warszawie (2002) – Eliza Galey, Katarzyna Kozyra, Robert Kuśmirowski czy "III Biennale Fotografii" w Poznaniu (2003) – Katarzyna Lis, Alicja Łukasiak, Katarzyna Korzeniecka).
Galeria wydała kilkanaście folderów i albumów, m. in.
„Biała dekada 1985-95” (10 części) (1995)
„Nowe przestrzenie sztuki ,cz. I” (1997)
„Nowe przestrzenie sztuki, cz.II” (1998)
„Biała Sztuka”, prezentacja Galerii Białej współpraca z Galerią Miejską „Arsenał” w Poznaniu (1999)
„Pozawydziałowe przeginanie w kierunku możliwości otwarcia oczu na otoczenie, światło, naturę i medytację sztuki” (2000)
„Biała 1985-2000” (2001)
„Henk Visch , Twoje słowa do mnie” (2002)
„Sigrun Jakubaschke“ (2002)
„Uwaga malarstwo !” (2004)
„Marzanna Morozewicz, Rosarium” (2004)
„Młode Forum Sztuki 1996-2004” (2004)
