Wędrówka na zachód, reż. Ming-liang Tsai

24 kwietnia swoją premierę kinową będzie miał film Wędrówka na zachód w reżyserii Ming-liang Tsai. Dystrybutorem produkcji jest Gutek Film.

Drobinki kurzu, wirujące w świetle słonecznym. Gwar ruchliwej ulicy. Szum morskich fal. Człowiek, który na coś czeka, samotnie paląc papierosa w pokoju. Dziecko, które – czymś zaintrygowane – zatrzymuje się na schodach w podziemnym przejściu. Mnich pogrążony w medytacji, idący przez miasto. Wszystko to dzieje się jednocześnie i obok siebie. Tylko od nas zależy, jak głęboko się zanurzymy w otaczającej nas rzeczywistości.

Wędrówka na Zachód w reżyserii nagrodzonego Złotym Lwem w Wenecji Tsai Ming-lianga to głębokie, duchowe przeżycie: pogodne i radosne doświadczenie dla wszystkich, którzy ścigają się z czasem i żyją w wiecznym pośpiechu. W świecie permanentnej pogoni, niepokoju i ataku zewsząd na nasze zmysły to wyciszenie pozwalające wejść w umysł medytującego i doświadczyć głębokiego spokoju i koncentracji. Wędrówka na Zachód to film, który nas wybudza z letargu permanentnej pogoni i niepokoju. Pokazany na wielkim ekranie w IMAKSIE podczas światowej premiery podczas festiwalu w Berlinie film przyciągnął tłumy widzów i był oglądany w absolutnej koncentracji, pozwalając każdemu na sali na unikalne doświadczenie: spotkanie z samym sobą.

Reżyser o filmie: Wędrówka na Zachód to szósty projekt z cyklu Wędrowiec, który uważam za dar niebiosw mojej karierze filmowca. W roku 2011 Lee Kang-sheng przechadzał się wolno po scenie w mojej sztuce Only You. Jego rola była tak znakomita, że postanowiłem przenieść ją na filmową taśmę. Marsz Kang-shenga w cztery strony świata, tak wyjątkowy i tak powolny, nawiązuje do postaci Xuanzanga, świętego mnicha z dynastii Tang, który przemierzył pieszo tysiące kilometrów w poszukiwaniu świętych pism. W klasycznej chińskiej książce Podróż na Zachód Xuanzang uwalnia małpiego króla, zamkniętego w więzieniu u podnóża gór. W Marsylii z kolei jest skała, która swoim wyglądem przypomina twarz małpy. Twarz aktora Denisa Lavante natomiast, ukształtowana upływającym czasem, przypomina skały i wydaje mi się bardzo pociągająca.

Tsai Ming-liang – urodził się w 1957 roku w Malezji. Jest jednym z najbardziej znanych i najczęściej nagradzanych reżyserów tajwańskich, nazywa się go reprezentantem tzw. Drugiej Nowej Fali w tej kinematografii. Tworzy kino autorskie, o konkretnym, oryginalnym stylu i klimacie, pełne powracających motywów, obsesyjnie powielanych i modyfikowanych wątków, mroczne i fascynujące. Jego kolejne filmy są ze sobą powiązane, zatem całość jego twórczości można odczytywać jako jedno spójne, hipnotyczne dzieło. Na swoim koncie ma takie nagrody, jak: Złoty Lew na festiwalu w Wenecji za obraz Niech żyje miłość, Wielką Nagrodę Jury tego festiwalu za Bezpańskie psy czy Nagrodę FIPRESCI tamże za Good Bye, Dragon Inn, Srebrny Niedźwiedź na Berlinale dla filmu Rzeka oraz dla obrazu Kapryśna chmura, a także Nagroda FIPRESCI na festiwalu w Cannes za film Dziura.