27 października 2005 roku, o godz. 17.00 w Muzeum Architektury we Wrocławiu zostanie otwarta wystawa: "Carl Johann Christian Zimmermann (1831-1911) Architekt w służbie miasta". Wystawa będzie czynna do 7 stycznia 2006 roku.
Carl Johann Christian Zimmermann (1831–1911), absolwent berlińskiej Akademii Budowlanej, dwukrotny zwycięzca konkursu im. Schinkla, był miejskim radcą budowlanym we Wrocławiu w latach 1864–1871. Mimo że zrealizował w tym czasie kilkanaście budowli o rozmaitej skali, przeznaczeniu i wartości dla miasta, pozostawał dotąd osobą niemal nieznaną. Ten wszechstronnie wykształcony architekt zajmował się tak różnymi zagadnieniami, jak projekty inżynieryjne, urbanistyczne i architektoniczne, projektując budowle sakralne i obiekty użyteczności publicznej. Wśród jego dokonań można wymienić m.in. nowoczesny zakład wodociągowy, któremu nadał ostateczną, wynikającą z funkcji formę, znacznie wyprzedzającą jego czasy, regulację Oławy miejskiej, stanowiącą w istocie początek zakrojonej na wiele lat akcji kanalizacji całego miasta, kościoły im. Zbawiciela oraz św. Trójcy, gimnazja św. Jana i św. Marii Magdaleny, szkoły elementarne, zabudowania cmentarza komunalnego na Grabiszynie, ukształtowanie obecnego pl. 1 Maja oraz zieleńce miejskie. Zimmermann zdradzał cechy myślenia urbanistycznego, rozumiał konieczność współgrania architektury z otoczeniem, sens wpisywania jej w szersze tło znaczeniowe. O wszechstronności Zimmermanna i znaczeniu jego działalności dla miasta świadczy różnorodność zadań, których funkcjonalnemu rozwiązaniu sprostał z dobrym skutkiem.
W latach 1872–1908 – jako dyrektor budowlany budownictwa lądowego Hamburga – wzniósł m.in. forum sądowe z więzieniem przy Sievekingplatz, Gimnazjum im. Wilhelma, szpital pawilonowy w Eppendorf, wiele szkół ludowych, siedziby Generalnej Dyrekcji Celnej, zakładu ubezpieczeń i marynarki oraz Szkołę Nawigacji.
Podczas pobytu we Wrocławiu stosował formy klasycystyczne, neorenesansowe i neogotyckie oraz tzw. styl szwajcarski. W Hamburgu powstały budowle w stylu neorenesansu północnego i neobaroku.
Carl Johann Christian Zimmermann całe życie zawodowe poświęcił służbie dwóm ówczesnym metropoliom – najpierw Prus, później Rzeszy Niemieckiej. Jego dorobek obejmował różne, często bezprecedensowe realizacje. Doskonale wywiązywał się ze stawianych mu zadań, będąc architektem szukającym najbardziej funkcjonalnych, rzeczowych rozwiązań, mającym na względzie głównie kompozycję przestrzeni, proporcje architektury i jej współgranie z otoczeniem, nie zaś wyłącznie walory dekoracyjne. Wychowany w tradycjach historycznych, typowy przedstawiciel swojego czasu, nie próbował uwolnić się od form historyzmu, lecz przetwarzać je i upraszczać w ramach wyznaczonych przez dawne stylistyki. Znakomity konstruktor, pragmatyczny inżynier, zdolny architekt i niezwykle sprawny urzędnik o szerokich horyzontach, działający na rzecz miast, w których był zatrudniony. Architekt – inżynier – urzędnik: wydaje się, że wszystkie te funkcje na równi określają Zimmermanna i świadczą o wszechstronności jego działań.
