Diuna Franka Herberta to najpopularniejszy cykl powieści science fiction XX wieku. Ustanowił nowy kanon tej literatury, ale znacznie też przekroczył ramy gatunku, mieszając dyskurs filozoficzny z przewidywaniami futurologicznymi i wartką akcją – rozważania o genetyce oraz przetrwaniu ludzkości wobec kurczących się zasobów to główne wątki powieści. Teatr Polski w Bydgoszczy zaprasza na pokaz Diuny 1961 w formie opery mówionej.
Komuna//Warszawa tworzy swoisty prequel do Diuny. Podobnie jak w literackim oryginale osią spektaklu jest pustynia. Filozoficznie „pustynia” to miejsce spotkania z Bogiem, z sobą samym, miejsce przemiany, nowego początku lub śmierci. Pustynia we współczesnym świecie to złoża ropy, a więc źródło bogactwa i władzy, a także zagrożenie zagładą z powodu braku wody. Komuna//Warszawa porusza się po tych wszystkich obszarach, łącząc je za pomocą specyficznej formy teatralnej – opery mówionej. To, co w klasycznym teatrze dramatycznym jest niewiarygodne, w operze odbiera się jako naturalny element narracji.
Spektakl przedstawia fikcyjną wyprawę autora Diuny do Iranu w 1961 roku. Frank Herbert zostaje wysłany z tajną misją na Bliski Wschód, przez kilka dni przebywa w pustynnym mieście Jazd, czekając na spotkanie z kurierem. Być może pod wpływem narkotyków wyrusza na samotną wyprawę na pustynię. Tam doznaje olśnienia. Widzi możliwe scenariusze rozwoju świata. Te „przyszłowidzące” wizje staną się zaczątkiem napisanej wkrótce literackiej sagi. W spektaklu oglądamy „rekonstrukcję” pobytu Herberta w Jaździe. Proces „odnajdywania” śladów pozostawionych przez autora Diuny zaciera granicę pomiędzy prawdą a zmyśleniem. Zaczynając podróż, trafiamy na realną pustynię. I stajemy wobec tych samych pytań i rozterek, jakie trapiły Franka Herberta w 1961 roku: czym jest przyszłość, jak nasze wizje wpływają na rzeczywistość… lub po prostu: co się stanie…?
Diuna nie próbuje dawać odpowiedzi. Pokazuje możliwe drogi, wciąż krążące w kosmosie fragmenty dawnych nauczań oraz wyłaniające się z cyfrowego świata zręby nowych rzeczywistości. Wielość dróg i niepewność to tytułowe „fragmenty” spektaklu – powracający obsesyjnie lejtmotyw przedstawienia. Pewne jest tylko to, że historia toczy się dalej. Przyszłość jest otwarta, co czujemy podekscytowani, jak podróżni tuż przed wyprawą w Nieznane…
Spektakl zrealizowany został dzięki pomocy Ambasady Polskiej w Teheranie oraz culture.pl.
Instalacja scenograficzna: Negar Farajiani
Kostiumy: Ewelina Ciuchta
Światła: Paulina Góral
Choreografia: Irad Mazliah
Produkcja w Iranie: Shokufeh Farazmand
Wideo: Magda Mosiewicz
Koprodukcja: Komuna//Warszawa, Teatr Polski w Bydgoszczy
Diuna 1961. Opera mówiona. Fragmenty
Najbliższe pokazy: 5 i 6 marca 2016 roku, godz. 19.00
Teatr Polski w Bydgoszczy
