Grupa naN, Współrzędne barwy

W warszawskiej Galerii Schody można zobaczyć wystawę krakowskiej Grupy naN pt. Współrzędne barwy, dostępną dla zwiedzających do 16 października.

Tytuł multimedialnego projektu krakowskiej grupy odnosi się do ulubionej barwy Johanna Wolfganga Goethego – magenty. Barwa ta nie występuje w widmie światła białego; można ją uzyskać poprzez addytywne zmieszanie barw znajdujących się na krawędziach spectrum: fioletowej i czerwonej. Goethe umieścił swój ulubiony kolor w centralnej części koła barw jako łącznik pomiędzy krańcami spectrum. To jednocześnie barwa, którą Goethe utożsamiał ze stanem ducha bliskim poetyckiego uniesienia, oddającą duchowość sztuki, jakby chciał na stałe oznaczyć stan mentalny, który dla niego był Faustowską iluminacją – chwilą prawdy o zagadce istnienia Świata. Dla artystów to fenomen, synonim poszukiwań twórczych, kreatywności, przekraczania granic, poszukiwania nowych wartości estetycznych i formalnych.

Barwne światło zmienia percepcję, ma wpływ na nasze odczucia oraz postrzeganie rzeczywistości. Goethe na podstawie swoich obserwacji zwrócił uwagę na proces postrzegania kolorów, psychologicznego oddziaływania barw i znaczenie aparatu wzrokowego na percepcję. Wszystkie swoje przemyślenia zawarł w pięciotomowym dziele pt. Farbenlehre z 1810 roku, które było – wg autora – najważniejszym jego dziełem oraz zwieńczeniem ponad dziesięcioletnich eksperymentów z widmem optycznym. Po krótkiej fascynacji teorią Goethego, szczególnie przez artystów jego epoki – teoria ta została obalona. Jednak nieprzemijającą wartością pozostają jego poetyckie opisy barw i wywody o „zmysłowo-obyczajowym działaniu barw”, które Goethe określił jako „dzieła światła, radość i smutek”.

Projekt Współrzędne barwy inspirowany pięciotomowym dziełem Johanna Wolfganga Goethego Farbenlehre to instalacja multimedialna wykorzystująca pryzmat wodny, lustra, faktury optyczne, barwne światła, projekcje wideo oraz aplikację multimedialną.

Alicja Panasiewicz – absolwentka Wydziału Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Doktor habilitowany, praca habilitacyjna: instalacja szklanych obiektów świecących, pt. Parawany światła, Supraporta, Kałuże św. Tomasza oraz część teoretyczna pt. Szkice światłem w przestrzeni szkła. Wykładowca na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Prowadzi zajęcia na kierunku Wzornictwo i Digital Design oraz warsztaty dla studentów poszerzające percepcję światła i przestrzeni. Autorka wielu projektów wnętrz, mebli, obiektów świecących. W swoim dorobku ma także kilkanaście wystaw indywidualnych. Zajmuje się rzeźbą świetlną oraz instalacjami świetlnymi. Projektuje i wykonuję lampy unikatowe z wykorzystaniem szkła formowanego metodą fusingu i slampingu oraz z innych materiałów. Wykonuje również projekty wnętrz ze szczególnym uwzględnieniem projektowania światła we wnętrzu.

Adam Panasiewicz – w 1991 roku ukończył krakowską ASP w Pracowni Litografii kierowanej przez prof. Romana Żygulskiego na Wydziale Grafiki. Pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej (obecnie Uniwersytet Pedagogiczny) w Krakowie rozpoczął w 1994 r. Pracuje na Wydziale Sztuki UP na stanowisku adiunkta. Zajmuje się grafiką cyfrową, rysunkiem i cyfrowym wideo. Uczestniczył w licznych wystawach zagranicznych, m. in. w V Międzynarodowym Biennale Grafiki w Taipei na Tajwanie w roku 1991; w I Międzynarodowym Biennale Grafiki w Maastricht w Holandii oraz w ekspozycji Młoda Polska Grafika we Frankfurcie nad Odrą w roku 1993; w 22 Biennale Grafki w Lubljanie, w Słowenii w roku 1997; w roku 1998 w wystawach Polish Prints 98 w The Polish Museum of America w Chicago oraz Agart World Print Festival ponownie w Lubjanie; wreszcie w ekspozycji w Centrum Targowym w Norymberdze w roku 1999. Uczestniczył w International Triennial 97 Rio de Janerio w Museum de Arte Moderna Brazil. Wśród wielu wystaw krajowych wymienić można udział w II i IV Triennale Grafki Polskiej w Katowicach w latach 1994 i 97, w Międzynarodowym Triennale Grafiki w Krakowie w roku 1997 i 2015, czy uczestnictwo w wystawie Litografia polska od 1900 w krakowskim Muzeum Czartoryskich.