Zagadka Głogowskiego i Čerapasa. Galeria Zderzak, Otwarta Pracownia

Galeria Zderzak zaprasza na wystawę Wojciecha Głogowskiego – jednego z najbardziej zagadkowych artystów polskich. Głogowski mieszka we Wrocławiu od urodzenia. Wystawia bardzo rzadko. Zagadkowa jest poetyka jego obrazów, zawsze taka sama: lalkowate figury kobiet, uroczyste gesty, wnętrza biur, kabin, kapsuł czasu. Głogowski tkwi po uszy w mitologii dzieciństwa.

Wojciech Głogowski, „Nowy gatunek” (źródło: materiały prasowe organizatora)

Tym, co czyni obrazy Głogowskiego cennymi i pożądanymi, jest ich gama barwna. Kobalty na granicy widzialności, śliwkowe fiolety, chłodne i ciepłe róże, głębokie zielenie, ciemne brązy, szmaragdowe refleksy i cienie fosforyzujące jak zorze polarne na Saturnie. W takiej gamie pracuje, taki jest jego pozaziemski świat. Obrazy Głogowskiego są dowodem na to, że malarstwo jest nie tylko sprawą oka, tj. zakresu fal widzialnych, lecz rozległego spectrum odbieranego jedynie przez „oko wewnętrzne”.

Po wernisażu w Galerii Zderzak odbędzie się wspólne przejście do Galerii Otwarta Pracownia, gdzie otworzy się wystawa Henrikasa Čerapasa.

Henrikas Čerapas – urodził się w 1952 w Papilėw (okręg Akmenė, Litwa). Studiował malarstwo w Litewskim Instytucie Sztuki, obecnie Wileńska Akademia Sztuki, a w tej chwili tam uczy. Mieszka i żyje w Wilnie. Malarstwo Čerapasa jest osobliwą abstrakcją figuratywną definiowaną przez monochromatyczność, uogólnienie i wyobrażeniowość. W czasie kilkudziesięciu lat twórczość artysty przechodziła przez różne plastyczno-tematyczne fazy. Od 2000, Čerapas tworzy szeroko zakrojone autobiograficzne wystawy.

Les Exercices – wystawa w Otwartej Pracowni w Krakowie, jest pierwszym spojrzeniem na prace Henrikasa Čerapasa z innej perspektywy. Ostatnie prace artysty to seria trzynastu obrazów powstałych na przełomie zimy 2016 i wiosny 2017, spośród których osiem jest prezentowanych na wystawie. Seria jest transformacją serii LIVE – zredukowanymi pejzażami nieba i ziemi. Na abstrakcyjnych płótnach zasadniczą rolę pełnią powtarzające się kreski. Ta plastyczna formuła (exercise – fr. l’exercise) została oczyszczona do nie kończącej się pionowej sekwencji, aby w efekcie przerodzić się w mechaniczną percepcję ruchu – prezentację wolnego aktu twórczego i czystego action painting.