Prezydium Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich, na posiedzeniu w dniu 20 marca 2019, przyznało (piątą w historii) Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za zasługi na polu edukacji muzycznej oraz Nagrodę Honorową Związku Kompozytorów Polskich za zasługi dla promocji muzyki polskiej.
Laureaci
Nagrodę za zasługi na polu edukacji muzycznej otrzymał Sławomir Czarnecki za wieloletnią i bezprecedensową pracę pedagogiczną w zakresie kompozycji na poziomie średniej szkoły muzycznej, zwieńczoną powołaniem do życia Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego dla uczniów szkół średnich, organizowanego w ramach Uczniowskiego Forum Muzycznego w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych nr 1 w Warszawie. Nagroda Związku Kompozytorów Polskich za zasługi na polu edukacji muzycznej została powołana w 2015 roku przez Prezydium Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich.
Nagrodę Honorową Związku Kompozytorów Polskich za zasługi dla promocji muzyki polskiej otrzymała Joanna Bruzdowicz-Tittel za wieloletnią promocję muzyki polskiej i polskich muzyków na estradach Festival International de Musique en Catalogne w małym miasteczku Céret u stóp Pirenejów, organizowanego dla mieszkańców okolicznych wiosek francuskiej Katalonii. Uroczystość wręczenia nagród będzie miała miejsce w czasie 62. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” w siedzibie Związku Kompozytorów Polskich przy Rynku Starego Miasta 27 w Warszawie.
O laureatach
Sławomir Stanisław Czarnecki urodził się w 1949. W latach 1969-74 odbył studia muzyczne z zakresu teorii i kompozycji w warszawskiej uczelni w klasie prof. P. Perkowskiego i R. Twardowskiego. W latach 1980-81, jako stypendysta rządu francuskiego, kontynuował studia u prof. Oliviera Messiaena w Paryżu. Jest laureatem 17 konkursów kompozytorskich krajowych i zagranicznych. Za Symphonie concertante otrzymał w 1980 nagrodę miasta Darmstadt, a w 1997 nagrodę miasta Gdańsk za Hymnus Gedanensis na chór i orkiestrę z okazji 1000-lecia miasta. W tymże roku otrzymał także nagrodę stowarzyszenia ZAiKS zaHombark-concerto na skrzypce i orkiestrę kameralną.
Dotychczasowa twórczość kompozytora zgromadzona jest w 57 opusach, wśród których znajdują się utwory solowe, kameralne, symfoniczne i kantatowe. Obok pracy twórczej zajmuje się też pedagogiką. Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Za swoją działalność został uhonorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Gloria Artis klasy srebrnej i prezydenckim Złotym Medalem za Długoletnia Służbę. Sezon 2017-2018 to jubileuszowy okres pracy twórczej i artystycznej. 50 lat temu powstała i została wykonana jego pierwsza kompozycja: Canzona da chiesana skrzypce i organy, wykonana na Jasnej Górze w Częstochowie.
Obecny okres twórczości można określić jako należący do nurtu po-modernistycznego, gdzie tradycja jest istotnym czynnikiem kształtującym estetykę. Ważne jest poczucie piękna, które prowadzi do ogólnego dobra. Ważnym czynnikiem są inspiracje tradycyjnymi wartościami muzycznymi i kulturowymi, takimi jak: chorał gregoriański w utworach o charakterze religijnym (Msza Jasnogórska op.37, Hymny ku czci M.B. op.45) , czy muzyka narodowa i ludowa wutworach o charakterze świeckim (Hombark-concerto op.32, Concerto Lendinum op.44). We wszystkich tych utworach ideą kompozytora jest, aby, zarówno dla wykonawców jak i dla słuchaczy, słowa „fascynacja” czy „zauroczenie” pięknem muzycznym, pięknem dźwięku, nabrały szczególnego znaczenia.
Joanna Bruzdowicz – kompozytorka, pianistka, krytyk muzyczny, publicystka, założycielka wielu stowarzyszeń popularyzujących muzykę, urodziła się w Warszawie, w rodzinie muzyków. Po ukończeniu studiów kompozycji w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie prof. Kazimierza Sikorskiego, wyjechała w 1968 roku do Paryża, jako stypendystka Rządu Francuskiego (dwuletnie stypendium im. Maurice’a Ravela) na studia u Oliviera Messiaena i Nadii Boulanger i staż muzyki elektroakustycznej u Pierre’a Schaeffera.
Uważana przez międzynarodową krytykę muzyczną za jednego z najbardziej oryginalnych kompozytorów współczesnych, łączy twórczość operową, symfoniczną, kameralną z muzyką elektroakustyczną i filmową, zachowując w tych wszystkich rodzajach swój własny, niezależny od wszystkich « szkół » język twórczy.
W jej twórczym dorobku wymienić należy przede wszystkim:
opery: Kolonia Karna wg Franza Kafki, Trojanki wg Eurypidesa, Bramy Raju wg Jerzego Andrzejewskiego; koncerty z orkiestrą symfoniczną: fortepianowy, skrzypcowy, kontrabasowy; kwartety smyczkowe: La Vita (1983), który stał się muzyką do filmu Agnès Varda Sans toit ni loi (Bez dachu, bez prawa), nagrodzonego Złotym Lwem na festiwalu w Wenecji w1985, Cantus Aeternus (1988) zamówiony przez Filharmonię Narodową w Warszawie na zorganizowany przez nią koncert kompozytorski Joanny Bruzdowicz na Zamku Królewskim w Warszawie w 1988 oraz III Kwartet smyczkowy “Il Destino” –Powstanie Warszawskie 1944 in memoriam (2014/2017), a także ponad 90 utworów kameralnych i przeszło 25 godzin muzyki filmowej do filmów długometrażowych francuskich (m.in. 9 filmów Agnès Varda; 2 filmy w reżyserii Yvesa Angelo itp.), belgijskich, niemieckich, amerykańskich i telewizyjnych (m.in. do 36 filmów serii Stahlkammer Zurich – Sekrety bankowe, produkcji Bavariia dla I programu TV niemieckiej, wg scenariusza napisanego przez Joannę Bruzdowicz i jej męża H.J. Tittela, do których muzykę (15 godzin!) nagrala w Warszawie).
Większość jej utworów, wykonywanych na wszystkich kontynentach, zostało nagranych na płytach i CD, przez firmy francuskie, niemieckie, belgijskie, amerykańskie i polskie. Wczesne kompozycje odznaczały się swobodną formą, stosowaniem nowoczesnych (w tym okresie!) środków technicznych. W latach studiów paryskich interesowały ją wszelkie ówczesne style i rodzaje twórczości. Napisała wówczas wiele utworów elektroakustycznych czy z użyciem taśmy. Jej muzyka towarzyszyła spektaklom łączącym ruch, malarstwo abstrakcyjne, pantomimę. Z końcem lat osiemdziesiątych odeszła od eksperymentowania do swej « pierwszej miłości », czyli pracy nad dźwiękiem instrumentów akustycznych, nad głosem ludzkim, intensywnością reakcji na kolor i formę dźwięku.
Joanna Bruzdowicz promuje nową muzykę i muzykę polską w audycjach radia francuskiego, belgijskiego, niemieckiego i amerykańskiego. Prowadzi klasy mistrzowskie m.in. w Massachusetts Institute of Technology (Boston), Yale University, University of Southern California i University of California Los Angeles, Sorbonne w Paryżu, Université McGill w Montrealu etc. Jest współzałożycielką polskiej sekcji « Jeunesses Musicales » (1963-1968), « Groupe International de Musique Electroacoustique de Paris » GIMEP (1968-1975), założycielką belgijskiego Towarzystwa im. F. Chopina – K. Szymanowskiego (1982-1998).
W 1996 założyła doroczny « Międzynarodowy Festiwal Muzyki w Katalonii – Céret », (Francja), który odbywa się w okresie letnim i poświęcony jest przede wszystkim kompozytorom, a także wykonawcom trzech krajów pierwszych konstytucji demokratycznych: Stanów Zjednoczonych, Polski i Francji i muzyce obu Katalonii, francuskiej i hiszpańskiej. Wielu polskich kompozytorów i wykonawców miało szansę na debiut francuski i belgijski dzięki Joannie Bruzdowicz.
Po 8 latach spędzonych w Paryżu i 25 latach życia w Brukseli (mąż J. B. pracował jako doradca prezydenta Unii Europejskiej) Joanna Bruzdowicz mieszka od 2001 roku w Taillet, w Katalonii Francuskiej, gdzie z jej inicjatywy w 2006 powstało w Perpignan « Cat. Studios », centrum produkcji i dystrybucji filmowej oraz studia nagrań muzyki (label CD « Cat.Studios Sound »). W 2001 została uhonorowana oficerskim Orderem Odrodzenia Polski « Polonia Restituta », a w 2013 Srebrnym Medalem “Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Za zasługi dla kultury francuskiej Joanna Bruzdowicz otrzymała obywatelstwo francuskie już w 1972. Jest także radną – już w trzeciej kadencji – w miasteczku Taillet.
Odkad blisko 50 lat temu Joanna Bruzdowicz wyjechała z kraju, pozostaje nieobecna w świadomości Polaków. Poza inscenizacjami oper w Teatrze Wielkim w Warszawie i sporadycznymi koncertami autorskimi, prezentacją muzyki filmowej i rzadkimi udziałami w festiwalach « Warszawskiej Jesieni », jej twórczość w Polsce jest jeszcze bardzo mało znana.
