Wystawa poświęcona Wojciechowi Jerzemu Hasowi, organizowana w 10 rocznicę śmierci reżysera, opowiada o człowieku i artyście – wizjonerze polskiego kina – otoczonym grupą oddanych współpracowników i wybitnych aktorów. Przygotowana ekspozycja jest okazją nie tylko do przypomnienia i promocji postaci i dzieł wybitnego twórcy, ale także przyczynkiem do skonfrontowania Hasa ze współczesnym kinem, które reżyser – w swoim czasie i na swój sposób – antycypował.
Celem wystawy jest pokazanie różnorodności estetyk Hasa, jego niezwykłej wizjonerskiej wyobraźni, sposobów komponowania filmowego kadru czy przejmującego zainteresowania reżysera kondycją człowieka. Po części jest także próbą wyjęcia Hasa z rupieciarni, w której jest często umieszczany.
Temperament twórczy Hasa nie daje się wpisać w wystawę zrealizowaną w sposób akademicki – z klasyczną narracją, z początkiem i końcem sugerującym rozwój czy przemiany. Dynamika jego twórczości ma wykres sinusoidalny, co zostało podkreślone poprzez wprowadzenie kilku dominant uwydatniających znaczenie szczególnie ważnych dzieł. Ponadto, w nawiązaniu do międzynarodowego kontekstu festiwalu Era Nowe Horyzonty, na wystawie zaznaczone zostały wpływy twórczości Hasa na reżyserów europejskich i światowych.
Prezentacja skierowana jest do szerokiego i bardzo zróżnicowanego kręgu odbiorców, ze szczególnym uwzględnieniem widza młodego. Jej istotą nie jest zatem akademicka narracja, charakterystyczna dla dyskursu wąskiej grupy specjalistów, ani rozstrzyganie czy na twórczość Hasa większy wpływ miało słowo (literatura) czy obraz (sztuki plastyczne); lub czy reżyser był bardziej ekspresjonistą, surrealistą czy artystą na wskroś barokowym. Hasa inspirował bowiem każdy z tych nurtów. Korzystał z nich w sposób wirtuozerski, a słowo – czy precyzyjniej – atmosferę, jaką opisywało, ukazywał w obrazie po mistrzowsku.
Akcja toczy się wokół 14 fabuł [Pętla (1957), Pożegnania (1958), Wspólny pokój (1959), Rozstanie (1960), Złoto (1961), Jak być kochaną (1962), Rękopis znaleziony w Saragossie (1964), Szyfry (1966), Lalka (1968), Sanatorium pod klepsydrą (1973), Nieciekawa historia (1982), Pismak (1984), Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany (1985), Niezwykła podróż Baltazara Kobera (1988)], niezrealizowanego filmu Osioł grający na lirze oraz ważnych dla jego twórczości krótkich metraży (Moje Miasto, Ulica Brzozowa czy Harmonia).
Wystawa ma charakter multimedialny. Podstawowe medium to czarno-biała fotografia (fotosy, zdjęcia z planów filmowych, zdjęcia prywatne) wzbogacona między innymi materiałami audio (radiowe nagrania wypowiedzi reżysera) i wideo (fragmenty programów z udziałem i poświęcone reżyserowi), a także materiałami związanymi z poszczególnymi filmami (rysunki, projekty scenograficzne).
Organizatorem wystawy jest Międzynarodowy Festiwal Filmowy Era Nowe Horyzonty we współpracy z BWA Wrocław, Muzeum Kinematografii w Łodzi oraz Filmoteką Narodową w Warszawie. Wiele nie pokazywanych dotychczas fotografii związanych z Wojciechem Jerzym Hasem pochodzi z archiwów prywatnych, krajowych i zagranicznych.
Wystawie poświęconej Wojciechowi Jerzemu Hasowi towarzyszy katalog (HAS pod redakcją Roberta Kardzisa), w którym znajduje się rozbudowana, możliwe najbardziej szczegółowa z dotychczas opublikowanych, biografia W. J. Hasa. Miejsce typowych dla tego typu publikacji tekstów krytycznych zajmują fotosy, zdjęcia z planów filmowych oraz fotografie prywatne, za pomocą, których jest opowiedziana historia o życiu i twórczości wybitnego reżysera.
Has. Nieosiągalne
23 lipca – 29 sierpnia 2010
wernisaż: 23 lipca 2010
kurator: Robert Kardzis
BWA Awangarda, Wrocław, ul. Wita Stwosza 32
