Wystawa Marín. Fotografie z lat 1908 –1940 jest próbą ocalenia od zapomnienia, przeciwstawienia się upływowi czasu i okolicznościom, które nieraz utrudniają poznanie własnej historii. To zarazem forma okazania szacunku wielkiemu mistrzowi, jakim bez wątpienia był Luis Ramón Marín. Na wystawę, zorganizowaną w ścisłej współpracy z Fundacją Pablo Iglesiasa, składa się 60 fotografii wybranych z obszernego archiwum Marína, które w większości zrealizowane były na zamówienie dziennika Informaciones i Państwowej Kompanii Telefonicznej.
Marín był pionierem hiszpańskiej fotografii reporterskiej i największym profesjonalistą swej epoki. Mimo że zrewolucjonizował fotografię prasową, został niesprawiedliwie zapomniany. Instytut Cervantesa, za pośrednictwem swoich filii na całym świecie, chce przywrócić pamięci zbiorowej postać tego fotografa organizując wystawę prezentującą twórczość i kunszt Marína.
Luis Ramón Marín urodził się w Madrycie w 1885 roku. Studiował inżynierię rolnictwa, jednak jego prawdziwą pasją stała się fotografia. W 1908 roku Marin zaczął publikować swe zdjęcia w prasie. Przez trzydzieści lat, regularnie, dziennik Informaciones zamieszczał na swych łamach ponad tysiąc zdjęć Marína rocznie. Zdjęcia pojawiały się również w innych czasopismach, w ten sposób powstała ogromna kolekcja tworząca niepowtarzalny kolaż rzeczy, ludzi i wydarzeń składających się w obraz epoki, w której żył i tworzył Marín.
Na przestrzeni czasu obiektyw Marína nie gardził żadnym tematem. Artysta parał się zarówno fotodziennikarstwem, jak i fotografią przemysłową. Zdjęcia wykonane przez Marína rejestrują momenty historyczne i wydarzenia polityczne, ale nie tylko. W jego archiwum napotykamy portrety ślubne i wydarzenia protokolarne rodziny królewskiej (Król Alfons XIII), scenki obyczajowe z Madrytu, zdjęcia niezliczonych intelektualistów (Ortega y Gasset), artystów (Sorolla, Benavente) i ludzi sceny (Josephine Baker), nowinki techniczne (automobile, motocykle, wymyślony przez Hiszpanów wiatrakowiec). Dzięki jego zdjęciom możemy dziś odtworzyć hiszpańskie społeczeństwo z początków XX wieku.
Wraz z wybuchem wojny domowej, piękności, infantki i bokserzy na zdjęciach Marína ustępują miejsca milicjantom, uchodźcom i zniszczonym miastom. W swych licznych pracach fotoreporter utrwalił oblężony Madryt i narodową tragedię – hiszpańską wojnę domową, a także wielkie wydarzenia polityczne, jak pogrzeb Pablo Iglesiasa czy otwarcie obrad parlamentu.
Koniec wojny położył kres karierze Marína, którego dzieło – z powodów politycznych – popadło w zapomnienie. Wdowa po nim, obawiając się represji, przechowywała zdjęcia Marína przez wiele lat w tajemnicy, w skrytce za kuchenną ścianą. Dzięki odwadze jego żony i córki, archiwum mistrza nie uległo zniszczeniu, gdyż obie przechowały je w tajemnicy aż do momentu, gdy upewniły się, że dziedzictwo jest bezpieczne.
W 2008 roku córka fotoreportera, Lucia Marin, przekazała zbiory po ojcu Fundacji Pablo Iglesiasa, która zajęła się ich odrestaurowaniem i zapisem cyfrowym. Było to ponad 18 tysięcy negatywów, w większości na szklanych kliszach. Starannie opisane, opatrzone datami i notatkami, mają dziś ogromne znaczenie historyczne i artystyczne.
Fundacja Pablo Iglesiasa została założona w 1926 roku, rok po śmierci Pablo Iglesiasa, fundatora PSOE, Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej. Jej cele to wspieranie edukacji politycznej i kulturalnej, oraz ochrona zbiorów bibliograficznych i archiwum dokumentów na temat socjalizmu i ruchów robotniczych.
Wernisaż wystawy: 20 stycznia 2011 r. o godz. 18.30.
Wystawa trwa: od 20 stycznia do 10 marca 2011 r.
Instytut Cervantesa
ul. Nowogrodzka 22, Warszawa
