Warszawskie Spotkania Teatralne to powrót do tradycji, choć w nowoczesnej, wielowątkowej formule odpowiadającej standardom i tempu życia artystycznego Warszawy XXI wieku. Warszawa znów przez dwa tygodnie stanie się centrum polskiego życia teatralnego, miejscem wymiany doświadczeń, płaszczyzną spotkania oraz wymiany poglądów zarówno artystów, profesjonalistów zajmujących się teatrem, jak i warszawskich widzów.
Warszawskie Spotkania Teatralne w tym roku odbędą się w dniach 1-15 kwietnia. Organizowane od 1965 roku są jednym z najstarszych festiwali teatralnych w Polsce. Mają na celu przedstawienie najciekawszych spektakli minionego sezonu, a oprócz tego w sposób monograficzny prezentują interesujące zjawiska w polskim teatrze. W trakcie tegorocznej edycji zostaną pokazane przedstawienia z Teatru im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu.
Formułę Warszawskich Spotkań Teatralnych poszerzają Rekomendacje warszawskie, wskazujące na interesujące spektakle scen stołecznych adresowane do dzieci, młodzieży i widzów dorosłych.
[30]/31 Warszawskie Spotkania Teatralne są okazją do zainicjowania małych Warszawskich Spotkań Teatralnych, czyli przeglądu najważniejszych polskich przedstawień dla dzieci, zrealizowanych w ostatnich sezonach. małym Warszawskim Spotkaniom Teatralnym towarzyszą czytania, dyskusje, koncerty, warsztaty dla dzieci, młodzieży i rodziców oraz konferencja Ciiii… to temat nie dla dzieci i Polish Children’s Theatre Showcase.W ramach Polish Theatre Showcase, organizowanym wspólnie z Instytutem Adama Mickiewicza oraz Teatrem Nowym im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu, w festiwalu weźmie udział ponad 50 kuratorów teatralnych, krytyków, producentów, dyrektorów festiwali z całego świata.
Towarzystwo Przyjaciół Szalonego Wózkowicza, razem z Instytutem Teatralnym, przeprowadza w lutym 2011 audyt teatrów pod względem ich dostępności dla osób z niepełnosprawnością. Dzięki audytowi i dalszym działaniom festiwal ma nadzieję stać się bliższy i bardziej dostępny widzom niepełnosprawnym.
Nietypowa numeracja tegorocznej edycji festiwalu nawiązuje do odwołania 30. Warszawskich Spotkań Teatralnych w 2010 roku z powody katastrofy samolotu w Smoleńsku oraz trwającej po nim żałoby narodowej.
Program [30]/31 Warszawskich Spotkań Teatralnych:
1-15 kwietnia 2011 r.
NURT GŁÓWNY:
- Elfriede Jelinek, Babel
reżyseria: Maja Kleczewska / Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy
Dla Elfriede Jelinek inspiracją do stworzenia tego tekstu była informacja o irackich więźniach torturowanych w Abu Ghraib. Noblistka oskarża w nim współczesny świat o znieczulicę wywołaną natłokiem medialnych obrazów wojennych działań. Maja Kleczewska osadza akcję tekstu Jelinek w prosektorium, gdzie matki opłakują zabitych niesprawiedliwie synów, a zmarli ożywają, aby wykrzyczeć strach przed śmiercią, wojną i obłędem świata. Mówią w imieniu wszystkich tych, którzy nie mają już nic na swoją obronę.
6.04, godz. 19.00
7.04, godz. 16.00
Teatr Dramatyczny
- Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Bruno Schulz: Mesjasz
reżyseria: Michał Zadara / Schauspielhaus w Wiedniu
Mityczna powieść Brunona Schulza przez lata budziła spory wśród historyków literatury. Do dziś nie jest jasne, czy Schulz rzeczywiście ją pisał, zanim został zamordowany w Drohobyczu przez sierżanta SS Karla Günthera w listopadzie 1942 roku, czy jest tylko wymysłem? Michał Zadara wysyła na jej poszukiwanie grupę ekscentryków, opowiadając o tęsknocie za dziełem doskonałym. Jego przedstawienie oscyluje pomiędzy bezczelną farsą a egzystencjalną ludzką tragedią, lekką komedią a patetyczno-groteskowym przerysowaniem.
1.04, godz. 19.00
2.04, godz. 19.00
Teatr Powszechny, Scena 300
- tekst zespołowy, Grotowski – próba odwrotu
(w spektaklu wykorzystano fragmenty pism i wypowiedzi Jerzego Grotowskiego)
reżyseria: Tomasz Rodowicz / Stowarzyszenie Teatralne Chorea w Łodzi
Tomasz Rodowicz wraca do wspomnień związanych z Jerzym Grotowskim, który stał się jednym z jego pierwszych przewodników po świecie teatru. Przez lata obaj spotykali się, spierali i dyskutowali. Pod kierunkiem Rodowicza młodzi aktorzy Chorei konfrontują się z tekstami twórcy Teatru Laboratorium w kontekście własnych doświadczeń. Zastanawiają się, na ile reforma XX-wiecznego teatru dokonana przez Grotowskiego jest ważna dla ich wyborów dzisiaj. Co pozostało z jednej z najważniejszych polskich grup teatralnych, którą siłą rzeczy znają wyłącznie z przekazów?
6.04, godz. 18.00
7.04, godz. 19.00
Teatr na Woli
- Witold Gombrowicz, Iwona, księżniczka Burgunda
reżyseria: Marián Pecko / Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki
Spektakl w konwencji teatru dramatycznego, z elementami animacji i różnymi rodzajami form plastycznych: figur, lalek i rekwizytów. Przedstawienie słowackich twórców wydobywa na wierzch najważniejsze myśli z dramatu Gombrowicza. Iwona w ich interpretacji jest lalką, w której, jak w podstawionym krzywym zwierciadle, odbijają się najgorsze cechy pozostałych bohaterów: fałsz i niezdolność do okazywania miłości. Gombrowicz w teatrze lalkowym to nie tylko wyzwanie, ale i nowe pole scenicznych poszukiwań prawdy o podstawowych ludzkich sprawach: władzy, namiętnościach, dojrzewaniu.
7.04, godz. 17.00, 21.00
8.04, godz. 17.00, 21.00
Teatr Polski, Scena Kameralna
- Peter Handke, Kaspar
reżyseria, scenografia, opracowanie muzyczne: Barbara Wysocka/ Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego
Jedna z najbardziej intrygujących postaci XIX wieku, Kaspar Hauser – przybłęda, którego przeszłość stała się obiektem spekulacji całej Europy – zainspirowała austriackiego pisarza Petera Handkego. Głównym tematem jego dramatu, wystawionego przez Barbarę Wysocką, jest proces stwarzania człowieka – a także unicestwiania go – przez język. W swojej realizacji na pierwszy plan reżyserka wysuwa kwestię wykluczenia jednostki i próby przystosowania jej na siłę do norm społecznych.
6.04, godz. 18.00, 20.30
Teatr IMKA
- Bolesław Prus, Lalka
reżyseria, scenariusz, opracowanie tekstu: Wojciech Kościelniak / Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej w Gdyni
Wojciech Kościelniak z rozmachem przełożył powieść Bolesława Prusa na język musicalu zaśpiewanego i zatańczonego w rytmie swingującego jazzu. Na pierwszy plan wysuwa się w nim historia miłości galanteryjnego kupca Stanisława Wokulskiego do zubożałej arystokratki Izabeli Łęckiej i jego dążenie do akceptacji przez pozornie lepsze sfery towarzyskie. Klucz do odczytania powieści Prusa Kościelniak znalazł w tytułowym przedmiocie. Lalka to nie tylko Izabela Łęcka, ale cały warszawski świat: sztuczny, pełen pozorów, chwilami śmieszny, chwilami tragiczny.
14.04, godz. 19.00
15.04, godz. 19.00
Teatr Dramatyczny