Dagur Kari
Reżyser urodził się w 1973 roku w Paryżu. Jego ojciec — Pétur Gunnarsson, jest jednym z najbardziej cenionych islandzkich pisarzy. Kari ukończył Duńską Szkołę Filmową w 1999 roku. Jego film dyplomowy Lost Weekend zdobył kilkanaście międzynarodowych nagród (m.in. w Breście, Angers, Poitiers, Monachium i Tel Awiwie). Kolejny film Kari’ego, Noi Albinoi (2003), przyniósł mu międzynarodową sławę. Film zdobył m.in. 6 islandzkich nagród Edda, nagrody w Edynburgu, Brukseli, Rotterdamie i Cluj-Napoca. Na MFF w Denver otrzymał Krzysztof Kieslowski Award.
Noi Albinoi to słodko-gorzka historia tytułowego Noi, zagubionego nastolatka marzącego o wyrwaniu się spośród śnieżnych krajobrazów wyludnionej Islandii, które traktuje niczym więzienie. Kolejny film Káriego — Zakochani widzą słonie / Voksne mennesker (2005) to pełen absurdalnego humoru komediodramat o zakochanych młodych ludziach, którzy patrzą na świat poprzez różowe okulary. Dobre serce z 2009 roku to pierwszy anglojęzyczny film twórcy, mówiący o osobliwej przyjaźni pomiędzy niedoszłym samobójcą, a antypatycznym właścicielem podupadłego baru. Kári tworzy też z Orri Jonsson’em zespół Slowblow, który zrealizował soundtracki do jego filmów.
Grzegorz Królikiewicz
Grzegorz Królikiewicz jest reżyserem i scenarzystą filmowym, pedagogiem i wychowawcą pokoleń polskich filmowców. Jest twórcą eksperymentalnych koncepcji filmowych. Krytycy porównują go do Andy Warhola czy Paula Morrisseya. Przez wiele lat współpracował z Czesławem Niemenem. Nagradzany w Gdyni, Karlovych Varach czy Mannheim.
Pochodzi z bliskiego Toruniowi Aleksandrowa Kujawskiego, gdzie urodził się w 1939 roku. Jest autorem ponad 40 filmów, widowisk, etiud i dokumentów. Napisał wiele książek poświęconych teorii kina i analiz arcydzieł filmowych. Początkowo studiował i ukończył prawo na Uniwersytecie Łódzkim, a dopiero w 1967 roku reżyserię w łódzkiej szkole filmowej. Przez wiele lat współpracował z telewizją, kierując nawet przez kilka lat Redakcją Faktu. Kierował też artystycznie w latach 1981-83 Zespołem Filmowym Aneks. Od 1969 roku realizował filmy dokumentalne i spektakle telewizyjnego Teatru Faktu. W kinie fabularnym debiutował w 1972 głośnym filmem Na wylot. Wśród jego najważniejszych fabuł Królikiewicza znalazły się też Klejnot wolnego sumienia (1980), Fort 13-ty (1983), Drzewa (1995) czy prawdziwa perła – Przypadek Pekosińskiego (1993). Jest też autorem serii telewizyjnych widowisk o historii Polski oraz najgłośniejszych bojowników antykomunistycznego podziemia w czasach stalinowskich.
Wielokrotnie nagradzany za swoją twórczość filmową i telewizyjną: aż trzydziestokrotnie w Polsce (m.in. Złote Lwy w Gdyni) i szesnastokrotnie za granicą (m.in. w Mannheim, Chicago, Panamie, San Remo). Praktycznie każdy jego film otrzymywał nagrody. Złote Grono w Łągowie, Złotą Kamerę i nagrodę FIPRESCI na MFF Mannheim otrzymał debiut fabularny Na wylot. Przypadek Pekosińskiego uhonorowany został Złotymi Lwami na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i wysokimi nagrodami na festiwalu w Karlovych Varach.
Na MiF w Koszalinie nagrodzono Zabicie ciotki i Klejnot wolnego sumienia [nagrodzony też trzema nagrodami na MFF Panama]. Nagrodę Główną Jury w Gdyni otrzymał za Tańczącego jastrzębia i Wieczne pretensje. Kilkakrotnie otrzymał też ważną nagrodę tygodnika Ekran – Złoty Ekran (1972 za cykl edukacyjnych widowisk telewizyjnych, za spektakl telewizyjny Toporny, 1976 za widowisko telewizyjne Trzeci Maja, w 1979 za widowiska Teatru Faktu).
Filmy dokumentalne Królikiewicza otrzymywały wysokie nagrody na Krakowskim Festiwalu Filmowym (Brązowy Lajkonik za: Po całym ciele, 1999; Idź, 1989; Nie płacz, 1972), honorowany na festiwalach w Troyes, Visions du Reel w Nyon czy na IFF w Chicago (za Scytów).
Wśród gości i jurorów festiwalu znajdą się też Robert Więckiewicz, Marta Żmuda -Trzebiatowska, Paweł Sala, Borys Lankosz, Włodzimierz Niderhaus, Tadeusz Sobolewski, Przemysław Wojcieszek, Krzysztof Zanussi i inni..
On Air
W głównym konkursie On Air startuje osiem niepokornych, w większości premierowych, debiutów filmowych reprezentujących 10 krajów świata. Dyrektor festiwalu Kafka Jaworska co roku dobiera filmy konkursowe według pewnej idei, wzorca. Tegoroczny konkurs pyta o istotę przypadku w naszym życiu, o wpływ naszych decyzji na życie nasze i innych, podkreślając przewrotność losu. Otwiera tym samym wiele płaszczyzn interpretacji, które mogą przynieść zarówno krytyce, jak i widzom wspaniałą podróż w świat kina, w jaką debiutujący reżyserzy zabiorą nas w tegorocznym Konkursie Głównym.
Wśród nich takie perły jak Schastye moye/My Joy Sergeia Loznitsy (Ukraina-Niemcy-Holandia) będący brutalną przypowieścią o współczesnej Rosji, wywołującą, jak pisał krytyk Le Monde: śmiech przez krwawe łzy. Prezentowany w Cannes film, uznano za debiut roku Rosyjskiej Gildii Krytyków oraz nagrodzono Grand Prix festiwali w Tallinie, Mińsku i Kijowie. Opowieść o podróży Grigorija, rosyjskiego kierowcy tira przez kraj zmienia się szybko w ponadczasową, okrutną przypowieść o współczesnej Rosji. Krytycy podkreślali tragiczne piękno obrazu Loznitsy.
Ważnym obrazem konkursu jest serbski Tilva Ros Nikoli Razaica – opowieść o skejtach i pokoleniu YouTube na tle upadku wielkich kopalni i strajków robotniczych.
W Toruniu będzie można zobaczyć polskie premiery pięciu filmów. Pierwszy obraz zabiera nas do północnych Chin w pobliże skażonego ekologicznie terenu obok Wielkiego Muru. Chińsko-francuski debiut reżyserski Miaoyan Zhang’a Black Blood, w szokująco bezpośredni jak na Chiny sposób opowiada o procederze handlu krwią i szaleństwie epidemii AIDS. Siberia. Monamour w reżyserii Slavy Rossa (Rosja) jak bezlitosny, dziki atak psa, jest poruszającą opowieścią o życiu i śmierci na marginesie społeczeństwa rosyjskiego, w zapomnianej wsi na Syberii.
Irański kandydat do Oscara Farewell Baghdad/Bedroud Baghdad Mehdi Naderiego splata ze sobą życiowe ścieżki pochodzącego z Polski amerykańskiego boksera, Irakijki prowadzącej małą restaurację przy granicy z Iranem i irackiego nauczyciela, który postanawia zostać bojownikiem dżihadu.
King’s Road / Kóngavegur wyreżyserowała islandka Valdís Óskarsdóttir. To historia Juniora, młodego mężczyzny, który po trzech latach nieobecności wraca do rodzinnej miejscowości, by rozwiązać swoje liczne problemy, ale powrót trudno zaliczyć do udanych. Rolę Juniora odtwarza Daniel Brühl znany z Goodbye Lenin i Edukatorów. Oskarsdottir to znana w świecie montażystka, mająca na koncie m.in. hollywoodzki Zakochany bez pamięci czy Mongol.
Holendersko-belgijski Adem / Oxygen Hansa van Nuffela to zaskakująca, doceniona na festiwalach w Zurychu i Montrealu ironiczno-humorystyczna opowieść o dwóch ciężko chorych na mukowiscydozę braciach. Mimo śmiertelnej choroby starają się żyć na całość.
W On Air Polskę reprezentuje Erratum Marka Lechkiego – jeden z najbardziej interesujących polskich debiutów ostatnich lat. Debiut późny, nie do końca należycie doceniony. To historia o próbie odwrócenia nieodwracalnego – swojego dotychczasowego życia.
Pozostałe konkursy to międzynarodowy Shortcut, przeznaczony dla filmów krótkometrażowych w którym startuje 26 obrazów z 15 krajów (większość ma w Toruniu polskie premiery) oraz From Poland – konkurs kina polskiego z ciekawymi obrazami Macieja Cuske i Rafała Kapelińskiego.
Twórcom wywodzącym się z ziemi rodzinnej Tofifest – Kujaw i Pomorza – festiwal wręcza nagrodę Flisaka. W tym roku trafi ona w ręce utalentowanego aktora Piotra Głowackiego (Oda do radości, Ukryci, Dom zły) i cenionego dokumentalisty Marcina Sautera (Na północ od Kalabrii, Kino objazdowe).
Podczas festiwalu odbędzie się poświęcony kinu regionalnemu dyskusyjny panel Lokalizacji, ale również spotkanie z cyklu Restart Polskiego Kina organizowane przez Ha Art! Odbędą się też lekcje mistrzowskie masterclassy gości specjalnych festiwalu: Jima Sheridana, Jiriego Menzla i Grzegorza Królikiewicza, na które wstęp jest wolny.
Wieczory na Tofifest można spędzać nie tylko w kameralnych kinach, w jakich odbywa się festiwal, ale także w kinie plenerowym Open Space, ulokowanym w fosie i murach toruńskiego zamku krzyżackiego.
Festiwal odbywa się w dniach: 25 czerwca do 1 lipca 2011 roku.
Centrum Festiwalowe, Teatr Baj Pomorski
Ul. Piernikarska 9
Toruń
