Niecodzienni. 16 najważniejszych polskich i zagranicznych przedstawień ostatniego dwulecia. Najnowsze produkcje europejskich eksperymentatorów. Nowe teksty i reinterpretacje klasyki. Młode pokolenie teatralnych twórców. Sekcje festiwalu poświęcone Rosji, Ameryce Południowej i Bałkanom. Trudne tematy, o których trzeba rozmawiać. 7 października rusza VI edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław.
O festiwalu
Zmieniając wyobraźnię, człowiek zmienia egzystencję
Zygmunt Bauman
W błyskotliwej analizie funkcji kultury w czasach płynnej nowoczesności Zygmunt Bauman stwierdza, że typowa dla współczesności powierzchowna tolerancja na odmienność to zbyt mało. Bauman zauważa, że odmieniana przez wszystkie czasy i przypadki tolerancja staje się narzędziem, dzięki któremu łatwiej ukryć nam poczucie wyższości, skwapliwie skrywaną pod sztafarzem politycznej poprawności niechęć do Innego.
Bauman przestrzega, że coraz silniej zauważalna w kręgach intelektualistów, artystów i polityków obojętność na różnicę i eliminacja z dyskursu publicznego tematu inności, sprawiają że nasza kultura traci to, co dla niej najważniejsze: zainteresowanie i wyczulenie na niecodzienność. Tolerancja petryfikuje stereotyp, Niecodzienność go obezwładnia.
Niecodzienność to nie tylko hasło VI edycji Festiwalu Dialog – Wrocław. To przede wszystkim perspektywa, przez którą organizatorzy chcieliby oglądać rzeczywistość. Spektakle, które znalazły się w programie VI edycji Festiwalu Dialog – Wrocław ukazują niecodzienność, jako sferę wolności, jako źródło indywidualizmu i niezależności. Organizatorzy wierzą, że prezentacja takiej postawy artystycznej może być szczególnie istotna we współczesnej Polsce, w której zaobserwować można coraz wyraźniejszą polaryzację debaty publicznej.
Niecodzienność i to, czego nie ma
Niecodzienność to wielowątkowość i wielokierunkowość; niecodzienność to także niepewność, zagadkowość, wyczekiwanie; niecodzienność zwraca uwagę na cechującą współczesność płynność obowiązujących w niej zasad; niecodzienność to obietnica nagrody za wytrwałą obronę indywidualnej wolności i niezależności; niecodzienność to bunt przeciwko obowiązkowi podporządkowywania się społecznym normom.
Niecodzienność to podróż przez codzienność widzianą z nowej, innej perspektywy. Perspektywą, która na tegorocznej edycji Festiwalu Dialog – Wrocław porządkować będzie rozumienie niecodzienności stanie się siedem głównych tematów Festiwalu, opowiedzianych przez 16 zaproszonych na Festiwal przedstawień.
O (nie)widzeniu
Inscenizując teksty Gogola i Czechowa Paola Giannini (Chile) i Ivo van Hove (Holandia) zadają pytanie o to, w jaki sposób można zrozumieć Innego, a także o to czy chęć zrozumienia czyjejś odmienności nie jest przypadkiem dowodem próżności. Czy to znaczy, że wszyscy mogą być Rosjanami?
O (nie)pamięci
Chociaż spektakle Emmy Dante i Romeo Castellucciego znajdują się na dwóch różnych biegunach teatralnej estetyki (metafora vs weryzm, baśniowość vs brutalność) łączy je agresja z jaką włoscy reżyserzy ukazują dramat starości, strach przed niedołężnością. Kiedy zaczyna się wypieranie Starości?
O (nie)nasyceniu
Z jednej strony bunt, odrzucenie uniwersalnych wartości, balansowanie między wolnością i zniewoleniem siebie i innych, z drugiej zaś niemoc i strach przed nudą to doświadczenia, które stają się udziałem bohaterów przedstawień Piotra Siekluckiego i Marco Layery. Czy nienasycona młodość zostanie kiedyś Zaspokojona?
O (nie)mówieniu
Dlaczego Hamlet rezygnuje z wypowiedzenia słynnego być albo nie być? Dlaczego Leonce i Lena nie potrafią opowiedzieć swojej historii miłosnej? Spektakle Cezarego Tomaszewskiego i Zoltána Balázsa to ważne głosy w dyskusji na temat domniemanego prawa przynależnego sztuce, które pozwala jej wypowiadać się w czyimś imieniu. W jaki sposób stosuje się niecodzienny Język w konwencjonalnych sytuacjach?
O (nie)zgodzie
Bohaterki przedstawień Krystyny Meissner i Klemma to klasyczne buntowniczki, które nie potrafią odnaleźć się we własnych ciałach, i funkcjach społecznych, które tym ciałom przypisuje kultura i obyczaje. Czy zgoda niszczy indywidualność?
O (nie)woli
Spektakle Gianiny Carbunariu i Olivera Frljića ukazują destrukcyjną siłę dyskursów patriotycznych, które pod pozorem konsolidowania państw narodowych przekształcają się w narzędzie piętnowania, tych wszystkich którzy nie mieszczą się w ciasnych ramach tego państwa. Czy brak własnej woli jest źródłem niewoli?
O (nie)przeciętności
Jak wygląda życie odmieńców, społecznych wyrzutków, skazanych na banicję buntowników sprzeciwiających się przeciętności? Alain Platel i Franck Van Laecke oraz Krystian Lupa wchodzą w świat, który jest tak niecodzienny, że najczęściej niedostępny ludzkiemu spojrzeniu. Czy kiedyś zdobędziemy się na odwagę ujawnienia naszej nieprzeciętności?
