- Teatr Maladype, Budapeszt (Węgry), George Büchner, Leonce i Lena, reż. Zoltán Balázs
Teatr na Świebodzkim, 11.10.2011 r., godz. 18.00, 12.10.2011 r., godz. 20.30.
Podczas prób do spektaklu aktorzy eksperymentowali z różnymi możliwościami, jakie daje tekst i bohaterowie sztuki. Opracowali w ten sposób po cztery różne warianty dla każdej ze scen, sprawiając, że sztuka Büchnera, często uznawana za banalną i przewidywalną, zmienia się z każdym spektaklem.
Maladype radykalnie zrywa z tradycją: odrzuca interpretacje oparte na analizie tekstu, w zamian tworząc indywidualny język teatralny, przypominający teatr totalny. Dowcipne i śmiałe przedstawienie.
Szabolcs Szerető, Kritika
Zoltán Balázs (ur. 1977 r.) – należy do ścisłej czołówki reżyserów na Węgrzech. Absolwent wydziału aktorskiego i reżyserii Uniwersytetu Teatralnego i Filmowego w Budapeszcie. Brał udział w warsztatach Anatolija Wasiljewa i Jozefa Nagy w Awinionie, studiował u Roberta Wilsona, ukończył także kurs reżyserii Europejskiej Unii Teatralnej w Stuttgarcie.
W swych realizacjach wielką wagę przykłada do rytmu i muzykalności, pragnie dać publiczności złożone doświadczenie teatralne, które przemawia do emocji i zmysłów, podnosząc obraz, ruch i muzykę do tej samej rangi, co słowo mówione. Zdobył wiele nagród zarówno za role aktorskie jak i za reżyserię.
Od 2002 r. jest dyrektorem artystycznym założonego przez siebie teatru Maladype i głównie z tym zespołem współpracuje. Na warsztat bierze zarówno repertuar współczesny, jak i klasyczny, od Dantego i Ghelderodego, przez Wyspiańskiego, Czechowa, po Geneta i Ionesco. Jego reżyserski podpis jest wyrazisty, rozpoznawalny i ściśle związany z poetyką wypracowaną przez niewątpliwe artystyczne zjawisko, jakim jest grupa Maladype.
Spektakle – o (nie)zgodzie
- Wrocławski Teatr Współczesny, Wrocław (Polska), Tadeusz Różewicz, Białe małżeństwo, reż. Krystyna Meissner
Wrocławski Teatr Współczesny, Duża Scena, 12.10.2011 r., godz. 21.00
Białe małżeństwo to historia o terrorze języka i płci, o niemożności ucieczki od ról wyznaczanych nam przez społeczeństwo i od tych, w które wpycha nas własne ciało. Historia Bianki, która dojrzewa i za chwilę zostanie wydana za mąż, staje się niesłychanie przenikliwym, niezmiennie aktualnym obrazem kondycji erotycznej Polaków.
Rzecz dla tych, którzy zobaczą na scenie coś więcej niż serię znakomicie skomponowanych obrazów
Jacek Wakar, Przekrój
Krystyna Meissner (ur.1933 r.) – zwana Żelazną Damą polskiego teatru. Reżyser w teatrach dramatycznych, operowych i teatrze TV, dyrektor teatrów, twórca, organizator i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Kontakt w Toruniu (1991-1996). Pomysłodawca i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław. Była członkiem Informal European Theatre Meeting. Trzykrotnie zasiadała w jury Europejskiej Nagrody Teatralnej.
W latach 1983-89 dyrektor najstarszego festiwalu teatralnego w Polsce – Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu. Za stworzenie i prowadzenie festiwalu Kontakt i promocję polskiego teatru w świecie otrzymała Nagrodę Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP, Nagrodę Międzynarodowego Instytutu Teatralnego oraz Paszport Polityki (1994). W 2000r. otrzymała Nagrodę Wojewody Dolnośląskiego za dokonania artystyczne.
W 2005r. za wybitne zasługi dla polskiego teatru odznaczona została Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2006r. otrzymała jedno z najwyższych litewskich odznaczeń państwowych – Krzyż Rycerski orderu Za zasługi dla Litwy. Laureatka holenderskiej nagrody Space to Take Place (2008r.). Udekorowana srebrnym medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (2009).
Autorka kilkudziesięciu wybitnych przedstawień teatralnych, zrealizowanych na scenach m.in. Warszawy, Krakowa, Torunia, Zielonej Góry, Wrocławia. Wielokrotnie nagradzana na festiwalach krajowych i zagranicznych.
- Teatr Współczesny, Szczecin, Friedrich Hebbel, Judyta, reż. Klemm,
Opera Wrocławska, 11.10.2011 r., godz. 19.00, 12.10.2011 r., godz. 18.00
Słynna starotestamentowa historia pięknej wdowy Judyty, która chcąc ocalić swój kraj, udaje się do obozu wroga, rozkochuje w sobie asyryjskiego wodza i morduje go, gdy ten śpi po suto zakrapianej uczcie, w spektaklu Klemma zostaje przeniesiona w świat przyszłości, do pustynnej krainy, którą – po jakiejś kolejnej katastrofie ekologicznej – może się stać każdy zakątek Ziemi.
Człowiek jest tu obdarty do żywego mięsa i nie zasłania się już żadną ideologią czy religią.
Łukasz Drewniak, Przekrój
Klemm (ur. 1972 r.) – twórca, który czerpie z wielu estetycznych, artystycznych i kulturowych światów. Uważany jest za polsko-niemiecką hybrydę współczesnego europejskiego krajobrazu teatralnego. (S. Hofer, Theater der Zeit)
Urodzony w Warszawie, jako trzynastolatek wyjechał z rodzicami do Niemiec (po zwolnieniu jego matki z komunistycznego więzienia). Studiował aktorstwo, ale przeniósł się na wydział reżyserii w berlińskiej Hochschule für Schauspielkunst Ernst Busch Po dyplomie był asystentem Dimitera Gotscheffa, Thomasa Bischoffa i Franka Castorfa (2002–2005, w berlińskiej Volksbühne).
W sezonie teatralnym 2005/2006, jako etatowy reżyser wiedeńskiego Volkstheater, zrealizował austriackie premiery Fritza Katera (3 z 5 milionów) i Dejana Dukovskiego (Die andere Seite/Druga strona). W Izraelu, w Tel Awiwie, wystawiał teksty Armina Petrasa i Fritza Katera.
Od 2005 r. pracuje także w Polsce. W latach 2007–2009 był dyrektorem artystycznym Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze. Reżyserował polskie prapremiery: w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (Kronika zapowiedzi śmierci wg D. Lindemanna, G.G. Marqueza, B. Prusa), w Teatrze Powszechnym w Warszawie (Omyłka wg Prusa, Konopnickiej, Demirskiego), w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie (Piekarnia Brechta), we Wrocławskim Teatrze Współćzesny (Cement Müllera), w Teatrze Współczesnym w Szczecinie (Judyta Hebbla).
W sezonie 2010-2011 pracował m.in. w Deutsches Theater w Getyndze i w Volksbühne w Berlinie.
Wszystkie jego realizacje łączy: siła i energia plus analityczna jasność. Typowa dla Klemma narratorska maszyneria akcji za każdym razem pędzi w kierunku sugestywnych obrazów. Pełen impet i nagłe zatrzymanie w pół ruchu, jedno obok drugiego – to specjalność Klemma.
Reinhard Wengierek
