Przy lampce, czyli akustyczne spotkania z wytrawnymi słuchaczami to najnowszy, wyjątkowo kameralny koncert zespołu Voo Voo. Muzycy z Voo Voo wyrywają swoich słuchaczy z wygodnej siedzeń na widowni i zapraszają do zajęcia miejsc przy stolikach… Ta domowo-knajpiana atmosfera sprzyja wsłuchiwaniu się w zaskakujące brzmienia, które muzycy z Voo Voo ciągle wynajdują w klasycznych już dzisiaj kawałkach muzycznych.
Podczas koncertu usłyszeć będzie można akustyczny duet: Wojciech Waglewski & Mateusz Pospieszalski oraz zespołowe, nieprzewidywalne wykonania akustyczne kanonicznych jak i premierowych kompozycji Voo Voo.
Wstęp na koncert jest wolny po wcześniejszej rezerwacji i okazaniu biletu na dowolny spektakl festiwalowy
14.10.2011 r.
Ćma
Jacek Stefanik i Los Bomberos
Koncert promujący debiutancką płytę Jacka Stefanika, w którym oprócz oprócz własnych utworów popularnego aktora, usłyszymy brawurowe, rozpisane na cztery gitary wykonanie szlagierów światowej muzyki.
Ćma to debiutancka płyta Jacka Stefanika, na której znajdują się piosenki z tekstami Wojtka Oleksiewicza i Jacka Suta. W nagraniu płyty uczestniczył zespół w składzie: Sławek Badowski – gitara klasyczna, Marek Fedor – cajon, instrumenty perkusyjne, Kuba Biegaj – gitara basowa oraz Lilu – chórki.
Debata panelowa
Niecodzienni, tegoroczne hasło Festiwalu, to odpowiedź Dialogu – Wrocław na obserwowane w otaczającej rzeczywistości zmiany. Coraz silniej obecne w debacie publicznej dyskursy wykluczenia i inności sprawiają, że niewyobrażalna jeszcze do niedawna społeczna akceptacja dla odmienności religijnej, seksualnej, etnicznej, czy wiekowej staje się coraz mniej nierealizowalnym projektem, choć ciągle wystawionym na próbę czasu i otwartości.
Wierząc, że odmienność jest jedną z podstawowych wartości ludzkich, która nie tylko pozytywnie wpływa na jednostkę, ale także na otaczającą ją społeczność lokalną na tegorocznej edycji Festiwalu organizatorzy chcieli pokazać pozytywną stronę odmienności: niecodzienność, rozumianą jako sferę wolnością, jako przestrzeń niezalezności, jako obszar nie objęty społeczną dogmatyką.
Jaki jest obraz świata tworzonego przez niecodziennych? Jak tworzy się rzeczywistość niecodzienności? Czy niecodzienność może być azylem produktywnie rozwijanego indywidualizmu czy staje się raczej obszarem praktyk egoistycznych? I wreszcie czy niecodzienność może zagarnąć codzienność, stać się granicznym punktem zmiany, po przekroczeniu którego nie można już się cofnąć do rzeczywistości opartej na degradacji i wykluczeniu?
Na te i inne pytania w podsumowującej VI edycję Międzynarodowego Festiwalu Dialog – Wrocław debacie pt. Niecodzienni spróbują odpowiedzieć goście Festiwalu: socjolog Zygmunt Bauman, specjalistka od granicznych form sztuki Valentina Valentini i jeden z najwybitniejszych polskich historyków Henryk Samsonowicz. 15 festiwalowych przedstawień będzie punktem wyjścia do opisu otaczającej nas rzeczywistości.
Debata odbędzie się 15 października, na Dużej Scenie Wrocławskiego Teatru Współczesnego, o godz. 16.00; wstęp jest wolny (po wcześniejszej rezerwacji miejsc).
Debatę poprowadzi Jacek Żakowski.
Zygmunt Bauman – światowej sławy socjolog, filozof, eseista, jeden z najbardziej wpływowych myślicieli współczesnych, współtwórca koncepcji i teoretyk płynnej nowoczesności. Nagrodzony m. in. nagrodą im. Theodora W. Adorno i nagrodą Księcia Asturii w dziedzinie komunikacji i nauk humanistycznych, zwaną też hiszpańskim Noblem. Autor ponad czterdziestu książek tłumaczonych na kilkanaście języków. Doktor honoris causa Uniwersytetu w Oslo.
W dniu swoich 85-tych urodzin odebrał z rąk Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Ostatnio opublikował w Polsce książkę pt. Kultura w płynnej nowoczesności, która demaskuje upolitycznienie kultury i zmusza do przemyślenia strategii
Valentina Valentini – wybitny włoski teatrolog, specjalizująca sie w badaniach interdyscyplinarnych i granicznych formach sztuki współczesnej; kuratorka projektów artystycznych i naukowych, wydawca, tłumacz. Wykłada w Diaprtimento Arte, Musica e Spettacolo rzymskiego Uniwersytetu La Sapienza.
Opublikowała kilkanaście książek, z których najważniejsze dotyczą związków teatru ze sztukami wizualnymi, w tym w sposób szczególny z wideo i telewizją. Jej ostatnia publikacja: Mondi, corpi, materie. Dramaturgia dello spettacolo nel secondo Novecento rewolucjonizuje teoretyczne spojrzenie na dramaturgię teatralnego przedstawienia.
Henryk Samsonowicz – wybitny historyk, mediewista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, Kawaler Orderu Orła Białego. Opublikował przeszło 800 prac naukowych, głównie z zakresu historii Polski okresu Średniowiecza, w tym 16 podręczników akademickich. Od 1980 roku działał w Solidarności, brał udział w obradach plenarnych Okrągłego Stołu, w latach 1989 – 1991był ministrem edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego.
Ośmiokrotnie odznaczony tytułem doktora honoris causa; za swoją działalność naukową i publiczną nagradzany był m.in. Legią Honorową, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2010 roku prezydent Bronisław Komorowski powołał Henryka Samsonowicza w skład kapituły Orderu Orła Białego.
VI Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dialog – Wrocław
hasło Festiwalu: Niecodzienni
termin Festiwalu: 7 – 15 październik 2011 r., Wrocław
organizator: Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego
dyrektor artystyczny Festiwalu: Krystyna Meissner
O trudach balansowania na granicy między zwyczajnością a niecodziennością opowiadają zaproszeni na Dialog – Wrocław reżyserzy. Są wśród nich zarówno artyści, którzy poprzez swoją twórczość od lat wpływają na estetykę współczesnego teatru (Romeo Castellucci, Ivo van Hove, Alain Platel, Krystian Lupa) jak i ci, którzy swój język artystyczny dopiero kształtują a ich przedstawienia rodzą się z niezgody na kształt debaty publicznej (Klemm, Marco Layera, Gianina Carbunariu, Oliver Frljić, Piotr Sieklucki).
W trakcie Festiwalu spotkać się będzie można zarówno z reżyserami, którzy bawiąc się teatralnymi konwencjami szukają formy dla indywidualnego dialogu ze współczesnością (Krystyna Meissner, Cezary Tomaszewski, Zoltán Balázs, Paola Giannini), jak i z tymi, którzy wykraczając poza teatralną konwencję, starają się zniwelować granicę między tym co prywatne a tym co publiczne, między tym co artystyczne a tym co autobiograficzne (Emma Dante, Romeo Castellucci, Alain Platel).
