Wystawa tancerza i fotografa Gerta Weigelta ukazuje przegląd spektakli Piny Bausch i Teatru Tańca z Wuppertalu w sekwencjach fotograficznych, kolażach oraz montażach wideo. Fotograf poprzez celowe kombinacje pojedynczych zdjęć stworzył zupełnie nowe relacje, zarówno natury formalnej, jak i emocjonalnej.
Od pamiętnego i przełomowego spektaklu Sacre du Printemps (Święto wiosny), 1975, towarzyszyłem Teatrowi Tańca z Wuppertalu jako fotograf. Od tamtego momentu fotografowałem wszystkie sztuki – sama Pina nazywała tak swoje produkcje – w oryginalnej obsadzie. Było ich razem 38. Naturalnie jest rzeczą niemożliwą, by w ramach jednej wystawy przedstawić kompleksowo dzieło życia tej wybitnej choreografki. Mogłem starać się jedynie je przybliżyć. Zamiast podejmować daremny wysiłek dokumentowania, który z pewnością i tak by się nie powiódł, postawiłem na inny atut sztuki fotografii, mianowicie na jej artystyczną autonomię.
Moim celem było ukazanie całej choreografii danej sztuki w jednym zdjęciu. Zabieg niemal utopijny, ale z pewnością konieczny, jeśli chce się sprostać stawianym sobie wymaganiom, utrzymać wysoko postawioną poprzeczkę.
Starałem się przede wszystkim prześledzić sposób recepcji pojedynczych, niezależnych obrazów w opozycji do siły oddziaływania ujęć grupowych. Zastosowałem sekwencje ujęć pojedynczych zamiast grupowych. Poprzez celowe kombinacje pojedynczych zdjęć rodzą się zupełnie nowe relacje, zarówno natury formalnej, jak i emocjonalnej. (…) Prezentowane fotografie nie pozostawiają jednak wątpliwości. Nad nimi wszystkimi unosi się bowiem duch wielkiej choreografki. Wszystkie są dogłębnie przesycone osobowością tej wielkiej artystki. Absolutnie Pina!.
Gert Weigelt
Gert Weigelt karierę zawodową rozpoczynał jako tancerz. Odebrał klasyczne wykształcenie i – tańcząc w Szwedzkim Królewskim Balecie, Balecie Birgit Cullberg oraz Teatrze Duńskim – miał okazję współpracować z wybitnymi choreografami, jak: Hans van Manen, Jerome Robbins, Jiri Kylian, Kurt Jooss, Glen Tetley i Birgit Cullberg. Po zakończeniu kariery tanecznej odbył studia fotografii artystycznej w Kolonii.
Gert Weigelt tańcowi pozostał wierny. Bardzo szybko zyskał sławę wybitnego fotografa tańca. Swoją działalnością artystyczną przyczynił się do upowszechnienia formującego się wówczas teatru tańca. Od połowy lat siedemdziesiątych stał się niemal jego kronikarzem, dokumentując pracę: Piny Bausch, Hansa van Manen, Susanne Linke, Williama Forsythe’a, Gerarda Bohnera i wielu innych. Sporo miejsca, poza działalnością publicystyczną, poświęca portretowi i inscenizowanej fotografii ciała. Opracował też sześć krótkich filmów wideo tańca dla telewizji, które zyskały uznanie i wyróżnienia na festiwalach.
Wydarzenia towarzyszące wystawie:
3 kwietnia (wtorek), godz. 19.00 – Gert Weigelt, Podążając za Piną
Zwiedzanie wystawy w towarzystwie Gerta Weigelta, które odbędzie się tuż po wernisażu. Spotkanie jest okazją nie tylko do rozmowy na temat zdjęć, ale i do poznania wspomnień artysty związanych z Piną Bausch i jej teatrem. Organizatorami spotkania są Goethe-Institut Krakau i Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki.
4 i 26 kwietnia, 3 maja, godz. 17.00 – Pina 3D, reż. Wim Wenders
Pina nie jest biografią zmarłej przed dwoma laty choreografki Piny Bausch. To raczej hołd złożony jej twórczości przez Wima Wendersa i hymn na cześć sztuki. W subtelnym, wyciszonym filmie niemiecki twórca staje w obronie najdelikatniejszych wartości – uczuć, piękna, szacunku dla drugiego człowieka. Reżyser zarejestrował najważniejsze przedstawienia artystki – Święto wiosny, Vollmond i Café Müller. Poprosił członków jej zespołu o wykonanie części układów na ulicach niemieckiego Wuppertalu. W filmie niemal nie padają słowa, środkiem ekspresji tancerzy jest ciało. [opis dystrybutora filmu] Projekcje odbędą się w Kinie pod Baranami w technice 3D
14 kwietnia (sobota), godz. 18.00, 21 kwietnia (sobota), godz. 20.00 i 21:30, 28 kwietnia (sobota), godz. 18.00 – wieczór z Piną. Przegląd filmów
W trzy kolejne soboty Goethe-Institut Krakau i Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki zapraszają na spotkania ze spektaklami Piny Bausch. To niezwykła okazja do zobaczenia pięciu sztuk pochodzących z różnych etapów kariery wybitnej choreografki. Przed każdą projekcją w świat teatru tańca Piny Bausch wprowadzi nas historyk sztuki i tańca Tomasz Ratajczyk.
- Orfeusz i Eurydyka, reżyseria: Pina Bausch, muzyka: Christoph Willibald Gluck, kostiumy: Rolf Borzik, produkcja: Francja 2008 czas trwania: 104 min – inscenizacja osiemnastowiecznej opery Glucka Orfeusz i Eurydyka, której premiera odbyła się w 1975 roku w Wuppertalu w niemieckiej wersji językowej. Był to ostatni spektakl Piny oparty o klasyczne libretto. W 2005 roku został ponownie zrealizowany z paryskim zespołem Opéra Garnier w oryginalnej scenografii i kostiumach.
- Święto wiosny, reżyseria Pina Bausch muzyka: Igor Strawiński, kostiumy: Rolf Borzik, produkcja: Niemcy 1975 czas trwania: 52 min – przełomowa wersja baletu Igora Stawińskiego Święto wiosny, powstała w 1975 roku w Wuppertalu.
Odsłoniętą scenę wyłożono warstwą torfu, który w miarę trwania spektaklu coraz bardziej brudził skromne kostiumy i ciała tancerzy. Sam taniec zaś był niezwykły – niemal przytłaczał fizycznością. Monumentalna grupa mężczyzn ubranych tylko w czarne spodnie i kobiet w cielistych tunikach kontrastowała z postacią ofiarnicy w czerwonej sukience, którą Pina ukazała jako obiekt nienawiści podszytego uprzedzeniami i mizoginią tłumu. (…) Dzięki tej realizacji Pina weszła na taneczne salony.
Wojciech Klimczyk, Wizjonerzy ciała. Panorama współczesnego teatru tańca, Kraków 2010
- Café Müller, reżyseria Pina Bausch muzyka: Henry Purcell, kostiumy: Rolf Borzik, produkcja: Niemcy/Francja 1987 czas trwania: 49 min – zapis spektaklu, którego premiera odbyła się w 1978 roku w Wuppertalu. Przedstawienie złożone z luźnych, niepowiązanych ze sobą bezpośrednio, pełnych emocji epizodów, jest uznawane za najbardziej osobistą ze sztuk Piny Bausch.
- Kontakthof z udziałem kobiet i mężczyzn po 65 roku życia, reżyseria: Pina Bausch, muzyka: Juan Llossas, Charlie Chaplin, Anton Karas, Jean Sibelius i inni, kostiumy: Marion Cito (wg projektów Rolfa Borzika), produkcja: Niemcy/Francja 2007, czas trwania: 149 min – w 2000 roku Pina Bausch wznowiła spektakl Kontakthof z 1978 roku, który w swoim czasie wywołał skandal w Wuppertalu i został uznany za radykalny feministyczny manifest artystki. Tym razem do udziału w projekcie zaprosiła seniorów, niebędących profesjonalnymi tancerzami.
- Tańczące marzenia, reżyseria: Anne Linsel, Rainer Hoffmann produkcja: Niemcy 2010, czas trwania: 89 min – film dokumentujący pracę Piny Bausch nad trzecią wersją spektaklu Kontakthof, do udziału w której zaprosiła w 2008 roku nastolatków w wieku od czternastu do osiemnastu lat.
25 kwietnia (środa), godz. 18.00 – Wojciech Klimczyk, Anna Królica, Witold Mrozek, Weronika Szczawińska Wizjonerzy ciała
Jak kształtuje się współcześnie tożsamość tańca? Jakie są jego związki z teatrem? W jaką stronę zmierza? Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki i Wydawnictwo Korporacja ha!art zapraszają na panel dyskusyjny poświęcony tematyce współczesnego tańca. W czasie spotkania odbędzie się promocja książki Wojciecha Klimczyka Wizjonerzy ciała. Panorama współczesnego teatru tańca, Kraków 2010.
Koordynacja: Izabela Szaszkiewicz-Michalczyk, Renata Zawartka
Organizatorzy: Goethe-Institut Krakau i Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier
Wernisaż: 3 kwietnia, godz. 18.00
Wystawa potrwa do 6 maja
Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki
Plac Szczepański 3a
Kraków
