Nieskończona historia
reżyseria: Piotr Cieplak, scenografia: Andrzej Witkowski, muzyka: Jan Duszyński
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera 2012, 100’
obsada: Eliza Borowska, Aleksandra Bożek, Elżbieta Kępińska, Maria Robaszkiewicz, Olga Sawicka, Karina Seweryn, Katarzyna Maria Zielińska, Mariusz Benoit, Cezary Kosiński, Andrzej Mastalerz, Michał Napiątek, Krzysztof Plewako–Szczerbiński
Spektakl jest zapisem prostych wydarzeń, które miały miejsce w życiu mieszkańców starej kamienicy, w jedno z wielu zupełnie przeciętnych popołudni. W podtytule spektaklu czytamy: Oratorium Na 30 Postaci, Chór, Orkiestrę I Sukę Azę. Artur Pałyga – autor scenariusza, używa podniosłego tonu oratorium, aby mówić o najprostszych sprawach, małych rytuałach dnia codziennego, pozornie nic nieznaczących przedmiotach, obsesjach zwykłych ludzi. Mieszkańców kamienicy nie łączy nic poza adresem. – Nie są ani szczególnie skrzywdzeni, ani poniżeni. Wypełniają codzienną nudę drobnymi rytuałami. Pani Dworniczkowa drepce po mieszkaniu od radyjka do radyjka. Samotny mężczyzna wyrusza na wyprawy do sklepiku osiedlowego. Testuje tam swój system odliczania produktów na półce, chroniący go przed wpływem reklam, zamieniający każde zakupy w przygodę. Znudzona para podtrzymuje temperaturę związku porannym seksem na kuchennym blacie i kłótniami – w recenzji zatytułowanej Kamienica pod klepsydrą pisze Joanna Derkaczew. Głosy zwykłych, znudzonych prozą życia bohaterów łączą się z dźwiękami wydawanymi przez wysłużone przedmioty codziennego użytku, tworząc niezwykłą pieśń. W niezwykły sposób akcja sztuka wynosi codzienność w rejony poetyckiej metafory.
Poczekalnia.0
reżyseria i scenografia: Krystian Lupa, kostiumy: Piotr Skiba
Teatr Polski we Wrocławiu 2011, 180’ 1 antr.
obsada: Sylwia Boroń, Krzesiława Dubielówna, Anna Ilczuk, Dagmara Mrowiec, Halina Rasiakówna, Ewa Skibińska, Marta Zięba, Marcin Czarnik, Mirosław Haniszewski, Rafał Kronenberger, Marcin Pempuś, Adam Szczyszczaj, Wojciech Ziemiański
Spróbujmy dać aktorom pierwszy ruch, niech wniosą w tę przestrzeń swoje wyobrażenia, sprawy, pragnienia, zawarte w szkicu, embrionie postaci. Później może wkroczyć (dramato-) pisarz i hodować sytuacje; i tak może wędrować i rozwijać się w zmieniającym się gruncie powstająca materia…
Krystian Lupa
Krystian Lupa, najodważniejszy polski reżyser, Dorota Masłowska – enfant terrible polskiej literatury i wielokrotnie nagradzany zespół Teatru Polskiego we Wrocławiu stworzyli to przedstawienie na Europejski Kongres Kultury. Nocny pociąg nagle zatrzymuje się na stacji. Grupa ludzi na skutek błędnej informacji wysiada, pociąg odjeżdża. Znaleźli się nagle w nowej, obcej przestrzeni. Brudna, nieczynna poczekalnia, barłóg w kącie. Nie da się spać, zresztą i tak nie warto, a nuż nadjedzie inny pociąg. Obserwujemy znudzone małżeństwo, zagubioną staruszkę, dziennikarka-alkoholiczka, młody buntownik, studenci szkoły teatralnej wracający z Auschwitz. Pejzaż zamykają dwaj stali bywalcy dworca, domorośli grafficiarze. Ta specyficzna mikrospołeczność, ludzkie uniwersum, poddawane jest próbom. Komentujący i podjudzający przyjezdnych grafficiarze wykorzystują przypadkowych gości dworca do swoich eksperymentów.
Międzynarodowy Festiwal Boska Komedia organizowany jest przez Teatr Łaźnia Nowa oraz Krakowskie Biuro Festiwalowe. Po raz pierwszy zawładnął deskami krakowskich scen w grudniu 2008 roku. Od tego czasu stanowi jedno z najważniejszych wydarzeń w polskim kalendarzu teatralnym. Krakowską Nagrodę Teatralną za Najlepsze Przedstawienie przyznano do tej pory spektaklom: Factory 2 (reż. Krystian Lupa, 2008), Między nami dobrze jest (reż. Grzegorz Jarzyna, 2009) oraz dwóm przedstawieniom w reż. Moniki Strzępki – Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej (2010) oraz Tęczowa trybuna 2012 (2011).
5. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia
Od 5 do 13 grudnia 2012 roku
Kraków
