Korek drogowy, reż. Cătălin Mitulescu. Stojąc w korku w drodze na spotkanie biznesowe Tudor ma 20-minutową przerwę. Tyle wystarczy aby zaprosić dziewczynę na kawę, opowiedzieć o swojej córce, a także aby zrobić zdjęcie.
Cătălin Mitulescu, ur. 1972, ukończył reżyserię filmową na Państwowym Uniwersytecie Sztuki Teatralnej i Filmowej w Bukareszcie w 2000 r. W jego filmografii znajdują się filmy krótkometrażowe Bukareszt-Wiedeń 8:15 (2000) oraz Spóźnienie: 17 minut (2002) – obydwa zaprezentowane na oficjalnej selekcji w Cannes. Niewiele z jego filmów przeszło niezauważonych na międzynarodowych festiwalach, a jego film Traffic z roku 2004 dostał Nagrodę Palme d’Or w kategorii filmów krótkometrażowych. W 2006 r. zrealizował swój pierwszy film długometrażowy film Tak spędziłem koniec świata. Napisał scenariusz do filmu Florina Şerbana Kiedy chcę gwizdać, gwiżdżę, który zdobył Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie w 2010 r.
Dobre chęci, reż. Adrian Sitaru. Trzydziestoparoletni Alex to dość neurotyczna postać. Jest mocno związany z matką i kiedy ta trafia do szpitala, jego życie nagle wymyka się spod kontroli. Szpital wydaje mu się groteskowym zoo, pełnym przedziwnych osobników i nieoczekiwanych wydarzeń. Próbując odnaleźć się w nowej sytuacji, otoczony ludźmi pełnymi dobrych rad, Alex powoli popada w paranoję. I gdy jego matka z każdą chwilą czuje się lepiej, on popełnia coraz to nowe błędy, u których podstaw leżą jak najlepsze chęci.
Adrian Sitaru urodził się w 1971 roku. Jest absolwentem Państwowego Uniwersytetu Sztuki Teatralnej i Filmowej w Bukareszcie ze specjalizacją z filmu i reżyserii telewizyjnej. W 2001 roku był asystentem Costy Gavrasa przy Amen. Wyreżyserował kilka filmów krótkometrażowych. Jeden z nich – Fale z 2007 roku – został pokazany na ponad 150 międzynarodowych festiwalach, m.in. w oficjalnym konkursie w Sundance 2008 i zdobył 27 nagród. Film Klatka przyniosła Sitaru stypendium DAAD na MFF w Berlinie w 2010 oraz kilka nagród na innych międzynarodowych festiwalach. Debiut fabularny Adriana Sitaru Piknik, którego był również scenarzystą, współproducentem i montażystą, miał oficjalną premierę na MFF w Wenecji w sekcji Venice Days; film zdobył osiem międzynarodowych nagród. W 2011 roku Sitaru ukończył swój drugi film pełnometrażowy – Dobre chęci, a obecnie pracuje nad trzecim, o roboczym tytule Domestic. Realizuje też filmy eksperymentalne oraz reżyseruje dla telewizji.
Superman, Spiderman lub Batman, reż. Tudor Giurgiu. 5-letni Aron wraz z tatą jedzie do szpitala. Do plastikowej torby pakuje w sekrecie przed tatą niespodziankę dla mamy. Podczas drogi zastanawiają się którym ze superbohaterów chłopiec mógłby być – Supermanem, a może Spidermanem? Okazuje się, że nadprzyrodzone moce chciałby wykorzystać tylko w jednym celu… Superman, Spiderman lub Batman to opowieść, która poruszy każdego.
Ślimaki i ludzie, reż. Tudor Giurgiu. Jest 1992 rok, w rumuńskim miasteczku Muscel bankrutuje państwowa fabryka samochodów terenowych ARO. Fabrykę chcą kupić Francuzi i uruchomić w niej firmę puszkującą ślimaki, zatrzymując zaledwie trzystu pracowników. Lider zakładowego związku zawodowego, George, rozpaczliwie poszukuje pomysłu na ocalenie fabryki. Ma problemy z żoną i kochanką – sekretarką prezesa, która zakochuje się w jednym z francuskich inwestorów. Wpada na szalony pomysł… namawia tysiąc mężczyzn pracujących w fabryce, by oddali swoje nasienie do nowo otwartego banku spermy w Bukareszcie. Zdobyta w ten sposób kwota może pozwolić na wykupienie fabryki.
Tudor Giurgiu urodził się w rumuńskim mieście Kluż-Napoka, w 1972 roku. W 1994 roku ukończył Akademię Teatralno-Filmową w Bukareszcie. W latach 2005-2007 był prezesem państwowej telewizji rumuńskiej (TVR). Zajmował się także reżyserią klipów wideo oraz filmów dokumentalnych. Tudor Giurgiu jest właścicielem niezależnej wytwórni filmowej Librafilm oraz pomysłodawcą i dyrektorem MFF Transylwania.
Zatrzymani na Świętach, reż. Iulia Rugină. W czasie Wigilii na małej stacji kolejowej położonej w górach czworo ludzi oczekuje na pociąg, który utknął w zaspach setki kilometrów od nich. Cała czwórka jest sobie obca i każdy z nich musi jak najszybciej dotrzeć do swojego miejsca przeznaczenia. Mijają godziny i pociąg coraz bardziej się spóźnia. Wszyscy czworo, tj. Mădălina, Cristi, Ozana i Alex wspólnie doświadczają uczucia absurdu, nadziei, złości i rozpaczy. Wszystko przez to, że przypadkowo utknęli na tej samej stacji. Nikt także nie wie, ile to jeszcze potrwa.
Love building, reż. Iulia Rugină. Love Building to obóz, który powstał z myślą o naprawie nieszczęśliwych związków. W programie bierze udział 14 par, które mają 7 dni na naprawę swojego życia uczuciowego. Problem w tym, że przydzielono im 3 trenerów mających własne problemy emocjonalne, co powoduje, że sytuacja powoli wymyka się spod kontroli… W ciągu kolejnych sześciu dniu cała grupa przechodzi szereg różnych prób. Dla obserwatora z zewnątrz te ćwiczenia mogą się wydawać dość nowatorskie, ale trudno sobie wyobrazić coś bardziej intymnego… Pozostaje tylko jedno pytanie, które wciąż unosi się nad nieustannym poszukiwaniem szczęśliwego zakończenia: Czy miłość można naprawić w zaledwie 7 dni?
Iulia Rugină urodziła się w Bukareszcie, w 1982 roku. Studiowała reżyserię filmową na Państwowym Uniwersytecie Sztuki Teatralnej i Filmowej w Bukareszcie, gdzie w czasie 4 lat studiów napisała i nakręciła cztery filmy krótkometrażowe. Jej studenckie filmy pokazywano na międzynarodowych festiwalach filmowych w Cannes, Oberhausen, Sarajewie, Monachium, Brukseli i w Seulu. Na tej samej uczelni zakończyła niedawno naukę jako magister reżyserii filmowej. W ramach projektu magisterskiego zrealizowała Zatrzymani na Świętach.
Bajki dla dzieci: Mihaela, reż. Nell Cobar. Mihaela to rumuński serial animowany, którego główną bohaterką jest dziewczynka z kucykami o imieniu Mihaela, stworzona przez karykaturzystę Nella Cobara. Serial był wyświetlany w rumuńskiej telewizji w latach 1970-1980 w ramach programu 1001 wieczorów (tuż przed głównym wydaniem wiadomości wieczornych), ciesząc się niezwykłą popularnością.
Droga na drugą stronę, reż. Anca Damian. Pełnometrażowy częściowo animowany film dokumentalny o człowieku, który próbując zwrócić uwagę na swoją krzywdę rozpoczyna strajk głodowy i pozwala mu się umrzeć w areszcie, przed oczami społeczeństwa. Film nawiązuje do prawdziwych zdarzeń, które miały miejsce w Polsce w 2007 r.
Anca Damian – reżyserka, scenarzystka, operator, producent, wykładowca w szkole filmowej z Rumunii. Urodziła się w 1962 roku. Zrealizowała kilka nagradzanych filmów dokumentalnych. Była autorką zdjęć do filmów fabularnych, dokumentalnych i krótkometrażowych. W 2008 roku nakręciła swój pierwszy film fabularny Întâlniri încrucişate, który prezentowany był na wielu międzynarodowych festiwalach, m.in. w Pusan, Chicago i Goeteborgu. Jej film z 2011 roku, będący koprodukcją rumuńsko-polską, Droga na drugą stronę otrzymał wiele nagród m.in. Wyróżnienie Jury i Wyróżnienie Jury Ekumenicznego na 27 WFF. Bardzo niespokojne lato to jej najnowszy film fabularny.
