Nagrodzona Gdyńską Nagrodą Dramaturgiczną sztuka Artura Pałygi podejmuje radykalną próbę opisu momentu, w którym kończy się świat. A może momentu, w którym kończy się ludzkie życie? A co to za różnica? – pyta autor, kanwą swojej opowieści czyniąc historię kobiety, która zginęła w pożarze.
W dramacie historia pożaru splata się z opowieściami o innych postaciach przeżywających swoje prywatne końce świata. Pałyga zetknął się z nimi, gdy pracował jako dziennikarz. Nie buduje jednak z tych historii dramatu dokumentalnego, ale filozoficzną opowieść o ludzkim cierpieniu, którego nikt nie zauważa. A może po prostu nikt nie chce go zauważyć? Albo zauważają je wszyscy, ale nikt nie potrafi go adekwatnie opisać? W środku Słońca gromadzi się popiół to dramat dla tych, którzy lubią mierzyć się z pytaniami, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi.
Na internetowej stronie Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej, najbardziej prestiżowego polskiego konkursu na dramat, o wyróżnionej w 2013 roku sztuce Artura Pałygi, można przeczytać m.in.:
Pałyga wpisuje w swój tekst postaci ludzi granicznych, zawieszonych między życiem i śmiercią: Lucy – ofiarę pożogi, kobietę chorą na raka i sparaliżowanego chłopca. Próbując uchwycić ów stan pomiędzy, autor zatrzymuje zegar na godzinie dwunastej. Podobnie jak w słynnym filmie Petera Weira: Piknik pod Wiszącą Skałą, którego atmosfera unosi się nad dramatem Pałygi, dwunasta jest godziną symboliczną.
W południe najjaśniej wszystko widać. Można obserwować życie w całej rozpiętości zdarzeń. Biegną one przynajmniej dwutorowo. Wydarzają się rzeczy zwyczajne. O dwunastej toczą się rozmowy przy kawie, odbywają lekcje w szkole, ktoś kupuje jabłka, ktoś inny kłóci się przez telefon. Tragedie nie dają jednak o sobie zapomnieć. Choroby, katastrofy i irracjonalne lęki, wdzierają się wszelkimi możliwymi szczelinami, pomału i podstępnie do tego harmonijnego świata, burząc zastany rytm codzienności. Dwunasta jest godziną mistyczną, stanem ducha, w którym trzeba się zatrzymać by skonfrontować się z kosmosem, z przyszłością, w końcu z cierpieniem i śmiercią.
W środku Słońca gromadzi się popiół
Artur Pałyga
reżyseria: Wojciech Faruga
dramaturgia: Paweł Sztarbowski
scenografia: Agata Skwarczyńska
muzyka: Joanna Halszka Sokołowska
asystent reżysera i scenografa: Damian Kwiatkowski
inspicjent: Hanna Nowak
sufler: Marta Baster-Górecka
obsada:
Iskierka – Małgorzata Gałkowska
Lucy – Dorota Segda
Ojciec – Paweł Kruszelnicki
Płomyk – Błażej Peszek
Premiera: 8 marca 2014 roku
Kolejne pokazy: 9, 11, 12 marca 2014 roku
ul. Jagiellońska 1, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej
Kraków
